رای الیوم نوشت: عمر البشیر، رئیس جمهور سودان با یک کودتای نظامی روی کار آمد و امروز، مجبور شد با همین کودتای نظامی از قدرت کنار رود. «انقلاب نجات» که توسط بشیر رهبری شد و با جنبش اخوان المسملین همکاری داشت، نظام سابق را سرنگون کرد، سودان را به سمت فقر و از دست دادنن یک سوم خاکش سوق داد، بیش از ۷۵ درصد از ثروت‌های نفتی اش را از دست داد و ارتش این کشور تبدیل شد به یک ارتش مزدور که بخاطر پول در جنگ یمن حضور دارد.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: اما دلایل پیروزی جنبش سودان و محقق شدن مهمترین هدف آن، یعنی سرنگونی بشیر چه بود؟
۱- این انقلاب مردمی در سودان، مورد اجماع ملت و سودانی محض بود. زمینه‌های این جنبش، فساد، قحطی و محرومیت‌ها و علت آن، مقابله با نظام دیکتاتوری بود که از ملت و خواسته‌های مشروع آن در زمینه ازادی و دموکراسی واقعی جدا شده است.
۲- صلح امیز بودن کودتا و نبود هیچگونه دخالت خارجی، منطقه‌ای یا بین المللی در آن و صبر زیاد ملت سودان (این جنبش ۴ ماه به طول انجامید). همه این عوامل، کودتای اخیر را از موارد مشابه آن متمایز می‌کند.
۳- موفقیت جنبش متمدن الجزایر در سرنگونی بوتفلیقه، انگیزه زیادی به همتای سودانی اش داد، تا آن را تجدید کند.
۴- حمایت ارتش سودان از تظاهر کنندگان و قرار گرفتن در کنار آنها. ممانعت از استفاده از زور در برابر مردم معترض و مخالفت نیرو‌های امنیتی با دستور بشیر در مورد سرکوب تظاهر کنندگان.
۵- پیمان ناتو هیچ دخالت نظامی-مانند آنچه در لیبی اتفاق افتاد- برای پیروزی جنبش سودان، نداشت و ترامپ هم ۹۰ میلیارد دلار برای مسلح سازی کودتای سودان هزینه نکرد، در حالی که در سوریه چنین هزینه‌ای داد. از سوی دیگر، فیلسوف فرانسوی، برنارد هنری لیفی نیز نقشی در زمینه ارائه راهکار‌ها و سفارش‌هایی به تظاهر کنندگان سودانی نداشت.
۶- مساله قابل توجه آن است که شبکه‌های ماهواره‌ای عربی، مانند الجزیره و العربیه، برخلاف نقش تحریک کننده‌ای که در مورد بهار عربی، بویژه در سوریه، لیبی، مصر و یمن داشتند، در مورد سودان اینگونه نبودند و به نظر می‌رسد سفر‌های بشیر به پایتخت‌هایی که این دو شبکه به ان وابسته هستند، نقش بزرگی در کاهش تحریک‌ها داشت.
پیش بینی تحولات روز‌های آینده در سودان دشوار است. اما اعلام حالت فوق العاده به مدت سه ماه توسط فرماندهی نظامی در این کشور، ممنوعیت تظاهرات و اجرای احکام عرفی بدین معناست که این فرماندهان، به مشت آهنین پناه خواهند برد.
