به اعتقاد وی، حملات هوایی اخیر تحت رهبری آمریکا بر مواضع ارتش سوریه که در پی آن دست کم ۶۰ سرباز کشته شدند، عامدانه صورت گرفته است.
وی همچنین تاکید دارد که این حمله، برخلاف ادعای آمریکا، با روسیه هماهنگ نشده بود و درخواست وزیر خارجه آمریکا جان کری برای ایجاد منطقه پرواز ممنوع در سوریه – که روسیه را از انجام حملات هوایی باز می دارد درحالیکه به هواپیماهای جنگی آمریکا اجازه ادامه حملات را می دهد – در واقع «رد گم کنی است برای آمریکا تا تروریست های نیابتی خود را از آنچه قرار است برای آن ها شکستی تاریخی باشد، نجات دهد.» این نظریه پرداز ایرلندی همچنین اذعان داشت که «شکست آتش بس مهر تاییدی بر همدستی واشنگتن با شورشیان در جنگ سوریه است.»
متن کامل این گفتگو را در ادامه می خوانید.
*جنگنده‌های ائتلاف تحت رهبری آمریکا، ۱۷ سپتامبر (۲۷ شهریور) به پایگاه ارتش سوریه در «دیرالزور» در شرق این کشور حمله کردند که در پی آن نزدیک به ۸۰ سرباز سوری جان خود را از دست داد و دست کم ۱۲۰ تن دیگر زخمی شدند. ارتش آمریکا مدعی شد که هدف جنگنده ها تروریست های داعش بوده و اگر حملات هوایی به سربازان سوری برخورد کرده، کاملا غیرعمدی بوده است. این درحالی است که روسیه و سوریه اظهار داشتند که حملات هوایی ثابت می کند آمریکا و متحدانش از مواضع داعش حمایت می کنند. شما این ماجرا را چطور ارزیابی می کنید؟
باور ادعاهای رسمی آمریکا مبنی بر اینکه حمله به پایگاه ارتش سوریه در دیرالزور «اتفاقی» بوده – طوری که رسانه های غربی به طور خودکار و بدون مطرح کردن هیچ پرسشی به آن پرداختند – به طرز فجیعی ساده لوحانه است. صحبت از یک پایگاه کلیدی سوری با صدها سرباز و فرودگاه است.
بنا به گزارش ها، ارتش آمریکا این مقر را به مدت دو روز قبل از حمله زیر نظر داشته بود. این حمله – که دست کم با چهار هواپیمای جنگی و یک پهپاد صورت گرفت – یک ساعت به طول انجامیده و همزمان با حمله ی زمینی تروریست های داعش به این پایگاه اتفاق افتاده است. از آنجایی که می دانیم واشنگتن به طور پنهانی از مارس ۲۰۱۱ تا کنون در حال حمایت، مسلح کردن و تمرین دادن گروه های تروریستی نیابتی در جنگ کثیف خود برای تغییر نظام سیاسی در سوریه بوده است، ناگزیر از این نتیجه گیری هستیم که اقدام آمریکا در دیرالزور حمله ای خونین و عامدانه علیه ارتش سوریه بود تا نیروهای تروریستی نیابتی را روی زمین و در راستای هدف تغییر نظام سیاسی در سوریه تقویت کند. شک و تردید روسیه و سوریه نسبت به ادعاهای آمریکا که خلاف این قضیه است، کاملا به جاست. چنین ادعاهایی تنها فریبکاری حقیرانه و منفوری است تا بر آنچه که به واقع جنایت جنگی آمریکاست، سرپوش گذاشته شود.
*آمریکا ادعا می کند که حملات هوایی با هماهنگی روسیه صورت گرفته و بلافاصله بعد از اینکه مقامات روسی به آنها خبر دادند که ممکن است مواضع ارتش سوریه را هدف گرفته باشند، این حملات را متوقف کردند. این در حالی است که روسیه، آمریکا را بابت عدم هماهنگی حملات مقصر می داند. کدام طرف راست می گوید؟
ادعاهای آمریکا مبنی بر از قبل در جریان گذاشتن روسیه در مورد جزییات حمله را هم سخت می توان جدی گرفت. طبق قرار هماهنگی نظامی بین آمریکا و روسیه، دو طرف موظفند یکدیگر را در جریان مانورهای هوایی شان قرار دهند.
