جمعه شب 13 آپریل، رئیس جمهور دونالد ترامپ با همکاری بریتانیا و فرانسه دستور حمله به سوریه را صادر کرد. تلاشی برای نمایش این نقش که ایالات متحده می خواهد هرچه در جهان غلط است را درست کند. اما سوال این است: آیا این شروع پایان ریاست جمهوری ترامپ است؟ آیا دری که آمریکایی ها اندکی به سوی ملی گرایی عمیق و خروج از سیاست، اقتصاد و فرهنگ جهانی و احترام به تمدن غربی باز کرده بودند حالا بسته می شود؟
به گزارش انتخاب؛ پارتیزان های متعصب و مکاران و دشمنان متکبری که دونالد ترامپ در مبارزات انتخاباتی اش با آنها می جنگید هم اکنون ظاهرا در سیاست خارجی به پیروزی رسیده اند. آنها وارد دستور کار ترامپ شده اند و در حلقه درونی کارکنان او جا خوش کرده اند. اول از همه نیک هیلی که در سمت سفیر ایالات متحده در سازمان ملل متحد جا خوش کرده است. مورد بعدی و پس از خروج رکس تیلرسون از وزارت امور خارجه پیش آمد تا ترامپ نتواند گزینه مورد نظر خود را برای این سمت معرفی کند. جان بولتون فرد دیگری است که از ابتدا در برنامه های کاری ترامپ حضور نداشت اما رئیس جمهور قانع شد که او فرد درستی برای پست مشاور امنیت ملی است. لازم به ذکر است که درسی که از انتخابات 2016 ایالات متحده گرفتیم این بود: آمریکایی ها به دنبال فردی خارج از سیستم سیاسی بودند. فردی که بیاید و خانه را پاک کند. مردی که از پاک کردن مرداب سخن می گفت و در یک کلام شعار او بازگرداندن آمریکای بزرگ بود.
اما همانطور که ورود یک بیگانه در سیاست واشنگتن مزایایی داشت، حضور یک میلیاردر خودساخته که به هیچ کس یا هیچ جناحی نمی اشید، وقتی وارد معرکه شود معایب و مشکلاتی نیز دارد. بزرگ ترین مشکل این است که نمی توان پیچیدگی های فلسفی و سیاسی واشنگتن را درک کرد و واقعیت ساده است که تنها نکته وفاداری و حمایت از سرمایه داری در کشور بود. وعده هایی که در طول مبارزات انتخابی هم شک و تردیدی در مورد آنها وجود نداشت و بیش از همه هدف کلی سیاسی دولت را تشکیل داد.
اسم اش را نبوغ می گذارید، اسمش را عدم اعتماد به حرف های یک مرد می گذارید یا هرچه بخواهید این مساله را صدا بزنید هم اکنون بدترین دشمنان ترامپ همان کسانی هستند که در حلقه اول پیش بردن برنامه های سیاست خارجی او حضور دارند. کسانی که وعده های انتخاباتی رئیس جمور را تغییر می دهند و در ظاهر او را قانع کرده اند که در کنار او هستند تا پیروزی وعده های او را جشن بگیرند. هم اکنون از رئیس جمهور به عنوان یک وسیله برای پیش بردن خواسته های آنها استفاده می شود.
نتیجه این کار می تواند به معنای شروع پایان ریاست جمهوری ترامپ یا حداقل حکومت نخبگان در واشنگتن باشد. چراکه آن دسته از مدیرانی که با برنامه های رئیس جمهور مخالفت می کردند حالا بر مسند کار هستند. امید کوچک رای دهندگان آمریکایی و دری که آنها در نوامبر 2016 با امید و دعا باز کرده بودند حالا بسته شده است.
منبع : دیپلماسی ایرانی
