فوق تخصص روانپزشک کودک و نوجوان گفت: سوگواری ناشی از جدایی یا مرگ یکی از نزدیکان خصوصا والدین، موجب بروز اختلالات رفتاری پرخطر و شوک بزرگ در کودکان می شود.
مهشید رابطیان روز شنبه درباره درک کودکان از سوگ نزدیکان، اظهار داشت: سوگ در کودکان می تواند در حالت جدایی و طلاق والدین از یکدیگر، قطع عضو، مرگ حیوان خانگی، مهاجرت و جابه جایی، غم از دست دادن دوستان و نزدیکان یا حتی گمشدن یک عروسک یا ماشین، به وقوع پیوندد.
عضو انجمن روانپزشکان ایران گفت: مهمترین موضوع سوگ یا داغدیدگی کودکان همانا مرگ عزیزان است البته تا قبل از 6 ماهگی این موضوع هنوز خیلی بروز ندارد اما در سنین بالاتر کودک مساله از دست دادن عزیزان را درک می کند.
رابطیان گفت: به تدریج وقتی کودک وارد نیمه دوم سال دوم از سن خردسالی شود مفهوم بقای شیء در ذهن او شکل می بندد. برای نمونه، مادر در این سن کودک از نظر ذهنی وجود دارد حتی اگر دیده نشود. وقتی این مرحله رشد اتفاق می افتد قطعا نبود مادر برای او قابل لمس و تشخیص است.
وی افزود: در سن 2 تا هفت سالگی کودک فکر می کند مرگ یک پدیده گذرا است. موقتی و قابل برگشت است. ممکن است فکر کند که او مسئول آنچه هست که رخ داده و در مورد فوت نزدیکان خود را مقصر بداند. معمولا در این سن کودک به راحتی احساسات خود را بیان می کنند.
روانپزشک کودک و نوجوان ادامه داد: در سن هفت تا 12 سالگی، کودک به تدریج مرگ را به عنوان پدیده اجتناب ناپذیر و همه گیر می پذیرد و می فهمد افراد مرده قادر به نفس کشیدن، حرکت و شنیدن نیستند و کمتر احساسات خود را در مورد فردی که فوت کرده، بیان می کند.
*راهکار کاهش استرس کودک داغدیده
رابطیان اظهارداشت: در این مواقع که کودک دچار استرس و اضطراب های هیجانی می شود لازم است در پاسخ به سوالات مکرر آنان در مورد چگونگی اتفاق و ماهیت مرگ داستان سرایی نکنیم و با توجه به سن کودک و قدرت شناخت او، پاسخ داده شود.
وی افزود: حقیقت را باید به کودک گفت و از دروغ پردازی دوری کرد، بچه را باید با ماهیت مرگ آشنا کرد، آزادانه و راحت در مورد مرگ و فرد فوت شده حرف زد و اجازه داد سوالات خود را مطرح کند.
این روانپزشک گفت: اطرافیان باید اجازه دهند بچه داغدیده هر چقدر که می خواهد گریه کند چرا که برای بیان احساسات، تخلیه هیجانات و کاهش اضطراب، گریه کردن ضروری است.
وی تصریح کرد: باید اجازه داد کودک به شیوه خود برای فرد متوفی گریه کند، نقاشی بکشد، موسیقی بنوازد یا گلی به یادش بکارد، عکس یا هر چیزی از فرد متوفی را در صورتی که خود بخواهد می تواند همراه داشته باشد.
رابطیان افزود: اگر کودک دوست دارد در مراسم دفن یا سوگواری شرکت کند مانع او نشویم و در این صورت حتما یک بزرگسال مطمئن همراهش باشد تا از آسیب رسانی احتمالی کودک به خود جلوگیری شود.
این روانپزشک کودک و نوجوان اظهارداشت: مرگ یک حقیقت گریزناپذیر و موضوع داغدیدگی و سوگ در میان کودکان، بسیار پیچیده‌ای است. از این رو کودک داغدیده، نیازمند توجه و حمایت دائمی است تا نگذاریم دوباره استرس و ناراحتی فراغ دیگران به سراغ او بازگردد.
رابطیان افزود: اطرافیان کودک سوگوار باید مراقب رفتار او باشند، اطمینان دهند که جایش امن است و در مورد ناراحتی کودک با او صحبت کنند. کودک داغدیده را بسیار درآغوش گرفته و نوازش کنند و محیط را برای او آرام و زمینه بازی و سرگرمی او را فراهم کنند.
رابطیان گفت: کودکان توانایی عشق ورزیدن و سوگواری کردن در هر سنی را دارند و از این رو بزرگسالان با جدی گرفتن این موضوع وظیفه دارند در شرایط سخت همواره یاور آنها باشند تا به تدریج با موضوع مرگ یا فقدان کنار آیند و با رشد عاطفی به بزرگسالانی سالم تبدیل شوند.
ایرنا
