پيير لوي ريمون در القدس العربی چاپ لندن نوشت: در سایه اتخاذ محور اقتصادی بعنوان وسیله ای برای خروج آمریکا از توافق هسته ای، گزینه های مطرح در برابر اتحادیه اروپا کدام می توانست باشد؟ آن هم در شرایطی که مکرون بوضوح رهبری این اتحادیه را بر عهده گرفته بود تا در توافق هسته ای باقی بماند.
به گزارش «انتخاب»، این رسانه عرب زبان ادامه داد: اگر حجم سرمایه گذاریهای اروپایی در ایران، بویژه در حالت فرانسوی آن را برشماریم، می توانیم میزان اهمیت باقی ماندن برجام برای فرانسه را دریابیم. حتی در برابر حجم سنگین سرمایه گذاری اقتصادی شرکتهای فرانسوی در ایران، امانوئل مکرون آنطور که باید برای نجات برجام آستین بالا نزد.
سوالی که در این جا مطرح می شود آن است که آیا اتحادیه اروپا قادر به مقابله با جنگ اقتصادی آمریکا هست یا نه؟ علاوه بر این، باید به چگونگی برخورد ایران با این شرایط نیز توجه داشته باشیم. در همین رابطه لازم است به اهمیت تماس تلفنی رئیس جمهور فرانسه با روحانی و تاکید هر دو بر حفظ برجام اشاره کنیم.
با این حال، دو نکته مهم باقی می ماند که نباید دور از نظر بماند:
-یادآوری این مساله از سوی روحانی که توافق هسته ای در گرو تحقق منافع اقتصادی ایران است.
-فشار جناح ایرانی اصولگرا که مخالف قاطع برجام است.
در این میان، اقدامی که می توانست از سوی اتحادیه اروپا بیشترین شانس را داشته باشد، قانون اروپایی مربوط به توقف روابط است که بر اساس آن، مبادلات آمریکایی اروپایی به حالت تعلیق در می آید تا به این وسیله دولتهای اروپایی با شرکتهایی که حجم سرمایه گذاریهای آنها در ایران افزایش خواهد یافت، اعلام هم بستگی و هماهنگی کنند.
گذشته از این بعد اقتصادی، اگر از زاویه ژئوپلتیک به مساله نگریسته شود، باید یادآور شویم که این توافق هنوز مورد تایید و حمایت تمام دولتهای امضا کننده آن، به غیر از آمریکاست.
در این میان، سوال دیگری که مطرح می شود آن است که آیا دیگر دولتهای جهان می توانند آغاز مرحله تازه ای در روابط بین ایران و جهان را قطعی بدانند و تمام کارشکنیها و مانع تراشی های آمریکا و هم پیمانان آن اسرائیل و عربستان سعودی را نادیده بگیرند؟
نیویورک تایمز در گزارشی نوشت که وزیر خارجه آمریکا قصد دارد راهبردی جدید را در قبال ایران اعلام کند که خواستار دخالت کشورهای بیشتری در مذاکره برای توافقی جدید با تهران است.
