پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : تیتراژ ابتدای نمایش با بخشی از یکی از سخنرانی های
دکتر احمدی‌نژاد در ارتباط با هولوکاست آغاز می شود که این اظهارات با یک
ترجمه بدون ارتباط و طنزگونه توأم است: «اینک نوبت به رئیس جمهور ایران
است که به پشت تریبون برود و سخنرانی خود را آغاز کند» او آرام از پله ها
بالا می رود... مهربان است و همچون همیشه کاپشن بژ رنگ خود را برتن دارد...
»من محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری اسلامی ایران... خواهشمندم موبایل های
خود را خاموش کنید... هر صدای زنگ مزاحم ممکن است برای نمایش مضر باشد...
همه با هم علیه صهیونیسم دعا کنیم... زنده باد فلسطین».
دیودونه در
صحنه نخست با اشاره به تیتر نمایش و نشان دادن نام محمود، می گوید: «من هم
مثل شما می ترسم... بالاتر از سیاهی که رنگی نیست... ولی قول می دهم بار
آخر باشد.»
وی سپس در عباراتی کاملاً طعنه آمیز به اتهاماتی که به این
نمایش زده شده همچون یهودی ستیزی یا تروریست گرا بودن آن، می پردازد و می
گوید: «گفته اند که احمدی نژاد رهبری معنوی من است» (شاید اشاره وی به
ملاقات نوامبر سال گذشته اش با رئیس جمهور کشورمان باشد که در پی آن
یادداشتی را تحت عنوان «رهبری برای من» منتشر کرده بود.)
دیودونه که
دارای محکومیت هایی مرتبط با یهودی ستیزی در محاکم قضایی فرانسه بوده، برای
اینکه نشان دهد از این اتهام مبرا است، از همان ابتدای نمایش در چندین
نوبت اعلام می کند که من به دین یهودیت گرویده ام. وی با این حال در یکی از
موارد می گوید من به دین سودجویی پیوسته ام که این جمله وی موجب خنده و
قهقهه حضار می شود.
دیودونه سپس به طور پراکنده وارد سایر مباحث می شود
و از هر دری سخن می گوید. وی به عنوان مثال به ملاقاتش با خالد مشعل اشاره
می کند و با مقایسه او با ژنرال دوگل، خالد مشعل را ژنرال دوگل فلسطین با
با ویژگی های کاریزماتیک بیشتر معرفی می کند.
وی سپس با کنایات
تمسخرآمیز به برخی شخصیت های شناخته شده فرانسه همچون برنار آنری لوی
فیلسوف، رمان نویس و سینماگر فرانسوی اشاره می کند و می گوید: «اگر به صحبت
های برنار آنری لوی گوش کنید با خود می گویید که اگر او امروز فیلسوف شده
شاید به این دلیل است که اتاق های گاز وجود نداشته اند.» دیودونه همچنین با
اشاره به آرتور مجری فرانسوی، میهمانان شرکت کننده در برنامه آرتور را به
حضور در یک (رادیوی قومی) تشبیه می کند (یعنی اینکه تلویحاً همه شرکت
کنندگان در برنامه او را یهودی می داند)
دیودونه در بخشی دیگر از نمایش خود می گوید: «من اعتراضی به هولوکاست ندارم ولی معتقدم که بد رونویسی شده است.»
وی
که در اکتبر 2009 در انتهای یکی از نمایش های خود با دعوت از روبر فوریسون
مورخ فرانسوی که به انکار هولوکاست شناخته شده، ضمن دفاع از آزادی بیان،
جایزه موسوم به جایزه «معاشرت ناپذیری و گستاخی» را به فوریسن اعطا کرده و
به دنبال آن به پرداخت 10000 یورو جریمه محکوم شده بود، این امر را ناشی از
داستانی به نام ( اتاق های گاز) معرفی می کند. وی در این نمایش در قالب
طنز، معاشرت ناپذیری این منتقد هولوکاست را تکریم می کند.
موضوع اتاق
های گاز بخش قابل توجهی از نمایش دیودونه را تشکیل می دهد. وی بارها در این
مقوله از آزادی بیان دفاع می کند و با دیدی انتقادی اظهار می دارد وضعیت
طوری است که دهان خود را بستن، کلید موفقیت است. وی با گفتن این که تاریخ
توسط بازنده ها نوشته شده است![ در مقابل این جمله مشهور که تاریخ را برنده
ها می نویسند] تلاش برای ارائه یک ورژن رسمی از تاریخ را مورد انتقاد قرار
می دهد. در عبارتی طنزگونه اینگونه نفرت خود را از تاریخ نشان می دهد که:«
من همیشه در درس تاریخ صفر می گرفتم و حتی یک بار یک گرفتم و به خود گفتم
اسیر تاریخ نشوی...»
دیودونه مقوله یهودی ستیزی را نوعی شانتاژ یا باج
خواهی برای محکوم کردن دیگران معرفی می کند و باج خواهی یهودی ستیزی را با
آنچه که در دوران آپارتاید در آفریقای جنوبی رخ می داد مقایسه می نماید.
وی
همچنین مصادیقی از رفتار برده فروشان یهودی با بردگان سیاه پوست را به
نمایش در می آورد. وی در بخشی موزیکال از نمایش شروع به خواندن آوازی در
مورد هولوکاست می کند اما بلافاصله متوقف شده و می گوید: «دست نگه دارید،
نخندید، دست نزنید... این یک دام است!»
در پایان هرچند عنوان نمایشی
محمود این نکته را به ذهن متبادر می سازد که رئیس جمهوری اسلامی ایران
موضوع اصلی نمایش باشد ولی این موضوع تنها حدود پنج دقیقه از مدت این فلم
یک ساعت و نیمه را تشکیل می دهد و دیودونه تنها به ویژه در ابتدای فیلم به
رئیس جمهور کشورمان اشاراتی می کند اما رویکرد وی در به چالش کشیدن پایه
های اسطوره هلوکاست کاملا از روش دکتر محمود احمدی نژاد برگرفته شده است.
نکته
دیگر آنکه در هر جای نمایش که نام رییس جمهوری اسلامی ایران از زبان
دیودونه خارج می شد حضار با شوق فراوان اقدام به تشویق و دست زدن می
نمودند.
خبرنگار مشرق در پاریس یکی از این اجرا ها حضور داشت در مصاحبه
با بینندگان این نمایش با این پاسخ مواجه شد که آنان محمود احمدی نژاد را
فردی شجاع می دانند که در نهایت شجاعت حرفش را می زند و از لابی های یهودی
صهیونیستی جهانی ترسی به خود راه نمی دهد. یکی دیگر از ببیندگان به خبرنگار
مشرق گفت در حال حاضر فرانسه را حدود 18 هزار یهودی اداره می کنند و تمامی
مناصب کلیدی در فرانسه در اختیار آنان است و بدون مرتبط بودن به آنان هیچ
کسی نمیتواند پله های ترقی را طی کند. یکی دیگر از حضار که از نژاد شرقی
بود اظهار داشت؛ به خودش می بالد که محمود احمدی نژاد یک آسیایی است و هم
قاره ای او محسوب می شود. این نمایش بیش از یک سال است که به روی صحنه است و
در تمامی سانس ها، سالن کاملا پر می شود. به تعبیر خود دیودونه استفاده از
گفتمان رییس جمهوری اسلامی ایران در برخورد با مسئله هلوکاست، برای او
برکت اقتصادی نیز به همراه داشته است.
ولش کن بابا !...............