arrow-right-square Created with Sketch Beta.
کد خبر: ۳۲۲۹۸
تاریخ انتشار: ۳۶ : ۱۳ - ۳۰ تير ۱۳۹۰

شایعه بازداشت فرمانده سپاه بعد از قبول قطعنامه

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

در روزشمار خاطرات آیت الله هاشمی رفسنجانی در تاریخ ۲۹ تیر۱۳۶۷، آمده است:

در منزل بودم. به امور جنگ پرداختم. دشمن در مهران و غرب پیرانشهر تحركاتی داشته كه سركوب شده است. یك مورد بمباران از دو طرف بوده؛ ما تأسیسات برق سد دوكان را و عراق تلمبه خانه باغ ملك را۱/
شورای امنیت [سازمان ملل] از دو طرف خواسته كه تا زمان رسمی شدن آتش بس خویشتنداری كنند. آقای [علی] فلاحیان [قائم مقام وزیر اطلاعات] آمد و نتیجه بازرسی شكست در مهران را آورد كه ارتش و سپاه را مقصر می داند و درباره بازرسی فرماندهی مذاكره شد. قرار شد حكمی به نام ایشان صادر شود.

آقای موسوی زادگان معاون وزارت [اطلاعات] را آورده بود كه پیغامی از طرف آمریكایی ها داشت. آنها برای رسیدن به روابط رسمی با ایران حاضرند هم نیازهای تسلیحاتی و هم طلب های ما را بدهند و هم در جهت متجاوز شناخته شدن عراق كوشش كنند. گفتم فعلاً روی سومی كار شود ، اگر صادق بودند درباره موارد دیگر صحبت می كنیم و فعلاً مصلحت نیست كه هیچ گونه تماس رسمی با آنها باشد. معلوم نیست صادق باشند و ضمناً از ما هم می ترسند كه در جریان انتخابات آنها، رسوایی سیاسی برایشان درست كنیم. ظهر بستگان مهمانمان بودند.

پیام مفصل امام راجع به حج و سالگرد فاجعه خونین مكه، امروز در اخبار خوانده شد ؛ خیلی قوی و پر محتوی است و راجع به پذیرش قطعنامه شورای امنیت مطالب جالبی آورده بودند و مسئولیت را به عهده گرفتند ۲/ من و عفت حسابی گریه كردیم . لابد خیلی ها گریسته اند و تا حدودی جلوی عكس العمل افراد تند و ناراحت را خواهد گرفت.

با [غلامرضا] آقازاده [وزیر نفت] درباره صدمات وارده به تأسیسات نفتی دیروز و امروز صحبت كردم؛ كم نیست. عراق می خواهد مشكل سوخت برای ما درست كند.

عصر آقای محسن رضائی آمد. ناراحت است. كمی گریه كرد. دلداریش دادم. آماده استعفاء است؛ گفتم در سمت خود بماند. قرار شد فردا مصاحبه تلویزیونی داشته باشد كه شایعه بازداشت رد شود و برای بچه های سپاه هم روحیه بیشتر بشود. پیشنهاد داشت از زید در خاك عراق عقب نشینی كنیم؛ پذیرفتم. احتمال حمله دشمن است.

آقای [سیروس] ناصری اطلاع داد فردا ده نفر مأمور سازمان ملل به سوی ایران حركت می كنند و بیانیه شورای امنیت در مورد سقوط ایرباس هم صادر شده است. تیمسار شهبازی آمد؛ نظر مخالف با انحلال ستاد مشترك دارد.

۱- پس از آنكه ایران قطعنامه را پذیرفت، عراق با بهانه جویی‌های متعدد تهاجم خود را ادامه داد تا با تصرف خرمشهر و باخرتان، از موضع برتر و به عنوان طرف پیروز بر سر میز مذاكرات صلح بنشیند و بتواند خواسته‌های خود را تحمیل كند، بدین منظور در تاریخ ۳۱/۴/۱۳۶۷، ارتش این كشور عملیات گسترده‌ای را با استعداد ۶ لشكر در منطقه شمال خرمشهر و جنوب اهواز با هدف دستیابی به جاده اهواز – خرمشهر و سپس تهدید خرمشهر، آغاز كرد.

در پی این اقدام دشمن، امام خمینی به سپاه پاسداران هشدار داد كه از دست دادن خرمشهر به معنای فروپاشی سپاه است. این هشدار نشان دهنده حساسیت فوق‌العاده وضعیت بود. در خوزستان جنگ بسیار شدید و سختی در گرفت، در سه روز دشمن دوبار برای تصرف جاده اهواز – خرمشهر حمله كرد ولی هر بار با مقاومت نیروهای سپاه و بسیج عقب رانده شد. در تاریخ ۳/۵/۱۳۶۷ هم زمان با حمله به جنوب، ارتش عراق در جبهه میانی از قصر شیرین تا مهران نیر حمله كرد و برای هجوم سازمان منافقین در آن منطقه زمینه لازم را فراهم آورد.

