او سال 1295 در شهر بم به دنیا آمد. سامینژاد در 13 سالگی ازدواج کرد و به همراه همسرش (دماوندی) راهی هندوستان شد. دماوندی در دفتر استودیو امپریال کار می‌کرد. زمانی هم که عبدالحسین سپنا برای ساختن فیلم «دختر لر» به هندوستان رفت، از سامی نژاد دعوت کرد تا در فیلمش بازی کند.
پیش از او هیچ زنی حاضر نشده بود که در این فیلم نقش آفرینی کند و تصویرش روی پرده‌ی سینماها برود.
سپنتا پس از «دختر لر» فیلم «خسرو و شیرین» را ساخت و باز هم سامینژاد را برای ایفای نقش اول انتخاب کرد. این فیلم سینمایی دومین و آخرین فیلمی بود که سامی نژاد در آن به ایفای نقش پرداخت.
او پس از بازگشت به ایران با سرزنش خانواده و نزدیکانش مواجه شد و ترجیح داد که دیگر در سینما حضور نداشته باشد. این زن البته یکبار دیگر مقابل دوربین قرار گرفت، آن‌هم زمانی که محمد تهامی‌نژاد در سال 1349 فیلم مستند «سینمای ایران: از مشروطیت تا سپنتا» را ساخت. سامینژاد در این فیلم ماجراهایی را بازگفت که برایش رخ داده بود. از ورود به سینما تا طرد شدن از سوی خانواده.
این بازیگر تا سال 1376 زنده بود و در تهران زندگی می‌کرد، اما کمتر کسی از حال و روزش خبر داشت.
