مشرق عباس در الحیات نوشت: دیدار میان روسای جمهور ایران و آمریکا در هر صورت اتفاق می افتد و این دو مرد برای گفتگو در مورد آینده طلایی که در انتظار روابط دو جانبه آنهاست، کنار یکدیگر می ایستند.
به گزارش «انتخاب»، این رسانه عرب زبان ادامه داد: این مسائل مهم نیست؛ این سیاست است و جهان جدیدی در حال شکل گیری است که همه در حال ایفای نقش در آن هستند تا اهداف مورد نظر خود را محقق کنند. آنچه از نظر عراقی ها اهمیت دارد، چیز دیگری است که مربوط به موضع عراق در بحرانهای منطقه ای و ناتوانی آن از اتخاذ یک استراتژی مشخص برای دوران پسا بحران است.
مذاکرات پشت پرده مسئولان آمریکایی با رهبران سیاسی عراق در مورد شیوه تعامل با تحریمهای آمریکا علیه ایران، می تواند درخواست عراق از آمریکا در خصوص شیوه برخورد خاصی برای عراقی ها در این مورد را فاش کند.
باید در نظر داشته باشیم که ایالات متحده قصد دادن چنین امتیازی به عراق را ندارد؛ اما مساله عجیب آن است که رهبران سیاسی عراق که یک توافق استراتژیک طولانی مدت آنها را به واشنگتن مرتبط می کند، چطور نمی توانند آمریکایی ها قانع کنند که درمورد تحریمهای ایران، عراق را استثنا کنند؟! حال آنکه به احتمال زیاد واشنگتن چنین استثناهایی را برای دولتهای دیگری در نظر می گیرد تا دریچه سیاسی و اقتصادی ایران در زمان اجرایی شدن تحریمها باشند.
این در حالی است که سیاستمداران عراقی نمی توانند نقش اثرگذاری در جریان برطرف شدن تحریمها کمی قبل از اجرایی شدن آنها داشته باشند و در واقع شایستگی لازم برای ایفای نقش میانجی بین ایران و امریکا بویژه در مورد پیامهای معنی دار روزهای گذشته ترامپ برای ایران را ندارند؛ علاوه بر این، نه تهران از آنها چنین چیزی می خواهد و نه واشنگتن در این رابطه به عراقی ها اطمینان دارد.
اما واقعا چرا ایران و آمریکا مخالف قاطع ایفای نقش میانجی از سوی عراق در روابط خود هستند در حالی که چنین نقشی را برای مثال به عمان می سپارند؟ این مساله تنها به قدرت عراقی ها برای اتخاذ تصمیمات داخلی مهم خود، به دور از تاثیر ایران و ایالات متحده باز می گردد. در صورتی که مسئولان عراق بتوانند مسائل داخلی خود را به دور از دخالت دیگر دولتها حل کنند، قطعا برای واگذاری چنین نقش هایی نیز به ان اطمینان خواهد شد.
