رتبه شادمانی ایران در ۲۰۱۶ پنج‌ پله صعود کرد

 

مدیرکل دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری خراسان رضوی گفت: رتبه شادمانی ایران در سال ۲۰۱۶ نسبت به سال ۲۰۱۵، پنج رتبه پیشرفت داشته است.

به گزارش ایسنا، سید کمال حسینی امروز ۱۲ مهر ماه در ستاد فرهنگی و اجتماعی ساماندهی آسیب‌های اجتماعی که در اداره کل ورزش و جوانان استان برگزار شد، اظهار کرد: سازمان ملل چهار سال است که هر سال یک پژوهشی را در زمینه شادمانی انجام می‌دهد در این پژوهش ۳۰۰۰ نفر از هر کشور مورد مطالعه قرار می‌گیرند و از آن‌ها سوالاتی همچون زندگی خود را روی یک نردبان چگونه ارزیابی می‌کنید، بهترین و بدترین نوع زندگی را توصیف کنید و... پرسیده می‌شود. در پژوهشی که در سال ۲۰۱۶ انجام شده است کشورهای دانمارک، سوئیس، ایسلند، نروژ، فنلاند، کانادا، هلند، نیوزلند، استرالیا و سوئد بالاترین رتبه‌ها و کشورهای بروندی، سوریه، توگو، افغانستان و... در پایین‌ترین رتبه‌ها قرار داشته‌اند.

مدیرکل دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری خراسان رضوی گفت: امروز در مبارزه با موادمخدر تنها راه را کاهش تقاضا به جای راه‌های کنترلی دیده‌اند. برای کاهش تقاضا ارایه الگوهای رفتاری غیر از مصرف تقاضا برای فرهنگ‌سازی در جامعه مطرح شده است. به طور مثال ورزش، هنر و موسیقی را جایگزین کرده‌اند. ایسلند از کشورهای موفق در این زمینه است.

وی با بیان اینکه شادی یک حالت ذهنی و احساس خوب بودن توسط احساسات مثبت تعریف می‌شود، عنوان کرد: نشاط اجتماعی یک مولفه غالب در تمام مطالعات برای قوام زیست اجتماعی مطرح شده است.

حسینی با اشاره به اینکه یکی از راه‌های ایجاد رفاه، احساس امنیت و رفع تنش‌های اجتماعی ارتقاء سرمایه و نشاط اجتماعی است، گفت: براساس یک پژوهش که در سال 2004 انجام شده است ایران در بین 69 کشور رتبه 61 را در زمینه شادکامی داشته است. میزان شادمانی در کشور براساس پژوهش دیگری که در سال 90 انجام شده متوسط روبه پایین بوده است.

وی یادآور شد: مهارت کم در تخلیه هیجانات اجتماعی، افراط در موفقیت‌های تحصیلی و آموزشی، عدم پیش‌بینی آموزش مهارت‌های فراغتی در مدارس، استانداردهای دوگانه تربیتی و ... از جمله عوامل زمینه‌ساز این نتایج بوده است.

مدیرکل دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری خراسان رضوی افزود: در این پژوهش‌ها در زمینه راهکارهای ارتقای نشاط به بسترسازی برای تخلیه هیجانات جوانان، آموزش مهارت‌های ارتباطی و فراغتی در مدارس، تقویت احساس تعلق به اجتماعات محلی زندگی و ... اشاره شده است.