در رابطه با حادثه ی دیرالزور، این احتمال هست که آمریکایی ها هشدار مبهمی به روسیه درباره ی عملیات هوایی در آن بخش از کشور داده باشند، اما جای تردید است که این اطلاعات با جزییات همراه بوده و آنقدر دقیق بوده باشد تا روسیه را به درستی از وقوع این «حمله تصادفی» علیه ارتش سوریه در پایگاه دیر الزور آگاه کند.
این ادعا نقض امتناع آشکار و پابرجای آمریکایی ها برای هماهنگی با روسیه در عملیات به ظاهر علیه گروه های تروریستی در سوریه در یک سال گذشته است. بعد از یک سال که از هماهنگی با روس ها در مورد این قضیه سر باز زدند، حالا از ما انتظار دارند که باور کنیم آمریکایی ها ناگهان از سیاست عملی عدم همکاری خود روی برگرداندند. در این مورد هم، روایت روس ها از حادثه بسیار موثق تر و منطقی تر است.
*نزاع دیپلماتیک بین آمریکا و روسیه مرتبا شدت می گیرد، و از آن طرف افزایش خشونت در سوریه، پیمان آتش بسی را که اوایل این ماه بسته شده بود، با شکست رو به رو کرد. حالا وزیر خارجه آمریکا جان کری پیشنهاد ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز آسمان مناطق تحت نفوذ مخالفان به اصطلاح میانه روی سوریه را داده است با این ادعا که از حمله ی دولت سوریه به «اهداف غیرنظامی به بهانه حمله به النصره» جلوگیری کند. با توجه به اینکه وابستگی جبهه النصره به گروه تروریستی القاعده ثابت شده، آیا این درخواست به حمایت آمریکا از تروریست ها در سوریه صحه نمی گذارد؟
بله، چنین استنباطی کاملا منطقی است. درخواست جان کری برای ایجاد منطقه پرواز ممنوع به نظر تلاش عاجزانه ای از سمت ائتلاف آمریکایی حامی تروریست است تا سپری برای نیروهای جنگنده زمینی نیابتی خود در سوریه دست و پا کند. ایجاد مناطق پرواز ممنوع خیلی وقت است که توسط ترکیه و عربستان درخواست شده و حالا آمریکا هم به نظر می آید از چنین اقدامی حمایت می کند. جریان از این قرار است که جنگ پنهانی ائتلاف تحت رهبری آمریکا برای تغییر حکومت در سوریه از جانب نیروهای قدرتمند و مرکب از ارتش سوریه، روسیه، ایران و حزب الله با شکست روبروست.
نبرد حلب حاکی از شکست نهایی توطئه بین المللی به رهبری آمریکاست که تلاش دارد با تهدید و ارعاب، ملت سوریه را به تسلیم در برابر طرح هژمونیک خود برای تغییر رژیم وا دارد. با توجه به ریسک بالای این ماجرا، درماندگی آمریکا بابت شکست خوردن در جنگ پنهانی خود روز به روز بیشتر می شود. درخواست جان کری برای محدود کردن منطقه پرواز در سوریه که تحت لوای حفاظت از کاروان کمک های بشردوستانه در نشست سازمان ملل مطرح شده بود، در واقع ردگم کنی است برای آمریکا تا تروریست های نیابتی خود را از آنچه قرار است برای آن ها شکستی تاریخی باشد، نجات دهد.
