S300 های ایران کار اعراب، امریکا و اسرائیل را دشوار می کند / احتمالا S400 و جنگنده های روسی جدید هم در صف ورود به تهران هستند

سرویس بین الملل «انتخاب»؛ بلومبرگ ویو نوشت: یکی از تبعات ناخواسته توافق هسته ای با ایران که رئیس جمهور اوباما به عنوان قدمی تاریخی در جهت صلح و ثبات ستود، این است که می تواند منطقه را بیش از این دچار مخاطره کند. بدون شک اگر آمریکا نتواند کاری برای متوقف ساختن ایران از دستیابی به سامانه موشکی زمین به هوای پیشرفته روسی کند، این خطر افزایش می یابد.

قرارداد خرید اس 300 که می تواند جنگنده یا موشک هایی در فاصله بیش از 100 مایل را ردیابی کرده و هدف بگیرد، در سال 2007 منعقد شد، اما تا این اواخر صورت عملی پیدا نکرده بودو مسئولان ایرانی می گویند در حال حاضر اولین سری موشک ها را از مسکو دریافت کرده اند، وتجیهزات بیشتر در تابستان ارسال می شود.

مسئولان روسی می گویند معامله روسیه خارج از حیطه توافق هسته ای و تحریم های مربوطه سازمان ملل قرار دارد. و درست است که توافق فروش اس 300 پیش از 2010 به انجام رسیده بود که در آن زمان سازمان ملل قطعنامه ای در منع چنین معاملاتی تصویب کرده بود.

این نمی تواند مانع از تلاش آمریکا برای توقف این معامله در شورای امنیت سازمان ملل باشد. و حتی اگر روسیه تلاش برای این اقدام را وتو کند – که به احتمال غریب به یقین چنین می کند – آمریکا به تنهایی قدرت آن را دارد که به طور یکجانبه تحریم های خود را اعمال کند.

در حقیقیت نظام روسیه رابطه تنگاتنگی با برنامه هسته ای ایران دارد که هرچند فعلا محدود است اما در جهت شکوفایی و افزایش توانایی هسته ای پیش می رود: این سامانه می تواند هرگونه حمله آتی به سایت های موشک های بالستیک توسط هر یک از رقبای عرب ایران در منطقه و حتی حملات آمریکا و اسرائیل را با دشواری بسیار روبرو کند.

آنچه بیشتر مایه نگرانی آمریکا است، این است که این اقدام می تواند گامی در جهت توافق های  تسلیحاتی بیشتری میان ایران و روسیه باشد. این موارد می تواند شامل نسل بعدی سامانه پدافند موشکی اس 400، جنگنده های جدید و همچنین ایجاد خط تولید تانک های اصلی جنگی روسی، تی 90، در ایران باشد. اگر هریک از این معاملات پیش از 2021 انجام شود، این می تواند ناقض شروط توافق هسته ای باشد.

همه این ها نشان می دهد که چرا کنگره از دولت آمریکا می خواهد نسبت به معامله اس 300 واکنش نشان دهد. کاخ سفید در این باره کاملا سکوت اختیار کرده است.

دولت آمریکا باید پیش از آنکه در عمل انجام شده قرار بگیرد، قصد خود درباره واکنش به این اقدام را برای کنگره روشن کند. حتی تلاش بی نتیجه برای توقف این معامله در شورای امنیت می تواند پیامی به ایران درباره حل این مسائل برساند. تحریم های آمریکا علیه نهادهای روسی و ایرانی که در این معامله شرکت داشتند می تواند عملی فراتر از فرستادن پیامی ساده باشد.

اما پیش از آنکه هر یک از این ها اتفاق بیافتد، اوباما باید به کنگره و مردم آمریکا نشان دهد آیا قصد انجام هیچ اقدامی در این باره دارد یا نه. اعمال تحریم های بی اثر پس از آزمایش های موشکی بالستیک ایران در سال گذشته که ناقض شروط سازمان ملل بود، پس از انجام توافق هسته ای تصویب شد. این امر بدون شک باعث جسارت بیشتر ایران شده است.

اوباما و وزیر خارجه جان کری اعتبار خود را صرف توافق عدم دستیابی ایران به تسلیحات اتمی کرده اند، برای همین مصمم بودن آن ها برای حفظ این توافق قابل درک است. اما اگر این به معنای روی گرداندن از رفتارهای ایران در منطقه باشد، آیا توافق هسته ای واقعا ارزش حفظ کردن را دارد؟