محققان با بررسی الگوهای رفتاری کودکان به این نتیجه رسیده اند که بهتر است کودکان با ربات ها از سنین پیش دبستانی در تعامل باشند. این موضوعی مهم است که اخیرا به شدت مورد توجه واقع شده است اما چرا؟
به گزارش سرویس آی تی و فناوری انتخاب به نقل از وال استریت ژورنال به نظر می رسد مهم ترین عاملی که در اهمیت ارتباط کودک و ربات تاثیر دارد جلوگیری از سردرگمی در مورد نقش ربات ها است.
PopBots یکی از تراشه های مبتنی هوش مصنوعی است که محققان از آن برای آموزش مهارت های هوش مصنوعی به کودکان استفاده می کنند. مدل فیزیکی این تراشه ربات از یک تلفن همراه ساخته شده است که چهره ، موتورهای لگو و یک رابط برنامه نویسی را روی یک تبلت یا تلفن همراه پیشرفته نشان می دهد.
به اعتقاد تیم سازنده این تراشه رباتیک اگر می خواهید کودک پیش دبستانی شما با نگرش سالم نسبت به هوش مصنوعی رشد کند بهتر است برای او فضای تعاملی ایجاد کنید. ربات و صنایع رباتیک می توانند یادگیری کودکان را سرعت بخشند ، اما همچنین می توانند برای آنها گیج کننده باشند. بسیاری از کودکان فکر می کنند روبات ها باهوش تر از انسان هستند یا آنها را با قدرت جادویی تقویت می کنند.
عواقب بلند مدت رشد و نمو در محاصره دستگاه های تحت کنترل هوش مصنوعی برای مدتی مشخص نخواهد بود. اما برخی گروههای آموزشی معتقدند با تقویت مهارت های برنامه نویسی و رباتیک کودکان از سنین پایین می توان یک پل ارتباطی موثر بین انسان و ربات ایجاد کرد و به کودکان اعتماد به نفس تعاملات مبتنی بر هوش مصنوعی را آموخت. کریگ لو کلر ، تحلیلگر اصلی این روش می گوید: "هوش مصنوعی باعث ایجاد چالشهای زیادی بین بزرگسالان شده است. بسیاری از افراد بزرگسال نگران برنامه نویسی تجهیزات مبتنی بر هوش مصنوعی در محل کار هستند یا به طور مشخص از هوش مصنوعی می ترسند ما باید به کودکان این نگرش را آموزش دهیم که: من می توانم با ماشین آلات همکاری و کار کنم. من آنها را تهدید نمی کنم و آنها نیز من را. و این آموزش باید در پیش دبستانی شروع شود."
کودکان پیش دبستانی می توانند اطلاعاتی بسیار فراتر از آنچه بزرگسالان حدس می زنند درک کنند. محققان انستیتوی فناوری ماساچوست در حال یافتن موفقیتهای شگفت انگیز در زمینه آموزش هوش مصنوعی به کودکان در سن 4 سالگی هستند و به آنها کمک می کنند تا ربات ها را برای یادگیری الگوهای یا خصوصیات داده ها آموزش دهند.
کودکان کوچکتر برای درک عملکرد یک ربات به کمک نیاز دارند. جنیفر جیپسون ، استاد روانشناسی در این خصوص گفت: "آنها می دانند که ربات ها زنده نیستند و غذا نمی خورند ، نمی خوابند ، نفس نمی کشند و یا تولید مثل نمی کنند ، اما در همان زمان آنها توانایی تفکر و احساسات و توانایی های حسی را به آنها نسبت می دهند."
مطالعات نشان می دهد که کودکان به راحتی از ربات های دوست داشتنی پیروی می کنند و تعامل با رباتی که به نظر می رسد کنجکاوی نشان می دهد می تواند باعث تعجب و علاقه کودک به یادگیری شود.کودکان تمایل دارند که ظرفیت یک ربات را بیش از حد ارزیابی کنند ، به طور دقیق تر حدود یک چهارم از کودکان 4 تا 10 ساله که در یک تحقیق سال 2018 شرکت کردند چنین نگرشی داشتند.
کودکان می توانند از لحاظ عاطفی به ربات ها متصل شوند. براساس تحقیقات سال 2012 در دانشکده روانشناسی توسعه روابط نیویورک ، اکثر کودکان 9 تا 15 ساله که به مدت 15 دقیقه با یک ربات انسان نما تعامل داشتند ، گفتند بعداً اگر احساس غم یا احساس تنهایی کنند ، می توانند برای راحتی به ربات مراجعه کنند و معتقدند که این روبات می تواند دوست آنها باشد.
