وائل مهدی در الشرق الاوسط چاپ لندن نوشت: کسی تصور نمی‌کرد که در سال ۲۰۱۸ قیمت نفت به این سطح برسد. قیمت‌های نفت برنت در مدت کوتاهی حدود ۳۰ دلار سقوط کرد، تا به ۵۵ دلار برسد و به نظر نمی‌رسد در سال پیش رو قیمت نفت شرایط بهتری داشته باشد؛ چرا که بازار همچنان از وجود افزایش تولید و کاهش تقاضا نگران است.
به گزارش «انتخاب»، این روزنامه عرب زبان ادامه داد: واقعیت آن است که اساس عرضه و تقاضا در بازار نفت آنقدر بد نیست که شاهد چنین قیمت‌هایی باشیم، بلکه این فشار‌های جغرافیایی سیاسی شدید است که محرک اصلی قیمت‌ها محسوب می‌شود.
بزرگترین خطر برای قیمت‌های نفت، دولت‌های اوپک نیستند؛ خطر اصلی از جانب ایالات متحده است که امروز به سرمنشأ اول تهدید کننده قیمت‌های نفت تبدیل شده است. از حیث ایجاد خلل در عرضه نفت، می‌توان به تلاش آمریکا برای افزایش تولید نفت صخره‌ای اشاره کرد که احتمالا در ماه‌های اینده بیشتر می‌شود.
نگرانی‌های اساسی در مورد اختلال در روند تقاضای نفت نیز به ایالات متحده و جنگ تجاری آن با چین باز می‌گردد؛ به این دلیل که چین بزرگترین دولت وارد کننده نفت خام محسوب می‌شود و این نگرانی وجود دارد که نتیجه این جنگ، بر رشد اقتصادی چین و در ادامه، بر تقاضای نفت هم اثر بگذارد.
همچنان بازار‌های نفت بیش از آنکه از ریاض و مسکو تاثیر بپذیرد، وابسته به سیاست‌های واشنگتن و پکن است، چرا که تولید نفت در شرایطی که اقتصاد جهانی با ضعف مواجه شود، معنایی ندارد.
چند روز پیش، بانک مرکزی آمریکا از افزایش سود‌های بانکی خبر داد و این به معنای قدرتمند‌تر شدن دلار است که باعث افزایش قیمت واردات نفت، همزمان با افزایش ارزش دلار می‌شود؛ آنچه که تقاضای نفت را تضعیف می‌کند.
علاوه بر این، به طور کلی سیاست‌های آمریکا نوسان شدیدی دارد و در رابطه آن با دولت‌های اوپک هیچ وضوحی دیده نمی‌شود. برای مثال، پس از آنکه مسئولان دولت آمریکا اعلام کرده بودند صادرات نفت ایران را به صفر می‌رسانند، ایالات متحده از معافیت ۸ دولت برای استفاده از نفت ایران خبر داد و این مساله به معنای آن است که تحریم‌های آمریکا در این زمینه، موفق نخواهد بود.
طبعاً اگر «عامل ترامپ» را به محاسبات خود اضافه کنیم، در می‌یابیم که رئیس جمهور آمریکا هرگز اجازه افزایش قیمت‌های نفت را نمی‌دهد، از این رو، همه دولت‌ها محاسبات خود در سال اینده را بر اساس نفت زیر ۶۰ دلار برنامه ریزی کرده اند.
این درست نیست که سیاستمداران آمریکایی به دنبال کاهش این چنینی قیمت نفت باشند، به این دلیل که این مساله به ضرر خود آمریکاست. جف کوری، یکی از تحلیلگران برجسته مسائل نفت، در بانک «گولدمن ساکس» معتقد است که نفت ۵۰ دلاری به زیان ایالات متحده است و باعث ایجاد تنش در بازار وام‌های آمریکا می‌شود.
مشکل فعلی آن است که اوپک باید با تمام این خطرات آمریکایی که قلب بازار نفت را تحت تاثیر قرار داده است، مقابله کند. اما این تمام ماجرا نیست؛ دولت‌های اوپک به ناچار باید نتیجه هر آنچه در اینده اتفاق بیفتد را نیز تحمل کنند.
دبیر کل اوپک اعلام کرد که این سازمان در تلاش برای افزایش قیمت نفت قصد دارد جدولی حاوی سهم هر یک از اعضا و متحدانش از کاهش تولید را منتشر نماید. محمد بارکیندو گفته برای دستیابی به کاهش تولید پیشنهادی ۱.۲ میلیون بشکه ای، رقم کاهش قابل اجرا برای هر کشور عضو ۳.۰۲ درصد است. این رقم بالاتر از کاهش ۲.۵ درصدی‌ای است که قبلا مورد بحث قرار گرفته بود، زیرا اوپک قصد دارد سهم کشور‌های ایران، لیبی و ونزوئلا را که از کاهش تولید معاف شده اند، دیگران به دوش بکشند.
