سرویس بین الملل «انتخاب»؛ ایندپندنت نوشت: تصور کنید کسی که هرگز تاکنون در انتخاباتی حضور نداشته الان بیشترین ترین شانس ریاست جمهوری آینده در فرانسه است. امانوئل ماکرون که اخیرا در نظر سنجی ها 20٪ اقبال عمومی داشته و زیاد از مارین لوپن با 26 درصد و فرانسیس فیون با 25 درصد دور نیست. انتخابات در ماه آپریل برگزار می شود.
به گزارش «انتخاب»؛ با توجه به این که ترمپ به تازگی رییس جمهور شده است می شود حدس زد که در نهایت چه اتفاقی خواهد افتاد. اما دست کم ترامپ شهرت تلویزیونی داشت و زمانی که تصمیمش را اعلام کر،د مخاطبان او را می شناختند. او مجری چندین برنامه تلویزیونی پربیننده بوده است. اما زمانی که ماکرون اعلام کاندیداتوری کرد برای 90٪ رای دهندگان فرانسوی ناشناخته بود.
با این حال شخصیت ماکرون ویژگی های مشترکی با ترامپ از لحاظ توانایی جذب جمعیت در سخنرانی هایش دارد. زمانی که او اعلام کاندیداتوری کرد 15 هزار نفر برای شنیدن صحبت های او در سالن جمع شده بودند .
ماکرون نماینده کدام حزب است؟ او نماینده هیچ حزبی نیست. او حزب خودش را ساخته. حزب «ان مارچ». در طیف های سیاسی، جای حزب او کجاست؟ هیچ جا! موسسان این حزب می گویند این حزب نه در جناج چپ جای دارد نه راست. این فقدان موقعیت سنتی سیاسی شاید یکی از ویژگی های او باشد. ترامپ هم زیاد با این وضعیت متفاوت نبود. قبل از این انتخابات او هم به دموکرات ها و هم به جحمهوری خواهان کمک مالی کرده بود. او رسما به عنوان کاندیدای جمهوری خواه وارد عرصه شد اما به نظر می رسید این تنها برای متقاعد کردن بوده است. این روش او مثل گرفتن گذرتامه یک کشوری است که شما به سختی در آن زندگی میکنید و از آن خوشتان نمی آید.
یک ویژگی قابل توجه دیگر ماکرون روش کاندیداتوری اوست. او خودش را یک کاندیدای ضد سیستم معرفی کرده و بر اساس تحصیلات و حرفه او یکی از مثالهای خوب برای نخبگان فرانسه است. او شبیه به دوک های منتقد نظام اشرافی گری است.
او در مدرسه هنر پاریس تحصیل کرده و در رشته روابط عمومی دانشگاه ساینس پو در شهر پاریس درس خوانده است. دانشگاه اکول که یک دانشگاه دولتی در فرانسه است به طبقه حاکم فرانسه اختصاص دارد. در میان فارغ التحصیلان این دانشگاه سه رییس جمهور و شش نخست وزیر دیده می شود.
به طور طبیعی بعد از آمادگی های لازم او مستقیم به وزارت اقتصاد و دارایی رفته است. او کارش را در بانک روسچیلد رها کرده و به کارکنان کاخ الیزه در دوران اولاند پیوسته. در نهایت او به عنوان وزیر اقتصاد،صنعت و داده های دیجیتال منصوب شده است. و در آگوست 2016 برای تاسیس حزب خود و کاندیداتوری در ریاست جمهوری استعفا داده است.
این پیشینه تفاوت چندانی با ترامپ ندارد. ترامپ نیز یکی از اعضای طبقه نخبگان آمریکا بوده است . او یک تاجر میلیاردر است. روبه روی درب اتاق او در نیویورک طلا و الماس کار شده است. اگر او طبقه حاکم نیست پس چیست؟ او تنها از پرستیژ های تحصیلاتی ماکرون فاصله دارد.
با این حال تفاوت سیاست های این دو زیاد است. در حالی که سخنرانی مراسم تحلیف ترامپ بر کشیدن دیوار و جلوگیری از ورود مردم به آمریکا تمرکز داشت سیاست های ماکرون تا حد زیادی بر رفع موانع استوار است. او از انقلاب دموکراتیک حرف می زند و قول داده موانع را در فرانسه رفع کند.
بنابراین ماکرون قول داده 35 ساعت کار در هفته را برای کارگران جوان بیشتر کند. اما او باید بین اصلاحاتش با مزایای بیکاری گسترده تعادلی ایجاد کند. او بر این باور این است که کارگران مسن تر باید قادر باشند زمان کمتری کار کنند. او همچنین خواهان افزایش هزینه های دولت برای مدارس در مناطقی است که مهاجران بیشتری در آن زندگی میکنند. در مجموع او خواستار تغییرات در فرانسه است.
به نظر می رسد ما وارد مرحله ای از شورش های سیاسی خواهیم شد. ترامپ پیروز شد. ماکرون نفر بعدی است. چه کسی قرار است بعدی باشد؟ آیا کاندیدای بریتانیا نیز همین وضع را خواهد داشت یا ترزا می این نقش را بازی خواهد کرد؟
