اندیشکده واشنگتن در تحلیلی به قلم حنين غدار و فيلیپ سميث نوشت: علاوه بر اینکه تمایز و تفکیک بین نیروهای ایرانی و نیروهای نظام سوریه دشوار است، ناتوانی روسیه یا نبود امادگی در آن برای عمل به وعده هایش در مورد سوریه، در ضمانتهای امنیتی اخیری که روسها در خصوص جنوب ارائه دادند، شک و تردید ایجاد می کند. برای مثال، زمانی که اسد سلاح شیمیایی را در سال 2013 علیه شهروندان سوری به کار گرفت و ایالات متحده آماده وارد کردن حمله های نظامی به دولت سوریه برای انتقام گرفتن از آن بود، پوتین کمک کرد تا واشنگتن را قانع کند از چنین حمله ای امتناع کند و در مقابل، روسیه، واگذاری زراد خانه شیمیایی سوریه را تضمین کرد. اما اسد تعدادی از زرادخانه ها را حفظ و بار دیگر از انها استفاده کرد.
به گزارش «انتخاب»، در ادامه این تحلیل آمده است: همزمان، به نظر می رسد اسرائیل و اردن آماده اند تا به ارتش سوریه اجازه حضور در جنوب این کشور را بدهند و با اینکه بر کسی پوشیده نیست که نیروهای وابسته به ایران درون نیروهای نظام سوریه نیز حضور دارند، اما ظاهرا این مساله تا زمانی باعث آزار همسایگان سوریه نمی شود که نیروهای نیابتی ایران از ارتش سوریه جدا شده و پس از حمله درعا از این منطقه خارج شوند.
روسیه نشان داده است که نمی تواند نیروهای وابسته به ایران را از صحنه درگیریها در سوریه دور کند و حتی اگر حزب الله و شبه نظامیان دیگر چند کیلومتر از مرزها دور شوند، این مساله، نگرانی های گسترده ای که در مورد برنامه استراتژیک طولانی مدت ایران در سوریه وجود دارد را از بین نمی برد. ایرانی ها بارها از نقاط مختلف سوریه عقب نشینی کرده، اما بار دیگر به آن بازگشته اند؛ علاوه بر اینکه هر گونه تحرکی که ایران در این زمینه انجام دهد، موقتی و با هدف راضی کردن روسیه انجام می شود.
در مورد این دیدگاه که قائل آن به آن است که اسد پس از پیروزی کامل، ایران را از سوریه خارج می کند، باید گفت که بازگشت نیروهای اسد به جنوب سوریه دقیقا معنایی خلاف این تصور دارد. طی یک اقدام مهم برای تحقق اهداف طولانی مدت تهران، حضور نیروهای سوریه به مثابه نقطه وصلی برای نیروهای حزب الله و شبه نظامیان دیگر است؛ تا بار دیگر با آرامش و در زمان دلخواه خود در جنوب مستقر شوند، بی آنکه نیاز به درگیری آنها با معارضان باشد.
بنابراین، برای جلوگیری از افزایش تنشها در جنوب، بهتر است که به نیروهای اسد اجازه استقرار در منطقه، پس از معرکه درعا داده نشده و به نیروهای روسیه در مورد تضمین آنها برای خروج ایران از مناطق جنوبی سوریه اطمینان نشود. تنها راهی که خروج ایران از مناطق جنوبی و به دور از جولان و اردن را تضمین می کند، ایجاد منطقه فاصلی در این نواحی است که زیر نظر طرف سومی در طول مزهای جنوبی سوریه اداره شود.
مترجم: مریم نصرالهی
