پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
العرب نوشت: چین در صدر دولتهایی است که ایران می کوشد برای حفظ موازنه و تعدیل تاثیر واشنگتن، از وتوی آن در مقابل تحریمهای بین المللی استفاده کند، تا بدین وسیله از نقش بر آب شدن هر آنچه طی سالهای اخیر برای دستیابی به توافق هسته ای انجام داده، جلوگیری کند.
به گزارش «انتخاب»؛ چین برای افزایش سطح روابط اقتصادی اش با ایران در راستای خدمت به طرح جدیدش با عنوان«کمربند واحد..راه واحد» می کوشد تا به این شکل قدرتش در بازارهای جهانی را تقویت کند؛ اما پیش از این تقویت، چاره ای جز مشارکت در بهبود زیربنای نزدیک به 68 کشور ندارد؛ کشورهایی که برای همکاری در این طرح پر هزینه علاقه نشان داده اند. در همین راستا، برخی از بانکهای اصلی چین توافقهایی را با دولت ایران در سپتامبر جاری امضا کرده اند.
چین در صدر دولتهایی است که برای بهره گیری از شرایط پس از رفع تحریمهای ایران با سرعت وارد عمل شد، همانطور که رئیس جمهور این کشور در میان کشورهای 5+1 نخستین مسئولی بود که پس از گذشت یک هفته از امضای توافق هسته ای به تهران رفت و در این سفر، 17 تفاهم نامه در سطح روابط اقتصادی به امضا رسید.
این در حالی است که نفت جایگاه ویژه ای در توجه پکن به روابطش با تهران دارد؛ چرا که چین بزرگترین وارد کننده نفت ایران محسوب می شود. از این رو، تهران می کوشد با استفاده از نیاز چین به منابع آن، از طریق این دولت یک حمایت بین المللی برای ادامه توافق هسته ای در اختیار داشته باشد.
در واقع ایران برای باقی ماندن توافق هسته ای، به قدرتهای بین المللی و از آن جمله چین متکی است به این امید که با فشار آوردن بر ایالات متحده مانع از عقب نشینی آن از این توافق شوند. چه بسا علت اصرار ایران برای تقویت و تعمیق روابطش با چین، بعنوان عامل بازدارنده ای در برابر بازگشت تحریمها، به بی اعتمادی آن و به بیان دیگر نداشتن اعتماد کامل به روسیه باز می گردد. به معنای دقیقتر، ایران نگران آن است که روسیه با ایالات متحده به تفاهم هایی برسد که به ضرر آن است؛ بویژه در مورد پرونده سوریه.
از سوی دیگر، چین اهتمام خاصی به برقراری روابط استراتژیک با دولتهای شورای همکاری خلیج فارس و دیگر دولتهای منطقه، از جمله مصر، ترکیه و اسرائیل دارد، به این دلیل به ناچار باید حدودی را در تفاهمهای سیاسی احتمالی اش با ایران در نظر بگیرد؛ چرا که تباین ها و اختلافات زیادی بین ایران و دولتهای مذکور در مورد مسائل مختلف منطقه ای وجود دارد.
