پرفروش ترین آلبوم های موسیقی

در روزهایی که با انتشار آلبوم «بنیامین 94» و «مثل مجسمه» کمی بازار کم رمق موسیقی جان گرفته است، علاقه مندان موسیقی در فضای مجازی به چند آلبوم واکنش خوبی نشان داده اند که در ادامه می خوانید.

بنیامین 94

این آلبوم به سبک کارهای قبلی بنیامین بهادری است و 9 قطعه دارد و در برخی از قطعات آن، ترجمه بخش هایی از شعر به زبان انگلیسی توسط استیو آوانسیان، نوازنده درامز خوانده می شود. شعرهای این آلبوم سروده فرید احمدی و اشعار انگلیسی متعلق به فاطمه احمدی است.

مثل باقی کارهای بنیامین، آهنگ سازی کار خودش است. کار تنظیم آلبوم را محمد موجرلو و کارگردانی هنری آن را مستانه مهاجر انجام داده اند. سازهایی که در آلبوم «بنیامین 94» به کار رفته، ویلا، ساکسیفون، ویولنسل، ترومپت، نی و... است که توسط نوازندگانی چون هومن نامداری، میثم مروستی، پاشا هنجنی، علیرضا میرآقا و... به رهبری علی منصوری نواخته شده اند.

مثل مجسمه

مهدی یراحی در سومین آلبوم رسمی خود 12 قطعه ارائه کرده است. همچنین برای آماده سازی بخش های مختلف این مجموعه به سراغ جمعی از چهره های موسیقی پاپ رفته است. این آلبوم به رغم استقبال در کنسرت این خواننده، هنوز نتوانسته یک «هیت» تمام عیار را برای این خواننده در پی داشته باشد.

شهر من بخند

«پالت» همیشه سعی کرده متفاوت باشد. از کنسرت ها و ویدئوهای شان بگیر تا گفت و گوهای جالبی که گاهی از آنها منتشر می شود و به خوبی مورد توجه قرار می گیرد. سی دی «شهر من بخند» دومین آلبوم رسمی پالت به رغم قیمت بالا، از فروش خوبی برخوردار بوده و به نظر می رسد توانایی رقابت با آلبوم اول این گروه را هم داشته باشد.


کماکان

«کماکان» روی مرز بین پاپ، موسیقی بومی جنوب ایران و موزیک تجربی حرکت می کند. قطعه همنام با آلبوم که به «4:33»، اثر مشهور جان کیج بی شباهت نیست، شنونده را دعوت می کند به صداهای محیط به عنوان یک قطعه موسیقی گوش بدهد. سازهای کوبه ای مثل تومبا، کنگا، تنبورین و کاخُن نقشی کلیدی در «کماکان» بازی می کنند.

علاوه بر این، ابراهیم علوی، پالتی ها و داریوش آذر، مهدی ساکی را در این آلبوم همراهی می کنند. از اشعار مولوی گرفته تا ابراهیم منصفی و حسین منزوی و حتی لالایی های محلی و ترانه بازی های کودکان به زبان عربی، همه جور شعری در «کماکان» استفاده شده است.

مستور و مست

آلبوم «مستور و مست» به خوانندگی همایون شجریان و آهنگسازی ژانو باغومیان، در طبقه بندی گروه موسیقی تلفیقی قرار می گرد. تلفیق موسیقی کلاسیک ایرانی و کلاسیک غربی. اگر ریز به این دسته بندی بنگریم باید هر دو بخش کلاسیک ایرانی و غربی این اثر را نیز تلفیقی بدانیم. اگر از جنبه مخاطب ایرانی به آلبوم «مستور و مست» بپردازیم، باید گفت که در تقابل با آلبوم های پیشین همایون شجریان، این اثر از جنبه ساخت و تعداد نوازنده و دورخیز برای جذب مخاطب غیرایرانی و حماسه کلام، قابل ارج است اما جذابیت کارهای گذشته از جمله قطعه «چرا رفتی» از آلبوم «نه فرشته ام نه شیطان» را در آن نمی بینیم. از جنبه ماندگی نیز چنین اثری به چشم نمی آید هرچند باید گردی از غبار زمان بر آن بنشیند و آیندگان نظر به ماندگاری بدهند.

همایون شجریان با استفاده از رپرتوار موسیقی ایرانی به خوبی و با توانایی کامل و با حس خوب، اثر را خوانده هرچند بسیاری از ملودی های کلام بار عاطفی یا معنایی واژگانی غنی شعر را بیان نمی کنند که این مشکل به آهنگساز اثر نیز باز می گردد.

تماشاگران امروز