سرویس فرهنگی «انتخاب»: فیلم آشغال‌های دوست داشتنی، سرانجام پس از ۵ سال توقیف وجنجال اکران شد، اما هیچ اتفاقی نیفتاد؛ نه صف انبوهی برای دیدن آن تشکیل شد، نه در سالن‌ها شعاری داده شد و نه حتی منتقدان و اهالی سینما واکنش خاصی نشان دادند.
فقط یک موضوع باعث تعجب شد که چرا وزارت ارشادهای دو دولت روحانی، جلوی اکران این فیلم متوسط را گرفتند. فیلمی که همه چیز آن در حد متوسط بود، فیلم نامه‌ای متوسط، بازی‌های متوسط و کارگردانی متوسط، اما رو به پایین.
اگر این فیلم در جشنواره فجر هم اکران می‌شد چه اتفاقی واقعا میفتاد؟ حتما سازنده وبازیگران فیلم هم قبول دارند که نسبت به پروداکشن‌های امسال سینمای ایران، نمی‌توانند مدعی برتری باشند.
سرمایه گذار و کارگردان فیلم که تصادفا یک نفر هست، می‌خواسته درحاشیه اعتراضات ۸۸، یک فیلم تجاری بسازد، بازیگران برند را جمع کرده، تبلیغات خلاقانه داشته و با کج سلیقگی وزارت ارشاد، صاحب یک فیلم جنجالی شده است.
ولی در فیلمی که اکران شد حتی یک سکانس هم وارد موضوعات جدی سیاسی نشده است و سعی کرده، فاصله خود را با واقعیت حفظ کند، تصویری که فیلم یوسفی از پلیس و امنیت ملی و درگیری‌ها می‌دهد بمراتب ملایم‌تر از متری شش ونیم، دیدن این فیلم جرم است و رد خون است.
اگر این فیلم در سال ۱۳۹۲ به جشنواره می‌رفت واکران می‌شد، قطعا به اندازه امروز مورد توجه قرار نمی‌گرفت واین تجربه‌ای پرهزینه برای وزارت ارشاد بود که البته باید از تدبیر مدیریت فعلی تقدیر کرد که با اکران این فیلم، یکی از مسایل بلاتکلیف را حل کردند، کاش گزارش یک جشن حاتمی کیا و بقیه فیلم‌های بلاتکلیف هم بزودی اکران شوند، مطمئن باشید اتفاقی نمی‌افتد
