تبعات لغو اعزام تیم فوتسال بانوان به مسابقات جهانی

 تیم ملی فوتسال بانوان ایران به جا‌م‌جهانی نخواهد رفت. نداشتنِ ویزا برای رفتن به گواتمالا دلیل حذف این تیم ورزشی از مسابقات جهانی عنوان شده‌است. در روزهای اخیر این خبر بازتاب زیادی در رسانه ها و شبکه‌های اجتماعی داشت. با این‌حال علی کفاشیان –رئیس فدراسیون فوتبال- در مواجهه با این اتفاق گفت "حذف تیم ملی فوتسال بانوان را از دل بانوان فوتسالیست‌ درمی‌آوریم!"

پس از قهرمانی تیم ملی فوتسال بانوان در آسیا، آن‌ها خود را برای حضور در مسابقات کوچک جهانی گواتمالا آماده می‌کردند، اما از یک ماه پیش اخباری پیرامون احتمال عدم اعزام تیم به مسابقات جهانی به گوش می رسید. آخر هفته گذشته خبر لغو اعزام زنان ورزشکار ایرانی به گواتمالا قطعی شد. 

به گفته مسئولان به‌دلیل این‌که گواتمالا در ایران سفارت‌خانه ندارد باید از کشورهای دیگری مانند آلمان برای اخذ ویزا اقدام می‌کردند و از آن‌جایی که زمان زیادی تا شروع بازی‌ها نمانده تیم ملی فوتسال بانوان نمی‌تواند به گواتمالا برسد.

این همه ماجرا نیست. پس از اینکه رئیس فدراسیون فوتبال اعلام کرد که زنان فوتسالیست به گواتمالا نمی‌رود، الهه عرب‌عامری نیز واکنش نشان داد. نایب رییس بانوان فدراسیون گفته فدراسیون نمی‌تواند 23 دختر را به یک سفر طولانی ببرد و در نهایت هم ویزا به آن‌ها داده نشود.

عرب‌عامری همچنین  نسبت به بازتاب رسانه‌ای این خبر انتقاد کرده و گفته در فدراسیون نگاه جنسیتی وجود ندارد.

با این حال حذف زنان از مسابقاتی جهانی برای بار اول نیست که اتفاق می‌افتد. نرسیدن بانوان ورزشکار ایرانی به جام جهانی سال گذشته نیز تکرار شده بود. ونزوئلا میزبان بازی‌های فوتسال بانوان در آن سال بود. آن زمان دوری مسافت ایران از ونزوئلا باعث شد تا فوتسالیست‌های زن ایرانی در مسابقات شرکت نکنند. 

حالا حذفِ دوباره زنان از مسابقات جهانی فوتسال خبرساز شده‌است. منتقدان معتقدند این اتفاق توجیه‌پذیر نیست. غلامرضا اسداللهی –یکی از اعضای هیات رئیسه فراکسیون ورزش مجلس- با اشاره به اینکه مسئولان ورزش کشور باید درباره حذف زنان از بازی‌های گوتمالا پاسخ‌گو باشند گفته مسائل جزئی مانند ویزا نباید فرصت را از ورزش بانوان ایران بگیرد.

مردم نیز در صفحه‌ها و شبکه‌های مجازی نسبت به عدم حضور بانوان ورزشکار کشور واکنش نشان دادند. بسیاری از آن‌ها نداشتن "ویزا" را یک بهانه خوانده‌اند و نه یک دلیل موجه.

روی‌دادن این اتفاق پس از رسانه‌ای شدنِ عدم حضور کاپیتان تیم ملی فوتسال در بازی‌های آسیایی، بیشتر آن را در مرکز توجه قرار داده است. چندوقت پیش بود که نیلوفر اردلان، کاپیتان این تیم، به دلیل اینکه همسرش به وی اجازه خروج از کشور نداده بود به بازی‌های آسیایی نرفت. خبری که به ‌سرعت همه‌جا پیچید و همه از چندوچون آن حرف زدند. 

