الحیات نوشت: ترکیه اکثر برگه های خود را خدمت گرفت تا ایالات متحده و روسیه را بر آن دارد چراغ سبز عملیات «شاخه زیتون» در منطقه عفرین، در شمال غرب سوریه را به ان بدهند؛ اما عملا توانسته است چراغ زردی در این باره دریافت کند که زمان زیادی طول نمی کشد تا به چراغ قرمز تبدیل شود؛ چرا که خطوط قرمزی که این عملیات را احاطه کرده است، به آنکارا فرصت تحقق اهداف اعلام شده اش را نمی دهد. علاوه بر اینکه فضای بین المللی نیز برای پایان دادن به حمله ترکیه به خاک سوریه اصرار می ورزد.
به گزارش «انتخاب»، این رسانه عرب زبان ادامه داد: ترکیه برای نخستین بار تمام روابط استراتژیک خود را در ترازو گذاشته است، با اینکه هیچ کس باور نمی کند این دولت بتواند از هم پیمان آمریکایی خود چشم پوشی کند. از سوی دیگر، ترکیه نمی خواهد به دشمنی با روسیه باز گردد و خدمات آن در پرونده سوریه اعتباری کافی را برای حمایت از سوی مسکو در برابر خطر حزب کارگران کردستانی در عفرین، فراهم کرده است.
در صورتی که نیروهای ترکیه وارد عفرین و منبج نشده و آن را جزئی از مناطق نفوذ خود قرار ندهند، اردوغان نمی تواند یک پیروزی واقعی را اعلام کند، بویژه اگر مجبور به توقف حملات بدون موفقیتی در بیرون کردن نیروهای کرد، از عفرین یا منبج شود. اما مساله واضح آن است که این حمله به عفرین، مشکلی را در سوریه و همچنین داخل ترکیه، حل نمی کند و مشخص است که واشنگتن اعلام کرده به عفرین توجهی ندارد زیرا خارج از چارچوب عملیات نیروهای آمریکاست. آنکارا می داند که می تواند به سمت عفرین حرکت کند، اما آمریکایی ها در حالی که بر سر راه حمله ترکیه به این منطقه کارشکنی نمی کنند، کمکی هم به آن نکرده و البته سکوتشان در این مورد طولانی نخواهد شد.
این شرایط بدین معنا نیست که طرفهای مختلف درگیر در بحران سوریه برای وحدت این کشور تلاش می کنند؛ استفاده از سلاح شیمیایی توسط نظام سوریه در غوطه شرقی و رقابت بر سر ادلب، عملیات عفرین و تشنج در «جبهه ساحل»، به فصلهایی اشاره می کند که حکایت از آغاز سریال تقسیم مناطق نفوذ بین المللی و منطقه ای در سوریه دارد. در این میان، بازگشت ناگهانی واشنگتن به طرح برپایی منطقه امن در شمال سوریه با همکاری ترکیه، قابل تامل است. البته احیاء این فکر به تفاهمی با روسیه نیاز دارد.
اما نظام بشار اسد کجای این معادلات ایستاده است؟ با اینکه تنها هدف آن در حال حاضر، محافظت از خود و توجه به زمان است، با این اعتقاد که همه طرفها در نهایت به این نظام نیاز دارند. نظام اسد اکنون در مورد تفاهم های روسیه-ترکیه در مورد عفرین و ادلب و نیز اصرار روسیه بر نشست سوچی، مأیوس و ناراحت است و پس از آنکه ترکیه را تهدید به هدف قرار دادن هواپیماهایش کرد، مجبور به سکوت شد. این در حالی است که روسیه به نظام سوریه اعلام کرده است که پیشروی روس ها به همراه ایرانی ها در ادلب، تنها در راستای بازپس گیری فرودگاه ابوالضهور است. یأس و ناامیدی نظام سوریه پس از مواضع اخیر آمریکا و قطع روابط اروپایی با آن، افزایش یافت.
