جروزالم پست نوشت: اگرچه قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل به موشکهای بالستیک توانمند سلاح‌های هسته‌ای ایران پرداخته است ، اما نتوانسته است با مسئله موشکهای کروز مقابله یا حتی به آن اشاره کند. جامعه جهانی پس از حمله سپتامبر ۲۰۱۹ به تأسیسات نفتی عربستان سعودی که هم از موشکهای کروز و هم پهپادها (هواپیماهای بدون سرنشین) در آن استفاده شده بود، متوجه قدرت ایران و ضعف در مقابل ایران شد.
این حمله نه تنها قابلیت سلاح‌های ایرانی را نشان داد بلکه توانایی‌های آنها در هدف‌گیری را به خوبی نشان داد. برد موشکهای کروز ایرانی و دامنه پهپادهای ایرانی، اسرائیل را وادار به اقدامات پیشگیرانه کرده است. در عین حال، به نظر می‌رسد ایران به توسعه موشکهای خود می‌پردازد. موشکهای برد متوسط مستقر در ایران می‌توانند به هر نقطه در خاورمیانه و برخی از اهداف اروپایی ضربه بزنند. مسئله دیگر در مورد این موشک‌ها، دقت در هدف آنهاست که به نظر می‌رسد در حال ارتقا است.
ایران اخیراً اعلام کرده است که مجدداً از امکانات خود در فردو برای غنی‌سازی اورانیوم استفاده خواهد کرد و این کار را در هفته اول نوامبر انجام داد. این اقدام ایران واکنشی به خروج آمریکا از برجام و اعمال تحریم‌ها علیه ایران است.
اگرچه ایران در شرایط تحریم قرار دارد. اما ایران تسلیم نشده است و به افزایش اورانیوم غنی شده پرداخته است و موشکهای خود را ارتقا بخشیده است.
نابودی برجام به امکانی برای تبدیل شدن ایران به یک کشور هسته‌ای تبدیل خواهد شد. آمریکا با خروج از برجام مسیر را برای هسته‌ای شدن ایران فراهم می‌کند.
مشکلات اقتصادی فعلی ایران بسیار جدی است اما ناتوان کننده نیست. اقتصاد ایران می‌تواند پایدار باشد و می‌تواند برای مدت زمان طولانی در برابر فشارهای خارجی مقاومت کند.
ایران کشوری قوی است، چه از نظر نظامی و چه از نظر داخلی. اکنون توپ در زمین ایران است و ضعف نسبی ارائه شده توسط ایالات متحده و اتحادیه اروپا به آن کمک می‌کند.
آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها خواهان مذاکرات جدید و توافق جدید هستند. غرب باید فشارها را کاهش داده و یک وضعیت غیرجنگی را ایجاد کند و شرایط را برای مذاکره و انعقاد توافقی مشابه برجام فراهم کند.
