ازدواج شتری‌ست که درِ خانه همه می‌خوابد. هرکسی می‌تواند بنا به موقعیت و شرایطی که خودش دارد این شتر را بیدار کند یا پذیرایش شود! اما در پروسه عجیب و استرس‌زای ازدواج یکی از مراحل حساسی که به آن برمی‌خوریم، مرحله‌ای‌ست که دختر و پسر به قصد آشنایی با یکدیگر ارتباط می‌گیرند و در خلال این ارتباط یا به هم دل می‌بندند یا به صورتی از هم جدا می‌شوند و دیگر این روند را بیشتر ادامه نمی‌دهند.
در پروسه اولیه اگر تا حدودی به پسر و دختر ثابت شود که مشترکات زیادی دارند ارتباط را جدی و عمیق‌تر دنبال می‌کنند اما در این بین باید به نکاتی توجه کنند تا به عبارتی نه سیخ بسوزد و نه کباب!
۱ـ هیجانات خودتان را کنترل کنید!
اولین نکته این است که افراد باید در پروسه این آشنایی، هیجانات خود را کنترل کنند. شما در این ارتباط روی لبه یک تیغ راه می‌روید. اگر از آن طرف بوم بیفتید محافظه‌کار می‌شوید و اجازه نمی‌دهید کسی به شما زیاد نزدیک شود و همچنین خودتان هم دچار خودسانسوری برای طرف مقابلتان می‌شوید و اگر هم زیادی جوگیر شوید ناگهان خودتان را در باتلاق عاشق شدن کاذب می‌بینید. یک آن چشم باز می‌کنید و می‌بینید بدون هیچ شناخت منطقی دل باخته آن فرد شده‌اید. راه را برای بازگشت باز بگذارید و این را بدانید در مرحله ارزیابی هستید و اگر نخواستید، می‌توانید برگردید و هیچ تعهدی برمبنای همیشه بودن‌تان وجود ندارد.
۲ـ افراط و تفریط در وقت نکنید.
در پروسه آشنایی، نه آنقدر وقت را تلف کنید که ناگهان چشم باز کنید و ببینید کلی از عمرتان رفته و نه آنقدر عجله کنید که بعدتر پشیمان شوید. همه چیز باید دقیق بررسی شود و این بررسی تنها با معاشرت سازنده و اصولی میسر است.
معاشرتی که در آن اطلاعاتی رد و بدل شود که بعدتر بتوانید با استفاده از آن یک تصمیم درست و عاقلانه بگیرید. چشمانتان را باز کنید و اگر در همان ابتدای کار اصول اولیه و خط قرمزهایی که دارید با آن فرد سازگار نبود، دیگر رابطه را از پیش نبرید. از طرفی هم اگر دیدید فرد مقابل هیچ نقطه و نکته‌ای برای رد کردن ندارد، شفاف‌تر و جزئی‌تر درون او را ببینید.
۳ـ دلسوزی ممنوع!
دلتان برای کسی نسوزد. ما گاهی بیشترین ضربه‌ها را از رودبایستی و دل سوختن‌های نابه‌جایمان می‌خوریم. اگر در اواسط آشنایی متوجه شدید، فرد مقابل برایتان مطلوبیت چندانی ندارد دلسوزی نکنید. قرار نیست برای خوشبخت کردن و راضی نگه داشتن کسی، خودمان را بدبخت کنیم.
برای تنها کسی که باید دلمان بسوزد و هوایش را داشته باشیم، «خودمان» است. آدمی در برخی مواقع باید خودخواه باشد و اینجا یکی از همان موقعیت‌هاست. البته ترک این رابطه نباید به گونه‌ای باشد که به طرف مقابلتان حس بدی بدهد و غرورش جریحه‌دار شود.
۴ـ هدف آشنایی‌ست نه بیشتر و نه کمتر!
از هدفی که دارید غافل نشوید. تنها هدفی که در این بین وجود دارد، آشنایی است. از این آشنایی می‌توان لذت برد. اما این لذت بردن نباید جوری باشد که تماما به خوش‌گذرانی منتهی شود و از اصل دور شود.
این نکته را فراموش نکنید که اگر هدف خوش گذراندن باشد، نمی‌توانید آن‌چنان که باید و شاید طرف مقابل را بشناسید چراکه آدمی موقع خوش گذراندن تماما خوبی‌ها را می‌بیند و چشمش را خودآگاه و ناخودآگاه بر روی حقایق می‌بندد. از طرفی جوری این مرحله را سپری کنید که در آخر به احساس و عزت نفس خود بدهکار نباشید.
یعنی به هر طریقی این ارتباط را طول ندهید. به خودتان هم دروغ نگویید چون گاهی انسان از فرط تنهایی وارد این پروسه می‌شود و از عمد آن را طولانی می‌کند تا از تنهایی در امان باشد. مبادا که هدف اصلی این آشنایی را فراموش کنید.
۵ـ از بدیهیات نترسید
از اینکه با فرد مقابلتان اختلاف نظر داشته باشید، نترسید. وجود اختلاف نظر در روابط، طبیعی و انکار نشدنی‌ست. اگر دیدید که طرف مقابلتان با تمام نظرات شما موافق است، کمی به او و این ارتباط شک کنید.
اگر در رابطه‌ای اختلاف نظر وجود نداشت، بدین معنی‌ست که یک نفر حرف خودش را نمی‌زند و برای رد و طرد نشدن با هر نظری از جانب فرد مقابلش، موافقت می‌کند. چیزی که در این روند مهم است این است که ببینید چه اختلافاتی با فرد مورد نظر خود دارید و بسنجید که آیا این اختلاف جزء خط قرمزهای شماست؟ آیا این اختلاف را می‌توانید تحمل کنید؟ آیا وجود این اختلاف خللی به شخصیت و زندگی‌تان وارد نمی‌کند؟ نکته‌ای که باید به آن توجه کنید «وجود» اختلافات نیست، «نوع و مدل» اختلافات است.
روزنامه اطلاعات
