پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : نگرانی در مورد خشونت تلویزیون، رسانه های گروهی دیگر و اثرات آن بر رفتار کودکان از جمله مباحثی است که سالیان متمادی اثرات آن در زندگی کودکان مطرح بوده است.مک‌گایر روانشناس و محقق، ورود رسانه‌هایی مانند تلویزیون را به ورود یک بیگانه به خانه تعبیر کرده است.
به گزارش ایرنا، نگرانی در مورد خشونت تلویزیون، رسانه های گروهی دیگر و اثرات آن بر رفتار کودکان از جمله مباحثی است که سالیان متمادی اثرات آن در زندگی کودکان مطرح بوده است.
نگرانی در مورد خشونت تلویزیون، رسانه های گروهی دیگر و اثرات آن بر رفتار کودکان از جمله مباحثی است که سالیان متمادی اثرات آن در زندگی کودکان مطرح بوده است.مک‌گایر روانشناس و محقق، ورود رسانه‌هایی مانند تلویزیون را به ورود یک بیگانه به خانه تعبیر کرده است.
وی معتقد است: این بیگانه به طور متوسط شش روز در هفته در خانه‌ها حضور دارد، بیگانه‌ای که به طور آزادانه در همه جای خانه سر می‌زند و بر روح و روان انسان ها تاثیر می‌گذارد، این بیگانه وظیفه محدود کردن توانایی کودکان و حتی بزرگسالان را در تشخیص رویا از واقعیت بر‌عهده دارد.
گروهی از پژوهشگران نیز تلویزیون را وسیله ای برای نابودی جوامع انسانی و گروه دیگری آن را وسیله ای برای سرعت بخشیدن و بالا بردن توانمندی بشر می دانند.
جواد حمزه لو کارشناس ارشد روانشناسی درباره تاثیر رسانه بر روی کودکان معتقد است: نمی توان نقش این رسانه را در آموزش بی تاثیر دانست، چرا که با هدفمند کردن برنامه های آموزشی و برنامه ریزی والدین جهت دیدن برنامه های متناسب با سن و شخصیت کودک می توان تاثیرات مثبتی در جهت آگاهی و رشد کودک ایجاد کرد.
تلویزیون از یکسو، رسانه ای است که همه قوای ادراکی انسان را تحت تاثیر قرار می دهد. از این رو، یکی از ویژگی های متمایز کننده تلویزیون، کیفیت و جذابیت است.بحث تلویزیون و خشونت در کودکان یکی از پر سر و صداترین موضوعات دنیای حاضر است، به گونه ای که کمتر اندیشمندی را می توان یافت که در این موضوع اظهار نظری نکرده باشد.
برخی از مطالعات آزمایشگاهی و تجربی بوضوح نشان داده که مشاهده پرخاشگری در تلویزیون می تواند تاثیر مستقیمی بر روی رفتار کودکان داشته باشد.
همچنین در مطالعات طولی که عادت های تماشای تلویزیون در کودکان را پیگیری کرده اند، حاکی از وجود ارتباط بین میزان پرخاشگری تماشا شده در تلویزیون و میزان فعالیت های پرخاشگرانه ابراز شده در کودکان است.
حمزه لو درباره تاثیر تلویزیون بر خشونت کودکان گفت: در تحقیقات انجام شده، کودکانی که زمان زیادی صرف تماشای برنامه های تلویزیون که حاوی صحنه های خشونت آمیز است، می کنند در آینده نسبت به دیگر همسالان خود که این برنامه ها را تماشا نکرده اند، پرخاشگری بیشتری از خود نشان می دهند.
وی ادامه داد: از نکته های مهم دیگر می توان به مقاوم کردن پرخاشگری در کودکانی که برنامه های خشونت آمیز تماشا می کنند، اشاره کرد، یعنی کودکان تماشاگر به سرعت به موارد واقعی پرخاشگری خو می گیرند.
با نگاهی به دنیای اطراف خود، به روشنی درمی یابیم که در دنیای امروز، خشونت موج می زند و خشن بودن را نشانه قدرت می دانند که این قدرت نیز جذابیت زیادی دارد.
حمزه لو با بیان اینکه کودکان در هر سنی آسیب پذیر هستند، افزود: کودکان پیش دبستانی احتمال دارد که سریعتر خشونت تلویزیونی را تقلید کنند، زیرا آنها معتقدند که بیشتر داستان های تلویزیونی واقعی هستند و آنچه را که می بینند بی چون و چرا قبول می کنند.
این مشاوره مرکز بهزیستی خمین درباره کاهش تاثیر تلویزیون بر خشونت کودکان توصیه های زیر را ضروری می داند: والدین تماشا کردن تلویزیون و استفاده از رایانه را برای کودکان محدود کنند، تلویزیون پرستار فرزند نیست، از تلویزیون برای تنبیه یا تقویت ذهن کودکان استفاده نکنند، همراه کودکان تلویزیون تماشا کنند و کودکان را ترغیب کنند تا به محیط خود بیشتر توجه کنند، به آنها کمک کنید آنچه را که می بینند درک کنند، محتوای برنامه های تلویزیونی را با تجربه های روزمره ربط دهند و برنامه های تلویزیونی خوب را الگو قرار دهند.
