منیر شفیق در الاخبار نوشت: درست است که مقابله بین ایران و آمریکا سیر صعودی مستمری را طی می‌کند؛ با این وجود، رای غالب آن است که وقوع جنگ بعید بوده و این احتمال وجود دارد که طرفین به توافقی دست یابند و یا اینکه تنش‌ها تا مدتی طولانی ادامه داشته باشد. طبعا دلایلی برای حمایت از این نظر وجود دارد؛ که به موضع و تمایل ایران، یا استناد به موضع و رغبت آمریکا، متکی است.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: امروز، مهم آن است که اگر جنگی بین ایران و آمریکا شعله ور شود، هرگز شباهتی به جنگ‌های آمریکا با عراق و افغانستان نخواهد داشت و در این شرایط، تنها می‌توان به پیش بینی سناریو‌ها و ارزیابی مواضع پرداخت.
اولین اقدام آمریکا در صورت وقوع جنگ، رساندن پیامی به ایران است، با این مفاد: «اگر به حملات ما واکنش نشان دهید، با بمب اتمی به شما پاسخ خواهیم داد». در این لحظه، سرنوشت جنگ مشخص خواهد شد. در صورتی که ایران برای این لحظه اماده باشد، (که باید چنین باشد)، چاره‌ای جز پاسخ دادن ندارد. این کشور نباید از استفاده از بمب اتمی بترسد و به آمریکا ابلاغ کند که اگر جنگی واقع شود، ایران و هم پیمانانش در آن پیروز خواهند شد؛ ولو اینکه خسارت‌های مادی و انسانی زیادی را متحمل شوند؛ چرا که قانون جنگ، تحقق پیروزی و بی توجهی به خسارت‌های حاصل از آن است.
در شرایطی که امور به سطح جنگ برسد، (با اینکه ایران تمایلی به آن ندارد)، اما راه پیروزی برای ایران، تنها از مسیر «نهراسیدن»، عبور می‌کند؛ حتی اگر دشمنان ایران، از بمب اتمی استفاده کنند.
ممکن است در این شرایط، ایران خسارت‌های فراوانی به خود ببیند، اما در نهایت پیروز می‌شود. این در حالی است که طرف‌هایی که از بمب اتمی استفاده می‌کنند، سرنگون شده و شکست خواهند خورد.
در یک کلام، ایران و نیرو‌های مقاومت، با شعله ور شدن جنگ، در برابر امتحان پیروزی قرار می‌گیرند. طرفی که با تفکر، محاسبه و ارزیابی وارد جنگ می‌شود، در برابر خود چیزی جز موفقیت نمی‌بیند؛ در این شرایط است که مورد عنایت و یاری خداوند نیز واقع می‌شود.
