باستان شناسان متوجه شدند یک جهش ژنتیکی باعث شده 20 هزار سال پیش اجداد بومیان فعلی آمریکا بتوانند از سیبری به آلاسکا مهاجرت کنند.
به گزارش سرویس آی تی انتخاب به نقل از نیوزویک،اگرچه انسان های امروزی و بالغ دارای 32 دندان هستند. اما احتمال می رود این دندان ها میراثی باقی مانده از تعداد بیشتری دندان بوده که در مسیر مهاجرت انسان های نخستین از بین رفته اند.
شاید باورکردنی نباشد اما بررسی های باستان شناسان نشان داده که با کمک همین دندان ها بوده که انسان های نخستین از مسیر سخت مهاجرت گذشته اند.
اما ماجرا از چه قرار است؟برخی از باقی مانده ها از انسان های نخستین که توسط باستان شناسان کشف شده،نشان می دهد تعداد زیادی دندان محکم و پایدار پشت دندان های اصلی انسان های نخستین قرار داشته که باعث شده آن ها در سفر بی وقفه از سیبری تا آلاسکا در 20 هزار سال پیش زنده بمانند.
سفر انسان های نخستین در طول زمستان و بدون وجود نور خورشید انجام شده است.موضوعی که می تواند به طور جدی به شرایط سلامتی انسان ها آسیب برساند. دانشمندان معتقدند که جهش ژنتیکی و استفاده از ذخیره «ویتامین دی» موجود در دندان های انسان های نخستین به زنان کمک کرده تا مواد مغذی ضروری برای پیشگیری از مشکلات سلامتی نوزادان خود را تامین کنند.
پژوهشگران به رهبری لسلی هلسکو، استادیار دانشگاه برکلی، داده های دندان های باستانی بیش از 5 هزار نفر از اهالی اروپا، آسیا، آمریکای شمالی و جنوبی کشف کردند که تقریبا همه بومیان آمریکایی قبل از ورود به منطقه سکونت خود جهش ژنتیکی ناشی از فشار شرایط سفر را تجربه کرده اند.
امروزه تقریبا 40 درصد مردم آسیایی این ویژگی دندانی را دارا هستند. جالب است بدانید این تحول ژنتیکی نه تنها در بومیان آمریکایی مشاهده شده،بلکه بومیان آسیا را نیز درگیر کرده و حتی حدود 30هزار سال پیش در چین رخ داده است.
انسان ها در سراسر آسیا و اروپا در حدود 20 هزار سال پیش در طول آخرین عصر یخبندان تحت شرایط کمبود نور خورشید قرار داشتند. نور خورشی وظیفه تامین ویتامین دی را دارد و یک ماده مهم برای سلامتی ایمنی، تنظیم چربی و جذب کلسیم است. اگرچه کودکان و بزرگسالان می توانند کمبود ویتامین دی را با خوردن چربی های حیوانی و دیگر غذاها جبران کنند، اما نوزادان به شیر مادر خود برای حفظ سلامتی تکیه می کنند و مادر نیز کلسیم شیر خود را در صورت مشکل تغذیه از ذخیره کلسیم بدن و به ویژه دندان ها جبران می کند.
نتایج یک پژوهش روی مغز «نئاندرتال ها» نشان داد، انسان های امروز نه به لحاظ اندازه، بلکه به لحاظ شکل و ساختار مغز با انسان های نخستین متفاوتند.