سپس هجوم نیروهای ضد انقلابی مجاهدین خلق (منافقین) به منطقه باختران (كرمانشاه) شروع شد. این نوعی آزمایش بقای اقتدار امام و مشروعیت نظام پس از قبول قطعنامه بود. وقتی حضور گشترده مردم در جیهه‌های جنوب و غرب، حملات دشمن را در هم كوبید و مردم نشان دادند كه جمهوری اسلامی قادر است یك بار دیگر همه چیز را از ابتدا شروع كند، عراق نیز از اینكه بار دیگر در باتلاقی كه هشت سال در آن سرگردان بود، وارد شود، صرف نظر كرد و به بهانه جویی در مورد برقراری آتش بس پایان داد.

۲- در این پیام آمده است: «و اما در مورد قبول قطعنامه كه حقیقتاً مسئله بسیار تلخ و ناگواری برای همه و خصوصاً برای من بود، این است كه من تا چند روز قبل معتقد به همان شیوه دفاع و مواضع اعلام شده در جنگ بودم و مصلحت نظام و كشور و انقلاب را در اجرای آن می‌دیدم؛ ولی به واسطه حوادث و عواملی كه از ذكر آن فعلا خودداری می كنم، و به امید خداوند در آینده روشن خواهد شد و با توجه به نظر تمامی كارشناسان سیاسی و نظامی سطح بالای كشور، كه من به تعهد و دلسوزی و صداقت آنان اعتماد دارم، با قبول قطعنامه و آتش بس موافقت نمودم؛ و در مقطع كنونی آن را به مصلحت انقلاب و نظام می‌دانم... در آینده ممكن است افرادی آگاهانه یا از روی ناآگاهی در میان مردم این مسئله را مطرح نمایند كه ثمره خون‌ها و شهادتها و ایثارها چه شد؟ اینها یقیناً از عوالم غیب و از فلسفه شهادت بی خبرند و نمی دانند كسی كه فقط برای رضای خدا به جهاد رفته است و سر در طبق اخلاص و بندگی نهاده است، حوادث زمان به جاودانگی و بقا و جایگاه رفیع آن لطمه ای وارد نمی سازد.

و ما برای درك كامل ارزش و راه شهیدانمان فاصله طولانی را باید بپیماییم و در گذر زمان و تاریخ انقلاب و آیندگان آن را جستجو نماییم . مسلّم خون شهیدان، انقلاب و اسلام را بیمه كرده است... خوشا به حال شما ملت! خوشا به حال شما زنان و مردان ! خوشا به حال جانبازان و اسرا و مفقودین و خانواده های معظم شهدا ! و بدا به حال من كه هنوز مانده ام و جام زهرآلود قبول قطعنامه را سر كشیده ام، و در برابر عظمت و فداكاری این ملت بزرگ احساس شرمساری می كنم. و بدا به حال آنانی كه در این قافله نبودند! بدا به حال آنهایی كه از كنار این معركه بزرگ جنگ و شهادت و امتحان عظیم الهی تا به حال ساكت و بی تفاوت و یا انتقاد كننده و پرخاشگر گذشتند .... من در میان شما باشم و یا نباشم به همه شما وصیت و سفارش می‌كنم كه نگذارید انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد. نگذارید پیشكسوتان شهادت و خون در پیچ و خم زندگی روزمره خود به فراموشی سپرده شوند.

اكیداً به ملت عزیز ایران سفارش می كنم كه هوشیار و مراقب باشید، قبول قطعنامه از طرف جمهوری اسلامی ایران به معنای حل مسئله جنگ نیست. با اعلام این تصمیم، حربه تبلیغات جهانخواران علیه ما كند شده است؛ ولی دورنمای حوادث را نمی توان به طور قطع و جدی پیش بینی نمود. و هنوز دشمن از شرارت ها دست برنداشته است؛ و چه بسا با بهانه جویی‌ها به همان شیوه‌های تجاوزگرانه خود ادامه دهد.... فعلاً چون گذشته تمامی نظامیان، اعم از ارتش و سپاه و بسیج در جبهه‌ها برای دفاع در برابر شیطنت استكبار و عراق به مأموری تهای خود ادامه دهند.

در صورتی كه این مرحله از حادثه انقلاب را با همان شكل خاص و مقررات مربوط به خود پشت سر گذاردیم، برای بعد از آن و سازندگی كشور و سیاست كل نظام و انقلاب تذكراتی دارم كه در وقت مناسب خواهم گفت.... در این روزها ممكن است بسیاری از افراد به خاطر احساسات وعواطف خود صحبت از چراها و بایدها و نبایدها كنند. هر چند این مسئله به خودی خود یك ارزش بسیار زیباست، اما اكنون وقت پرداختن به آن نیست .... من باز می گویم كه قبول این مسئله برای من از زهر كشنده تر است؛ ولی راضی به رضای خدایم و برای رضایت او این جرعه را نوشیدم . و نكته ای كه تذكر آن لازم است، این است كه در قبول این قطعنامه فقط مسئولین كشور ایران به اتكای خود تصمیم گرفته اند و كسی و كشوری در این امر مداخله نداشته است.»

← كتاب ،«صحیفه امام»، جلد بیست و یكم، صفحه ۷۴، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره). متن كامل این پیام در بخش ضمایم همین كتاب درج شده است.

منبع متن روز شمار: كتاب كارنامه و خاطرات سال ۱۳۶۷ « پایان دفاع، آغاز بازسازی » – دفتر نشر معارف انقلاب

نظرات بینندگان