جان کرینال در سن 32 سالگی راهی چرنوبیل شد تا بقایای روی سقف رآکتور هسته ای را پاکسازی کند شاید او هرگز فکرش را هم نمی کرد روزی چنین کار مهمی را انجام دهد و البته چند دهه بعد نیز با پخش سریال چرنوبیل خبرنگاران برای گفتگو با او مشتاق باشند.ای بی سی نیوز با جان کرینال گفتگویی ترتیب داده و از وی در خصوص روزهای نخست عملیات پاکسازی چرنوبیل پرسیده است.
به گزارش سرویس خواندنی های انتخاب، حدود یک سوم از شهروندانی که در چرنوبیل در روزهای اول حضور داشتند یا به پاکسازی کمک کردند، اکنون دیر زنده نیستند. اما جیمز کرینال که در هفتم ماه می 1986 چرنوبیل را ترک کرد و به کار ادامه داد، نمی دانست که روزی یکی از افراد زنده و شاهد این ماجرا خواهد بود.
زمانی که او برای عملیات پاکسازی به ارتش فراخوانده شد در استونی مشغول خدمت در یک مزرعه دولتی بود . جان و دویست نفر دیگر به مدرسه ای نزدیک نیروگاه منتقل شدند. هنگامی که آنها وارد منطقه شدند، به آنان گفته شد تا اطلاع ثانوی حق ترک محوطه را ندارند. جان می گوید این نخستین باری بود که وی معترض شده و به افسران ارشد گفته حق ندارند آنان را محبوس کنند.
برخی از سربازان ترسیده بودند و تصور می کردند قرار است برای جنگ به افغانستان فرستاده شوند، بنابراین به شرایط چرنوبیل راضی بودند گویی متوجه خطرات حضور در محیطی با ان حجم از آلودگی نبودند. جان در این خصوص می گوید: "اطلاعات بسیار کمی در مورد این فاجعه وجود داشت و همه منابع رسمی به ما اطمینان می دادند که این فقط یک حادثه کوچک است و چیزی برای نگرانی نیست".
جان در میان گروه اولی که برای پاکسازی فرستاده شده بودند، حضور داشت. او به یاد می آورد که حتی برخی از سربازان مشتاق حضور در منطقه بودند. یکی از وظایف اولیه آنان بررسی سطح تشعشعات در خانه های منطقه بود. آن ها طی فواصل چند روز سطح تابش در خانه های روستایی و شهری را بررسی می کردند تا تغییرات را ثبت کنند. علیرغم بی فایده بودن این کار، آنها تا پایان ماه ژوئن به مدت 11 روز این کار را ادامه دادند اما کم کم به ماجرا مظنون شدند. برخی سربازان شروع به اعتراض کردند که چرا تابش کم نمی شود، اما جان به یاد می آورد که یکی از افسران در کمال بی رحمی به آنان گفته بود این سطح تابش برای سلامتی مضر نیست و حتی به نع سلامتی است. جان می گوید: یکی از افسران گفت اگر سرطان داشته باشید این تابش مثل شیمی درمانی عمل می کند و خوب می شوید.
در پایان ماه کم کم بسیاری از سربازان دچار استرس شدند چرا که برخی از آنان سرفه هایی سخت می کردند و مشکلات تنفسی داشتند. سپس ماجرای شکست خوردن ربات در سقف رآکتور رخ داد و قرار شد انسان هاسقف را پاکسازی کنند. جان می گوید: "هنگامی که به ما گفتند شما باید به سقف بروید ، ما فکر کردیم اوه، این بدان معنی است که ما می توانیم به زودی به خانه برسیم بنابراین به سرعت پذیرفتیم."
جان معتقد است صحنه پاکسازی سقف رآکتور در چرنوبیل یکی از مستندترین و دقیق ترین صحنه های سریال است. .ی دقیقا به خاطر می آورد مثل سربازان سریال تا چه حد مضطرب و پرتنش کار کرده بود. او می گوید: " نقشه ای که به سربازان نشان داده می شد بسیار ابتدایی بود و وقتی وارد سقف می شدیم متوجه عمق فاجعه می شدیم. من وارد سقف رآکتور شدم و حس کردم قلبم از شدت آدرنالین در حال انفجار است. فقط به این فکر می کردم که به سرعت کار و فرار کنم."
هنگامی که اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 سقوط کرد، جان یکی از افرادی بود که کمک کرد تا اداره مالیات بر درآمد استونی تأسیس شود. در همان سال، او به یک بیمارستان در هیروشیما فرستاده شد، شهری در ژاپن که توسط بمب هسته ای در پایان جنگ جهانی دوم، مورد حمله قرار گرفته بود و باید تابش این شهر بررسی می شد. جان اکنون 65 سال دارد و معتقد است گردشگران زیادی نباید به چرنوبیل وارد شوند چرا که این منطقه هنوز خطرناک است. او سریال چرنوبیل را به شکل کامل تماشا نکرده است اما از موجی که در باره چرنوبیل ایجاد شده راضی است.
برت استفنز مقاله نویس نیویورک تایمز در مقاله ای به بررسی ارتباط سریال چرنوبیل با سیاست ها و خط فکری دونالد ترامپ؛ رئیس جمهور ایالات متحده پرداخته و تلاش کرده شرح دهد چگونه می توان در هنگام دیدن سریال چرنوبیل شباهت هایی بین رفتارهای اشتباه سیاستمداران یافت.
