درگيري رسانه اي و بازگشت بي شكوه به تهران/نگاهي متفاوت به تاريخچه فوتبال

شرق نوشت: فوتبال ما، با نام منتخب تهران بعد از انجام سه بازي در بادكوبه و كسب يك مساوي و دو باخت آبرومند، در آذرماه سال 1305 يعني درست 85 سال قبل به كشورمان برگشت.

 ياران فوتبال ملي ما كه با كاميون و كشتي خودشان را به بادكوبه رسانده بودند، براي ترانسپورت، دوباره با كاميون و كشتي به تهران آمدند.

    حسين خان خانان / حسينعلي خان سردار / احمدعلي خان سردار / هراند گالوتسيان / حسين صدقياني / كريم زندي / حسن مفتاح / علي كني / يوسف سحرقندي (پل) / و... با مديريت ميرزا مهدي خان ورزنده به تهران برگشتند. قبلانوشتيم كه «ورزنده» صورت حساب همه خرج ها را به هيات وزيران تقديم كرد. او حتي پول خريد گلدان خاتم كاري نقره اي كه به مسوولان تيم هاي حريف اهدا كرده بود را نوشت.

ورزنده، هزينه «چاي و ليموناد» سفر را همه به هيات وزيران داد، مطلبي با عنوان صورت حساب چاي و ليموناد در دفتر مستوفي الممالك ازجمله عناويني بود كه توسط همين گروه سال 85 در روزنامه اعتماد درج شد و امروز هم در صفحات اينترنت موجود است.

    به هرحال ياران تيم ملي آمدند. آنها به واقع آبروداري كرده بودند، باخت 4-3 برابر تيم ملي جمهوري آذربايجان، مساوي بدون گل با تيم دانشگاه بادكوبه و باخت 3-يك به تيم نفتيانيك باكو نتايج واقعا آبرومندانه اي بود.

 فوتباليست هاي تيم منتخب انتظار داشتند كه مردم، به خاطر عملكرد آبرومندانه شان استقبال شايان توجهي از آنها بكنند اما حتي يك طاق نصرت پيروزي هم برايشان نساخته بودند.

    يك هفته بعد از ورود بچه هاي تيم منتخب به تهران، نشريه فكاهي ناهيد، اقدام به چاپ يك كاريكاتور كرد. هرچه تلاش كرديم نتوانستيم اصل نشريه ناهيد سال 1305 را پيدا كنيم تا آن كاريكاتور را براي شما تصوير كنيم.

    مضمون اين كاريكاتور، شكست تحقيرآميز تيم منتخب بود. يك پا تصوير شده بود كه درحال لگدزدن به پشت ياران تيم منتخب است و هركدام را به گوشه اي پرتاب كرده و ذيل آن درج شده بود: نتيجه بازي هاي ايران در بادكوبه!

    اين توهين به هيچ وجه پذيرفتني نبود، يك تحقير زشت / يك تحقير ناجوانمردانه / اما واكنش بروبچه هاي تيم منتخب هم واقعا شايسته نبود. آنها سراغ مسوولان نشريه رفتند. متاسفانه هركدام زير لباس و كت خود چماق و چاقو مخفي كردند.

 بروبچه هاي تيم منتخب سراغ مديران نشريه را گرفتند. كمي آنها را به باد كتك گرفتند. بعد كه خوب آنها را زدند [هيچ گزارشي به مضروب كردن با چاقو وجود ندارد، ظاهرا چاقوها براي ترساندن بروبچه هاي نشريه ناهيد بوده است.]

    بعد بروبچه هاي تيم منتخب شروع به آسيب زدن به دارايي هاي نشريه كردند. ماشين هاي گرانقيمت تحرير را شكستند. چماق ها خوب به كار آمد. آنها صندلي ها، آينه ها و قاب عكس ها را هم شكستند و در حال صدمه زدن بودند.

 هراند تصميم به آتش زدن دفتر گرفت اما آژان ها را كه پيشكار نشريه خبر كرده بود، سر رسيدند. ياران تيم منتخب در بدو ورود تلفن ها را از كار انداختند، بنابراين پيشكار نشريه به سرعت خودش را به «كميساري» رساند. آژان ها مانع شدند و همه بازيكنان را با عتاب به كميساري بردند.

    در آنجا، سر پاس مختاري بر سر قهرمان ها فرياد كشيد و آنها را تهديد به زنداني كردن نمود، اما بعد از لختي وقتي فهميد يا به او القاء كردند كه اين بچه ها، قهرمانان فوتبال هستند، لحنش عوض شد و گفت از شما ورزشكاران خوب بعيد است كه در شهر الواطي بكنيد.

    او هيچ يك را بازداشت نكرد. از همه آنها تعهد و التزام گرفت كه چنين رفتاري را تكرار نكنند. او به آنها قول داد كه مسوولان نشريه فكاهي ناهيد را هم توبيخ كند.