پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : محمد اسکندري: «نانو فناوري» از موشهاي آزمايشگاهي هم غافل نيست.
به صورت معمول از موش ها به عنوان مدل آزمايشگاهي استفاده مي شود و علاوه بر آزمون داروهاي جديد بر روي آنها، پژوهشگران گاه براي رهگيري مسير مواد تزريقي در بدن اين جانور از رنگهاي فلورسنت(شب نما) کمک مي گيرند.
با اين وجود، هنگامي که تصويربرداري از بدن موش در فاصله کمتر از چند ميليمتر زير پوست انجام مي شود، عکس هاي گرفته شده تار و مبهم از کار در مي آيند.اکنون پژوهشگران دانشگاه استنفورد، دستگاهي را اختراع کرده اند که با استفاده از نانولوله هاي کربن شب نما، تصاوير واضحي ازاندامهاي داخلي موش تهيه مي کند.
نانولوله هاي تک جداره که به داروهاي تزريقي متصل مي شوند، هنگامي که در معرض تابش يک پرتو ليزري قرار مي گيرند، درخشان مي شوند و يک دوربين فيلم برداري که براي ثبت طول موج هاي نزديک به فروسرخ(مادون قرمز) بازتابيده شده از نانولوله ها برنامه ريزي و تنظيم شده، تصويربرداري از اين فرآيند را آغازمي کند.
رنگهاي مورد استفاده در روش آزمايشگاهي پيشين در طول موج زير 900 ميليونيم متر شروع به درخشيدن مي کنند که به طول موج طبيعي ت³لؤ بافتهاي زيستي بسيار نزديک است و هم از اين رو، تشخيص بين رنگهاي تزريقي و بافتهاي موش را دشوار مي سازد. اما از آنجا که نانولوله ها درطول موج بين 1000 تا 1400 ميليارديم متر به درخشش در مي آيند، اختلاط رنگي نور ساطع شده از آنها با تششعات فروسرخ بافتي بدن موش بسيار اندک است.
از سويي، عکسهاي تهيه شده در روش جديد واضح تر است زيرا بافتهاي زيستي تششعات نوري با طول موج بلندتر را کمتر پراکنده مي کنند.
گذشته از همه اين موارد، با استفاده ازروش هايي همچون «تصويربرداري بازآوايي مغناطيسي»( MRI ) و اسکن برش نگاري رايانه آي مي توان تصاوير عميق تري ازبدن موش نسبت به روش جديد به دست آورد اما اين دو روش به ابزراهايي نياز دارند که همواره در دسترس نيستند.