*حرف از کاروان های امدادرسانی شد؛ یکی از همین کاروان های تحت پوشش سازمان ملل و هلال احمر در حوالی شرق حلب درست دو روز بعد از حمله هوایی آمریکا به مواضع ارتش سوریه مورد حمله قرار گرفت. سازمان ملل ابتدا مدعی شد که این یک «حمله هوایی» بوده، اما هیات روسی اظهار داشت نه نیروی هوایی روسیه و نه سوریه در این حمله نقشی نداشته اند. این اظهار نظر موجب شد سازمان ملل در بیانیه اش حمله هوایی را به «حمله نامعلوم» تغییر دهد. از طرف دیگر، آمریکا بدون ارائه هیچ مدرکی، دولت سوریه یا روسیه را مقصر می داند. برداشت شما از این ماجرا چیست؟ آیا می توان نتیجه گیری کرد که این حمله، هوایی بوده اما توسط نیروهایی آمریکایی صورت گرفته و سازمان ملل تحت فشار واشنگتن مجبور به تغییر بیانیه اش شده، درست همانطور که در مورد یمن و تحت فشار عربستان حرف خود را پس گرفت؟
خب این دقیقا روش معمول تبلیغاتی غرب است. اتهام هایی زده می شود و بعد رسانه های جمعی غربی به آن پر و بال می دهند، بدون اینکه شواهد و مدارکی ارائه دهند. نوعی گزافه گویی است که با تکیه بر ادعا های موکد و مکرر سعی دارد درجه ای از اعتبار پیدا کند. حامیان رسانه ای گروه تروریستی النصره که به نیروهای کلاه سفید معروفند و خود را به عنوان امدادرسان معرفی می کنند، خیلی راحت درست در زمان و مکان مناسبی بودند تا از حمله به کامیون های حامل کمک های بشردوستانه فیلم تهیه کنند. فیلم هم طبق معمول توسط رسانه های غربی بدون هیچ پرسش یا تاییدی منتشر شد.
طبق منابع موثق، ماهیت آسیبی که به کامیون های امدادرسان وارد شده، نشان می دهد آن ها یا به آتش کشیده شدند یا از روی زمین به آن ها شلیک شده است. این شواهد ادعاهای دولت آمریکا و رسانه های غربی مبنی بر اینکه کامیون حامل کمک های بشردوستانه مورد اصابت حمله هوایی روسیه یا سوریه قرار گرفته است را نقض می کند. به علاوه، مقامات روسی و سوری قویا این اتهام را رد کرده اند. در ضمن، ویدیویی که پهپاد روسی تهیه کرده نشان می دهد کاروان کمک رسانی بدون هیچ آسیبی از منطقه غربی حلب که تحت کنترل دولت سوریه است عبور کرده و به محله شرقی تحت کنترل شورشی ها وارد شده است. یک وسیله نقلیه خمپاره انداز متعلق به شورشیان هم از کنار کاروان رد شده است.
از زمانی که آتش بس اجرا شد، گروه های شورشی مسلح غیر قانونی که همان تروریست های نیابتی ائتلاف آمریکایی هستند، در حال گلوله باران و تک تیراندازی در مسیر پیشنهادی امدادرسانی به شرق حلب هستند. این شبه نظامیان حتی هشدار می دادند که در اعتراض به آتش بس پیشنهادی، به کاروان های بشردوستانه حمله خواهند کرد. اینکه دقیقا چه اتفاقی برای آن کاروان مورد حمله افتاد، نامشخص است.
اما بسیار قابل تصور است که این حمله توسط گروه های تروریستی مورد حمایت آمریکا صورت گرفته و بعد طی یک اقدام دروغین تبلیغاتی، آن را به نادرستی به نیروهای روسی یا سوری نسبت دادند. در طول نزدیک به شش سال جنگ پنهانی تغییر حکومت سوریه، ما شاهد موارد بسیاری از چنین اقدامات دروغین تبلیغاتی بوده ایم. مثلا کشتار «الحوله» در ماه مه ۲۰۱۲ (که طی آن گروه های تروریستی خانه های مردم را آتش زدند و مدعی شدند ارتش سوریه این منطقه را گلوله باران می کند) و اتهام حملات شیمیایی در غوطه شرقی در ماه آگوست ۲۰۱۳ که با پوشش جنجالی رسانه های غربی همراه بود که این حملات را به نیروهای دولت سوریه نسبت می دادند.
