یک متخصص گوارش و کبد با تاکید بر اینکه حاملگی در زنان مبتلا به هپاتیت خودایمنی باید با نظارت متخصص زنان و همچنین متخصص کبد صورت گیرد، گفت: کنترل بیماری و مصرف دارو در حین بارداری از نکات مهم است.
دکتر سیدمؤید علویان، با اشاره به اینکه یکی از مشکلات پیش روی افراد جوانی که دچار هپاتیت خودایمنی می‌شوند، بارداری است، گفت: باید اذعان کرد که همسران مردان مبتلا به این بیماری می‌توانند باردار شوند، اما در زنان مبتلا به هپاتیت خودایمنی، پاسخ این سوال به چند عامل بازمی‌گردد. آیا بیماری کنترل شده است یا خیر؟ چه مدت از زمان درمان گذشته است؟ و اینکه آیا سیروز کبدی وجود دارد یا خیر؟
وی با تاکید بر اینکه حاملگی در صورت فعال بودن بیماری ممنوع است، افزود: حاملگی در شرایط فعال بودن بیماری می‌تواند برای جنین و مادر خطرناک باشد. البته در خانم‌هایی که بیماری آنها خاموش شده و شدت آسیب کبدی کم است، مشکلی جهت بارداری وجود ندارد و بیشتر آنها در طی دوران حاملگی مسئله جدی نداشته و می‌توانند بچه‌های سالمی را به دنیا آورند.
علویان ادامه داد: در بعضی مطالعات شیوع نارس بودن نوزاد، کم‌وزنی و سایر مشکلات جنینی در نوزادانی که از مادران مبتلا به هپاتیت اتوایمیون به دنیا آمده‌اند، کمی بیشتر از جمعیت کلی گزارش شده است. به همین دلیل این مادران باید در طول حاملگی و چندین ماه بعد از زایمان پیگیری‌های دقیق و منظمی داشته باشند.
وی در خصوص مصرف دارو در حین بارداری اظهار کرد: داروهای «پردنیزولون» و «آزاتیوپرین» در حاملگی بهتر است که مصرف نشوند و یا با حداقل مقدار، مصرف شوند. همکاری نزدیک میان پزشک کبد، پزشک زنان و بیمار بسیار مهم است. البته گاهی قطع دارو در حین حاملگی می‌تواند سبب شعله‌ور شدن بیماری شود که تا چند ماه پس از زایمان نیز خطر شعله‌ور شدن بیماری وجود دارد.
این فوق تخصص گوارش و کبد تغییر نوع دارو در سه ماهه اول و سوم حاملگی را یکی از تصمیمات مهم پزشکان در حفظ سلامت مادر و کودک خواند و تصریح کرد: انجام آزمایشات مکرر در طی حاملگی و بعد از زایمان بسیار مهم است. بنابراین توصیه می‌کنیم که در این دوران به طور مرتب به پزشک خود مراجعه کنید؛ چرا که ممکن است جهت جلوگیری از شعله‌ور شدن بیماری و بروز عوارض، نیاز به تغییر میزان و تعداد دارو باشد.
