گاردین نوشت: در هفته گذشته قبل از این که پرزیدنت ترامپ واشنگتن را برای شرکت در نشست ناتو، سفر به بریتانیا و گفتگو با پوتین ترک کند؛ در مقابل این مسئله که نشست هلسینکی در دوشنبه ممکن است آسان ترین قسمت سفر وی به اروپا باشد هیچ گونه نارضایتی نشان نداد. دیدار وی از اروپا و و نتایج سفرش حاکی از این است که آن ها نسبت به جهان بینی ترامپ نگاه منفی دارند. استراتژی وی تقبیح کننده ارزش هایی است که کشورهای غربی پس از شکست هیتلر بر آن پای بند بوده اند. استراتژی وی یعنی بازگشت به دوره ای که قدرت های بزرگ خودیار هستند نه متحد و هم پیمان؛ در این ساختار کشورهای کوچک بی اهمیت هستند و استاندارهای بین المللی تابع قدرت نظامی است. بنابراین استراتژی وی پایان دهنده نظم پساجنگ جهانی دوم است که بر ارزش های بین المللی و اصول اخلاقی پایه گذاری شده است.
به گزارش «انتخاب»، گاردین ادامه داد: ترامپ در مذاکراتش با ولادیمیر پوتین با طرح سیگنال هایی مانند « چیزهای خیلی زیاد برای گفتگوی مجدد» ، « فرصت های بزرگتر مشترک»، « رابطه فوق العاده» « جهان خواهان این است که ما را با هم ببیند» بر آمادگی خود برای از سرگیری تجارت با مسکو تاکید کرد. اما در کنار وی، ولادیمیر پوتین چهره سنگی و نگاه سرد خود را کنار نگذاشت و خیلی کم سخن گفت. اما پنج ساعت بعد پس از دو دور گفتگو بین طرفین، رهبران دوباره ظاهر شدند و این بار آقای پوتین پر حرف بود. مذاکرات موفق آمیز و مفید بوده است. روابط بین دو کشور به مرحله متفاوتی رسیده و هیچ دلیل آشکاری وجود ندارد که چرا روسیه و آمریکا نمی توانند به طور استراتژیک در مسائل نظامی، مبارزه با تروریسم، اقتصادی و اکولوژیک همکاری کنند. همه لبخند زدند. آقای پوتین حتی یک توپ فوتبال را که پایان میزبانی موفق جام جهانی توسط روسیه را نشان می داد به ترامپ هدیه داد. همچنین این ممکن است به این دلیل باشد که پرزیدنت آمریکا هدیه بسیار بزرگتر از توپ فوتبال را به رهبر روسیه داده است.
ترامپ از این نشست استفاده کرد تا مسیر ورود بی قید و شرط روسیه را به نظم بین الملل موردنظر هموار کند. اگر به مطالبی که هر دو در کنفرانس مطبوعاتی خود مطرح کردند تکیه کنیم؛ به مسائلی مانند اوکراین، مداخله در انتخابات، اختلالات سایبری ، حمله گاز عصبی به سالیسبوری که روابط امریکا با روسیه را تنش آمیز کرده است در این مذاکرات خیلی محدود مطرح شدند. در این نشست پوتین برنده بزرگ بود. تنها حقیقت این است که کرملین به یک پیروزی بزرگی دست پیدا کرده است. ترامپ در هلسینکی مشخص کرد که خواهان این است که گذشته را فراموش کرده و از این که صفحه جدیدی در روابط بین دو کشور ایجاد شود اعلام آمادگی کرد.
تاثیر عملی مباحثات دو مرد در مورد سوریه و خاورمیانه همچنان مبهم است. مداخله روسیه در انتخابات آمریکا که به تازگی 12 شخص روسی را متهم کرده اند همچنان یک مانع بزرگ باقی مانده است. اما ترامپ به وضوح این مسئله را جدی تلقی نمی کند و مسکو از فشار کمتری نسبت به همیشه برخوردار است. اگر پوتین برنده بزرگ باشد ترزا می یکی از بازندگان است. در این نشست اصلا از حمله گاز عصبی سالیسبوری هیچ گونه صحبتی نشد. در روز دوشنبه زمانی که ترزا می در مجلس عوام در مورد ناتو با اعضای پارلمان صحبت می کرد گویی هیچ چیز تغییر نکرده است. این که وی رویکرد ترامپ نسبت به ناتو و بریتانیا را سازنده دانست سخنی بیهوده است. اگر ترزا می بخواهد بریتانیا و دولتش را از خسارت های جانبی تخریب خطرناک نظم جهانی توسط ترامپ دور کند ؛ او باید خیلی سریع بیدار شود.
