توافقات خطرناک اردوغان و اوباما چه بود؟/ چهره ی جدید ترکیه آشکار می شود؟

سایت اسرائیلی دبکا نوشت: پس از یکسال روابط تیره، ترکیه تصمیم گرفته است که همکاری نظامی و اطلاعاتی خود را با اسرائیل به حالت عادی برگرداند.

به گزارش سرویس بین الملل انتخاب Entekhab.IR، دبکا به نقل از منابع خود نوشت: در توافقی که انجام گرفته است، به اردوغان فرصتی داده خواهد شد تا نقشی در دیپلماسی "اسرائیلی - فلسطینی" ایفا کند.

 

این توافق در گفتگوی تلفنی اوباما با اردوغان در 21 ژوئن انجام گرفت.وزیر امور استراتژیک اسرائیل، یالون به انکارا امد تا با اردوغان و رئیس سازمان اطلاعاتی ترکیه دیداری در مورد این مسائل داشته باشد.

دبکا در مورد توافق دیگر این دو کشور نوشت: سازمان های اطلاعاتی ترکیه و امریکا به بشار اسد 4 تا 6 ماه فرصت دادند تا تلاش خود را برای حفظ قدرت بکند.

 

برای تسریع رسیدن به اهداف خود، آمریکا و ترکیه تصمیم گرفتند که دو کمپین راه اندازی کنند. از یک طرف، امریکا و اروپا تحریم ها علیه سوریه را افزایش می دهند و از طرفی دیگر، ترکیه فشار نظامی به این کشور را افزایش دهد.

این تصمیم باعث شد تا هیلاری کلینتون در مورد درگیری نظامی بین ترکیه و سوریه بگوید: ما با تشدید درگیری ها در منطقه مواجه می شویم.

به گزارش سرویس بین الملل انتخاب Entekhab.IR، ترکیه در 25 ژوئن شروع به راه اندازی اردوگاه هایی برای پناهجویان سوری کرده است که 10 کیلومتر تا مرز سوریه فاصله دارد.

به نوشته دبکا؛ در پی افزایش درگیری و تنش نظامی بین سوریه و ترکیه، انکارا با توجه به احتمال حمله موشکی سوریه به پایگاه های امریکا در این کشور، ضرورت دیده است که با امریکا و اسرائیل در مورد عملیات های هوایی و دریایی هماهنگی داشته باشد.

اوباما از اردوغان خواسته است که با "هاکان" رئیس سازمان اطلاعاتی خود جلسه ای گذاشته و با فرستاده ی اسرائیل صحبت کرده و مسائل را حل کنند.

انصراف ترکیه از حضور در دومین کشتی که به سمت غزه می رود ؛ نشان می دهد که یخ روابط دو کشور در حال آب شدن است.

به گزارش سرویس بین الملل انتخاب Entekhab.IR، دبکا به نقل از منابع خود نوشت: نتایناهو به درخواست اوباما تن داد و به اردوغان فرصت دیگری برای دیپلماسی اسرائیل فلسطینی داد.

اردوغان معتقد است که او این شانس را دارد که بتواند خالد مشعل را وادار کند تا وجود اسرائیل را به رسمیت بشناسد.

 

در ستون "انتخاب سوم"، یادداشتی با عنوان " ترکيه؛ از «نگاه به شرق» تا «بازگشت به غرب» " منتشر شده که در بخشی از آن آمده است:

 

مواضع دو پهلوي آنکارا در قبال فلسطينيها و سوريها از سياستهايي حکايت دارد که بسياري از آن به عنوان «نقش جديد ترکيه براي غربيها» ياد مي کنند. نقشي که مي گويد بايد ميان فلسطينيها و اسرائيل اجتماع کرد، سوريه را تا آنجا تحت فشار قرار داد که به مطالبات غرب در خصوص اصلاحات آمريکايي تمکين نمايد، گروه هاي مقاومت فلسطيني را از دمشق اخراج و هرگونه رابطه با حزب ا... لبنان را قطع کند.اين نقش دقيقاً براساس خواسته هايي طراحي شده است که غربيها مي خواهند از طريق آن با بهره برداري از بيداري کنوني در منطقه خاورميانه و شمال آفريقا تحولات در کشورهايي که مخالف منافع استعماري غرب تعريف شده اند، مديريت و هدايت کنند، نظير آنچه اينک در سوريه مي گذرد. ترکها البته در تعريف اين نقش به چشم يک فرصت براي تأمين منافع ملي خود مي نگرند، همان گونه که در اواخر سال 2008 و اوايل سال 2009 بازگشت به دامن جهان اسلام با سياستي تحت نام «نگاه به شرق» را به نفع منافع ملي خود تعريف کردند.

براساس اين نقش جديد، ترکيه ابزاري قدرتمند براي ايجاد تغيير در منطقه خاورميانه و شمال آفريقا براساس ارزشهاي غربي است. از وراي همين نقش به مناقشه 63 ساله فلسطينيها و رژيم اسرائيل با تشکيل دولت فلسطيني در مرزهاي 67 پايان داده مي شود و اسرائيل پس از آن خود را در دنياي امن در کنار برخي کشورهاي عربي خواهد ديد که از اين پس دولت اسرائيلي را به رسميت خواهند شناخت.

اين مهم ميسر نخواهد شد، مگر با حضور يک نظام ضعيف و درگير با مسائل داخلي در سوريه، تبعيد کانون گروه هاي مقاومت فلسطيني از سوريه و لبنان به نقاطي دورتر از مرزهاي فلسطين اشغالي و وجود نوعي ايدئولوژي همسو با حزب عدالت و توسعه ترکيه در رأس کشورهاي عربي در حال تغيير. مواردي که فقط با تضعيف سوريه به عنوان حلقه قدرتمند زنجيره مقاومت ممکن مي شود. روابط جديد مصر و ترکيه نيز در همين راستا قابل ارزيابي است.

ترکيه بويژه پس از پيروزي قاطع حزب عدالت و توسعه در انتخابات اخير پارلماني، آهنگ تندتري به سياست جديدش در قبال تحولات منطقه داده است. سياستي که قرار است نقش رهبري جريانها و تحولاتي که به سوي صلح مطلوب نظرغرب در منطقه حرکت مي کند، برعهده داشته باشد. با وجود اين نکته اي که رهبران حزب اسلامگراي عدالت و توسعه ترکيه بايد مورد توجه قرار دهند، اين است که اقبال عمومي آنان در جهان اسلام به دليل توجهي است که اين حزب در کارکردهاي سياسي خود به امت اسلامي داشت و همين امر نيز سياست «نگاه به شرق» آنکارا را با موفقيت مثال زدني همراه کرد. بنابراين، براي تغيير دوباره در اين سياست که با هدف تأمين منافع ملي ترکيه لحاظ شده است بايد توجه به گرايشهاي ملتهاي منطقه را اساس هرگونه تغييري قرار دهد، نه گرايشهاي سياسي نزديک به غرب. ای

 

متن کامل این یادداشت را اینجا بخوانید.