با این پیشینه عدم حضور زنان فوتسالیست در جام جهانی می‌تواند حساسیت‌های جدیدی را در ورزش بانوان ایجاد کند. چه تبعاتی می‌تواند در انتظار چنین رویدادی باشند؟

بک جامعه‌شناس می‌گوید "در بروز چنین اتفاقی ما با محرومیتی سازمانی روبروئیم که حس سرخوردگی را در زنان ایجاد می‌کند و پیامی به همه زنان خواهد داد که آسیب‌زاست".

مریم جمشیدی در گفتگو با فرارو اظهار کرد: به‌نظر می‌رسد که حذف تیم ملی بانوان خذفی ساختاری بوده‌ و اگر مردان نیز جای آن‌ها بودند، همین اتفاق میفتاد. اما گذشته این رویداد چیز دیگری می‌گوید. قبل‌تر نیز چنین شرایطی برای ورزش ایران پیش آمده بود، اما مسئولان با تلاش‌هایی از دبی ویزای لازم را گرفته بودند. آیا این‌بار نیز نمی‌توانست این اتفاق بیفتد؟

عضو انجمن جامعه‌شناسی ایران در ادامه گفت: اولین نکته در این اتفاق بحث "محرومیت" است. محرومیت دو کانال دارد؛ کانال ساختاری و کانال فردی. حذف زنان از بازی‌های گواتمالا یک محرومیت ساختاری است که نتیجه آن به‌وجود آمدن حس محرومیت و سرخوردگی است. 

جمشیدی همچنین گفت: این موضوع در جامعه ما حساسیت زیادی دارد. چرا که به دلیل زن‌بودن ورزشکاران جنسیت و محرومیت جنسی نیز مطرح می‌شود. درست است که گفته‌اند مشکل ساختاری و یا ناشی از عدم دوراندیشی بوده، اما به این‌خاطر که در کشور ما اتفاقاتی مانند عدم اجازه شوهر برای رفتن به مسابقات ورزشی نیز رخ داده، اتفاق تازه درخصوص تیم فوتسالیست حاوی یک پیام به همه زنان است؛ آن پیام اینست که اگر یک زن قهرمانی ملی نیز باشد باز هم محروم است. 

وی تصریح کرد: همچنین این تصور که مسئولان به‌خاطر جنسیت وقعی به حل مشکلات این تیم ملی نداده‌اند آسیب‌زاست.

این جامعه‌شناس در ادامه به لزوم اهمیت مسئولان به اتفاق رخ‌داده پرداخته و گفت: از آن‌جایی که این اتفاقات گریبان بخش زیادی از جامعه را خواهد گرفت و تبعاتی خواهد داشت، مسئولان باید با دقت بیشتری موضوع را پیگیری می‌کردند. 

وی اظهار کرد: پیگیری این موضوع از این جهت نیز اهمیت دارد که ورزش ابزاری برای صلح در جهان است. زنانی که قرار بود به گواتمالا بروند می‌توانستند با رویکردی اسلامی منادیان صلح در دنیا شوند. 

عضو انجمن جامعه‌شناسی همچنین به تاثیرات گسترده حذف زنان فوتسالیست از جام جهانی اشاره کرده و اظهار کرد: ما باید انتظارات تبعات سوء این دست از اتفاقات را بر کل جامعه نیز داشته باشیم. بی‌توجهی به ورزش در میان دختران و زنان منجر به این دست بی‌توجهی‌های گسترده می‌شود که قطعا در ابعادی بزرگتر بر روی کم‌تحرکی و حسِ منفی و حسِ شکست زنان موثر است. 

مریم جمشیدی در ادامه درباره اهمیت تیم‌های ورزشی بانوان گفت: ما باید دقت کنیم که تیم ورزش بانوان برای ما دو سرمایه است؛ یکی سرمایه ورزشکاران حرفه‌ای و یکی سرمایه جامعه زنان ایران. مسئولان نباید این سرمایه را از دست دهند و اجازه ندهند تا زنان تصور کنند که اراده‌ای می‌خواهد آن‌ها را محدود کند.


منبع: فرارو