«انتخاب» اسناد ویکی لیکس در رابطه با ایران را که متعلق به سال های ۱۹۷۲ تا ۲۰۰۹ است، را به صورت روزانه و به منظور آگاهی مخاطبان نسبت به تحولات و اتفاقات گذشته، منتشرمی کند.
سرویس تاریخ «انتخاب»: سفارتخانه آمریکا در لندن در گزارشی خطاب به سفارتخانه‌های آمریکا به تاریخ چهارشنبه، ۳۰ شهریور ۱۳۶۶ گزارشی درباره موشک های استینگر منتشر کرده است.
به گزارش «انتخاب»؛ متن این سند که ویکی لیکس آن را منتشر کرده، در زیر آمده است:
موضوع سند: افغان‌ها استینگر‌های آمریکایی را به [امام] خمینی می‌فروشند
طبقه بندی: غیرمحرمانه
دوشنبه ۱۶:۲۹ دقیقه بیست و یکم سپتامبر ۱۹۸۷
از: سفارتخانه آمریکا در لندن
به: سفارتخانه‌های آمریکا
۱. ساندی تایمز در روز ۲۰ سپتامبر گزارشی منتشر کرده و مدعی شد که آمریکا فروش موشک‌های استینگر خود را به مجاهدین افغان متوقف کرده است، زیرا تعدادی از فرماندهان شورشیان استینگر‌ها را در ازای پول و حمایت سیاسی به ایران فروخته بودند.
۲. آغاز متن
افغان‌ها استینگر‌ها را به [امام] خمینی می‌فروشند
آمریکا فروش موشک‌های ضدهوایی استینگر خود را به گروه‌های شبه نظامی افغان متوقف کرده است، زیرا متوجه شده است که حداقل ۱۶ عدد از این موشک‌ها توسط مقاومت به ایران فروخته شده است.
دیگر فرماندهان مجاهدین که از این اتفاق شرمنده شده اند، می‌گویند بخاطر مقاومت آن‌ها بوده که حکومت مورد حمایت شوروی در غرب افغانستان سقوط کرده است.
کارشناسان نظامی معتقدند استینگر که دوش پرتاب بوده و استفاده از آن ساده است، توانسته وزنه جنگ هشت ساله را به نفع مجاهدین تغییر دهد. آمریکا سال گذشته تعداد زیادی از موشک‌های استینگر را به گروه‌های شورشی افغان تحویل داد و این مسئله منجر به شکست سنگین تسلیحات هلیکوپتری شوروی و دولت افغانستان شد.
-
دو فرمانده از حزب اسلامی یونس خالس، یکی از قدرتمندترین‌ها در میان هفت گروه شورشی، در این فروش دست داشته اند. آن‌ها ظاهرا ۱۰ میلیون تومان (یک میلیون دلار) و روابط قوی‌تر با حکومت [امام] خمینی را به دست آورده اند. این گروه بنیادگراترین گروه در میان مقاومت افغانستان بوده و نمایندگانی در تهران دارد.
فرمانده‌هایی که گفته می‌شود این فروش را انجام داده اند، ملا مهیالله از نیمروز و ملا فقیر احمد از اناردارا هستند که منطقه خاش رود را کنترل می‌کنند و ۳۶ موشک دریافت کرده بودند. آن‌ها فروش این سلاح‌ها را رد کرده و مدعی هستند که ایرانی‌ها در داخل آفغانستان آن‌ها را مصادره کرده اند.
کمبود موشک‌های استینگر در این منطقه به دلیل همین مسئله نتایج مخربی برای مجاهدین به همراه داشت. یکی از شاهدان در شهر مرزی کویته پاکستان می‌گوید «نود و نه درصد نیمروز در دست کمونیست‌ها است. تنها خاش رود باقی مانده بود. همه محموله‌های ارسالی به مرکز این منطقه باید از خاش رود عبور می‌کرد لذا باز نگه داشتن آن بسیار مهم بود. حالا خاش رود با بمباران کاملا تخریب شده و مقاومت در آنجا تقریبا از بین رفته است.
غرب افغانستان برای آمریکا خطرناک تصور می‌شود، زیرا روابط نژادی و تاریخی نزدیکی با ایران دارند. اغلب جمعیت شیعه افغانستان در آنجا زندگی می‌کنند. یکی از شاهدان می‌گوید «فرماندهان به پاکستان می‌آیند و به قرآن قسم میخورند که هیچ ارتباطی با [امام] خمینی ندارند. اما می‌روند و به آن‌ها موشک می‌فروشند. چه کار می‌توان کرد؟ ملا‌ها هیچ حس ملی گرایانه‌ای ندارند. هر کشور مسلمانی خانه آن‌ها محسوب می‌شود و آن‌ها ایران را در حال جهاد علیه عراق می‌دانند».
بسیاری از فرماندهان محلی از فروش استینگر ناراحت هستند. تنها چهار فرمانده در منطقه قندهار و سه فرمانده در منطقه نیمروز، موشک در اختیار دارند. حتی فرماندهان قدرتمند محلی مانند عبدالرزاق از افغانستان در بدست آوردن موشک که از طریق پاکستان توزیع می‌شود، مشکل دارند. گزارش‌های تایید نشده ابتدای امسال مدعی بود که ایرانی‌ها از موشک استینگر برای سرنگون کردن هواپیما‌های عراقی در جنگ استفاده کرده اند. آمریکا که این گزارش‌ها را رد کرده نگران است که این تسلیحات به دست تروریست‌ها بیفتد یا از روی آن کپی برداری شده و در تعداد بسیار زیاد به کشور‌های متخاصمی مانند لیبی فروخته شود.
در منطقه مسطح قندهار، که مجاهدین در آنجا قدرت داشته اند، نیاز به تسلیحات ضدهوایی بسیار زیاد است. شورشی‌ها با کامیون و روی جاده‌های خاکی سفر می‌کنند و هواپیما‌های شناسایی مجهز به دید در شب، به راحتی آن‌ها را تشخیص می‌دهند. فرماندهان و خبرنگارانی که به غرب سفر می‌کنند معمولا طعمه این شکار‌های سازماندهی شده می‌شوند. من در سفر سه روزه ام به منطقه با پنج مورد از این شبیخون‌ها مواجه شدم. پایان مطلب.
۳. کابل – مورد توجه قرار دهد.
پرایس
وزیر دفاع از بن زاید درباره نفوذ ایران در عراق پرسید. بن زاید پاسخ داد که ایران همه را نگران می‌کند. ایران با پیش بینی سقوط صدام از فرصت استفاده کرد تا اعتماد و وفاداری نیرو‌های شیعه را به دست آورد. هرچند اماراتی‌ها با انتخاب یک رییس جمهور شیعه مخالف نیستند، اما نگران ظهور یک شخصیت شیعه قدرتمند هستند.