حال آنکه واقعیت این بود که این حملات از جانب نیروهای تروریستی تحت حمایت غرب بود. با توجه به این رفتار سیستماتیک، کاملا محتمل است که حمله به کاروان کمک رسانی در حلب هم نمونه دیگری از همین اقدامات دروغین تبلیغاتی آمریکا است تا سوریه و روسیه را بدنام کند و برای خودش امتیازات سیاسی، از جمله همین درخواست برای ایجاد منطقه پرواز ممنوع، بدست آورد.
*اگرچه آمریکا اذعان داشته توانایی کنترل گروه های مسلح را در زمان برقراری آتش بس دارد، با این حال این گروه ها مرتکب صدها مورد نقض آتش بس شده اند و واشنگتن قادر به کنترل آن ها نبوده است. برخی معتقدند آتش بس اخیر و شکست متعاقب آن ثابت می کند میان آمریکایی ها و متحدان سابقشان نظیر ترکیه، عربستان و قطر اختلافاتی وجود دارد. این کشورها از درخواست های آمریکا اطاعت نکردند و اجازه دادند گروه های تروریستی و مسلح در سوریه پیمان آتش بس را نقض کنند. ارزیابی شما از این موضوع چیست و اگر این موضوع صحت دارد، فکر می کنید سناریو های بعدی آمریکا در سوریه چه خواهد بود؟
از وجود اختلاف چندان بزرگی بین آمریکا و همدستانش در توطئه تغییر حکومت سوریه اطلاعی ندارم. البته همیشه بین این کشورها بر سر تاکتیک تنش وجود داشته، طوری که ترکیه و عربستان برای انجام عملیات نظامی خود در سوریه شور و هیجان بیشتری نسبت به آمریکا از خود نشان می دهند. برداشت من از شکست آتش بس این است که این ماجرا بی شک همدستی واشنگتن در جنگ تروریسم دولتی در سوریه را ثابت می کند. این واقعیت که درخواست واشنگتن از «شورشیان میانه رو» برای جداشدن از «تروریست ها» به طرز چشمگیری بی اثر بود، نشان می دهد روایت رسمی غرب در مورد بحران سوریه تماما دروغ است.
ادعای آمریکا مبنی بر حمایت از «مخالفان سکولار» در یک «شورش حامی دموکراسی» و در عین حال جنگ آن ها علیه تروریسم مشخص شد که چیزی جز به سخره گرفتن حقیقت نیست؛ حقیقتی که در آن واشنگتن و مشتریان ناتو و عربش با به کار گیری گروه های تروریستی مختلف به عنوان نیروهای زمینی نیابتی خودشان، مقصر اصلی در به راه اندازی جنگ علیه سوریه هستند.
آتش بس بلافاصله به دست تمام این گروه های شورشی نقض شد و از قرار معلوم، آنطور که واشنگتن و رسانه های جمعی گوش به فرمانش طی شش سال گذشته ادعا می کردند، هیچ فرق بین آن ها نبود. آمریکا تحمل نداشت به این بارقه خیره کننده از حقیقت اجازه خودنمایی بدهد و به نظر من، این همان دلیل مهمی بود تا آمریکا آتش بس را پایان دهد.
حالا که تروریست های نیابتی آمریکا در معرض شکست قرار گرفته اند، سوریه
با خطر قریب الوقوع حمله مستقیم آمریکا و همدستان ناتو و دیکتاتور عربش رو
به روست. اشغال اخیر خاک سوریه توسط نیروهای نظامی ترکیه و آمریکا منادی
واهمه انگیزی است که جنگ پنهانی برای تغییر حکومت در سوریه ممکن است به
جنگی آشکار و بین المللی تبدیل شود که یک سمت آن ناتو و سمت دیگر آن روسیه و
ایران قرار گرفته اند.
