هرچند در آخر همه از یک پیکریم اما مواظب یکدیگر باشیم؛ با سؤبرداشت و سؤتفاهم باهم مقابله نکنیم، با اعتبار و آبروی همدیگر بازی نکنیم،حتی به شوخی! چرا که یک شوخی به ظاهر کوچک، صدمات جبران ناپذیری را به حیثیت فرد و سلامت روانی جامعه وارد می‌کند.
پول، شغل و در کل رفاه از دست رفته با تلاش، کوشش و امید باز می‌گردد، اما اعتبار ثروتی ست که اگر در یک لحظه بر باد رود، عمری در پی دوباره به دست آوردنش باید دوید...
در پایان، سعی کنیم با یکدیگر همدل و مهربان بمانیم و دست به نیت خوانی از یکدیگر نزنیم و به تعبیر بزرگان اخبار خوب، مفید و امید بخش در جامعه منتشر کنیم.
به امید سربلندی ایران عزیز
بهرام رادان
دهم تیرماه نودوچهار»
