مهم ترین رخدادهای تاریخ زیمبابوه از زمان به قدرت رسیدن موگابه

خبرگزاری فرانسه روز سه شنبه در گزارشی، به مهم ترین رخدادهای 37 سال ریاست جمهوری رابرت موگابه پرداخت. وی از زمان استقلال زیمبابوه در سال 1980 میلادی تاکنون، تنها رئیس جمهور این کشور است.

*از رودزیا تا زیمبابوه
در آوریل سال 1980 میلادی، رودزیا بعد از 90 سال استعمار از سوی انگلیس، با اسم زیمبابوه استقلال یافت. 'ایان اسمیت' نخست وزیر وقت از سال 1965 میلادی به طور یک جانبه اعلام استقلال کرده بود اما لندن در حمایت از اقلیت سفید پوست زیمبابوه این استقلال را به رسمیت نشناخت.
طی سال های 1972 تا 1979، نیروهای سالیسبوری (هراره امروز) و وطن پرستان سیاه جنگی درگرفت که منجر به کشته شدن دست کم 27 هزار نفر شد.
بعد از امضای توافق 'لنکستر هاوس' رابرت موگابه رهبر اتحاد ملی آفریقایی زیمبابوه (زانو) در انتخابات پیروز و نخست وزیر شد و 'جاشوا نکومو' رهبر اتحاد خلق آفریقایی زیمبابوه (زایو) وزیر کشور شد.
در فوریه سال 1982 نکومو از سوی موگابه متهم به طرح و برنامه برای سرنگونی دولت ‌شد ووی پنج تیپ آموزش دیده را به مقر نکومو خود در ماتابله‌لند (در جنوب غرب زیمباوره) روانه کرد تا طرفداران وی را سرکوب کند. این عملیات منجر به کشتار هزاران غیر نظامی شد.
پس از آن در دسامبر 1987 پس از اصلاح قانون اساسی مبنی بر برپایی نظام جمهوری در این کشور موگابه رئیس‌جمهور شد.
پس از دو سال دو جنبش رقیب با اسم ' زانو – جنبش ملی' ادغام وبه تنها حزب این کشور تبدیل شدند.
در سال 199ا این حزب از تفکرات مارکسیستی لنینی خود دست برداشت وبه قتصاد آزاد روی آورد.

*اصلاحات زراعی

در 28 فوریه 2000میلادی مبارزان پیشین در جنگ استقلال شروع به پس گرفتن مزارع از اقلیت سفید پوست کردند و هدفشان اصلاح تفاوت های دوره استعمار بود.
در این روند مزارع چهار تا چهار هزارو500 کشاورز سفید پوست با حمایت نظام موگابه مصادره شد.

*چنگ زدن موگابه به قدرت

درمارس 2002 میلادی، موگابه دوباره در انتخابات پیروز شد.
در مارس 2008 حزب مخالف جنبش تغیر دموکراتیک در انتخابات قانون گذاری پیروز شد. مورگان چانگرای، رهبر این حزب در دور اول انتخابات ریاست جمهوری از موگابه پیشی گرفته بود اما پیش از برگزاری مرحله دوم انتخابات به دلیل خشونت هایی که علیه طرفدارانش انجام شد از این رقابت کناره‌گیری کرد و موگابه در دور دوم بدون رقیب پیروز شد.
در سال 2013 موگابه 61 ساله مجددا با اکثریت آرا رئیس جمهور شد اما چانگرای رقیبش وی را به تقلب متهم نمود.
با این وجود اتحادیه اروپا روابط خود را از سر گرفت و اکثر تحریم هایی که از سال 2002 میلادی بر ضد آن اعمال کرده بود را، به جز مواردی که مربوط به موگابه و همسرش می شد، برداشت.

* پاکسازی

در ششم دسامبر 2014 میلادی موگابه که مجدا به ریاست حزب خود برگزیده شده بود همسر خود گریس را که از نفوذ بالایی برخوردار بود، رئیس انجمن زنان کرد.
پس از آن موگابه موجی وسیعی از پاکسازی را به راه انداخت و در این میان معاون خود جویس مونجورو را برکنار و به جای او 'امرسون منانگاگوا' وزیر دادگستری را به عنوان معاون انتخاب کرد.
در 14 آوریل 2016 میلادی، حزب جنبش تغییر دموکراتیک تظاهراتی بی سابقه بر ضد موگابه به راه انداخت و در 24 سپتامبر 2017 کشیش 'ایوان ماواریر' یکی از رهبران جنبش اعتراضی بعد از پخش ویدئو هایی از بحران سوخت دستگیر شد. هرچند وی از اتهامات تبرئه شد اما همچنان متهم به تلاش برای براندازی حکومت ماند.
در 6 نوامبر 2017 امرسون منانگاگوا معاون رئیس جمهور که اسم او برای ریاست جمهوری پس از موگابه مطرح بود، برکنار شد واز کشور گریخت.
در 13 نوامبر فرمانده ارتش زیمبابوه ضمن محکومیت برکناری معاون رئیس جمهور، هشدار داد در صوت ادامه یافتن موج پاکسازی ها ارتش مداخله خواهد کرد.
در شب 14 و 15 نوامبر افسران ارتش اعلام کردند اطرافیان مجرم رئیس جمهور را از بین خواهند برد اما هر گونه کودتا علیه موگابه را نپذیرفتند.
در 17 نوامبر منانگاگوا در حالی به هراره بازگشت که ارتش اعلام کرده بود موگابه استعفا را رد کرده است. در همان روز مورگان چانگرای خواستار استعفای موگابه و برگزاری انتخابات آزاد شد. و روز بعد تظاهراتی گسترده بر ضد موگابه برگزار شد وبسیاری از نزدیکان وطرفدارانش خواستار برکناری وی شدند.
در 19 نوامبر پس از آن که حزب موگابه او را از رهبری خود برکنار کرد، وی همچنان تاکید کرد که در مسند قدرت باقی خواهد ماند وریاست نشست حزب حاکم را در هفته های پیش رو بر عهده دارد.