به گزارش خبرگزاری انتخاب به نقل از روابط عمومی جشنواره فیلم شهر، تهمینه
میلانی گفت: «وظایف متقابل شهروندان با شهر، رابطه پایاپایی است که مردم با
پذیرفتن و انجام قوانین شهر، موظف به اجرای آن هستند.»
او درعین
حال یادآور شد: «آموزشهای لازم در این باره به مردم ارائه نمیشود و سینما
میتواند به عنوان ابزاری مناسب در جهت آمورزش و ترویج فرهنگ شهرنشینی و
ارتقای فرهنگ شهروندی ایفای نقش کند.»
کارگردان فیلم «سوپراستار» ادامه داد: «شهر و شهروندان نسبت به یکدیگر وظایفی دارند. وظیفه شهر این است که امکانات لازم را برای زندگی خوب و رفاه بیشتر به مردم ارایه کند و شهروندان نیز باید به درستی از امکانات شهری استفاده کنند.»
به گفته میلانی، «نکته اصلی اینجاست که مدیران شهری ما تاکنون چقدر از سینما برای آموزش و اطلاعرسانی نسبت به وظایف اشاره شده، فعالیت داشتهاند؟ شهرنشینی فرهنگی دارد که مردم با آن آشنایی کافی ندارند. البته این موضوع عمومیت نداشته، اما هنوز تعداد زیادی هستند که این مسائل را نمیدانند، اما به هر حال سینما به دلیل تاثیرگذاری فراوان توانایی مناسب برای تحقق این امر را دارد.»
او تصریح کرد: «برخی از مردم که در آپارتمان زندگی میکنند، همچنان با ضوابط حاکم در این شیوه زندگی که در سالهای اخیر در کشور گسترش یافته، آشنایی ندارند. متاسفانه با وجود تلاشهایی که در این زمینه میشود، هنوز جای خالی فرهنگ شهرنشینی و آپارتمان نشینی در ایران احساس میشود.»
میلانی توضیح داد: «بسیاری از مشکلات و مسایل شهری را میتوان در قالب آثار سینمایی و برنامههای تلویزیونی به تصویر کشید. بهعنوان نمونه معلولان و بخصوص جانبازان به همه جای شهر دسترسی ندارند و باید پیادهروها و معابر برای عبور آنها آماده شود.»
کارگردان فیلم «واکنش پنجم» افزود: «سینما به طور مستقیم نمیتواند در آموزش رعایت حقوق شهروندی کمک کند، اما میتواند در ضمیر ناخودآگاه افراد اثر بگذارد و به نظر میرسد این کار وظیفه رسانه ملی است که بشدت در این زمینه کم کار است.»
او ادامه داد: «سینما و تلویزیون از رسانههایی هستند که توانایی نقد مسئولانه نهادهای شهری و فرهنگی را دارند. این در حالی است که وقتی نقدی دلسوزانه در یک اثر سینمایی مطرح میشود سازمانها و یا نهادهای شهری از فیلمساز گله میکنند، درحالی که به مضمون و محتوی آن نقد کمتر توجه میکنند.»
کارگردان فیلم «نیمه پنهان» گفت: «به عنوان نمونه وقتی رفتار یک دکتر در فیلمی بد است، این دلیل نمیشود که تمام دکترها بد باشند و قصد کارگردان فقط نشان دادن رفتارهای غلط به مردم برای فرهنگسازی و ترویج رفتارهای درست است، اما پزشکان در مقابل آن فیلم جبههگیری میکنند.»
میلانی تاکید کرد: «فقط با نقد صحیح و به دور از سیاهنمایی امکان اصلاح جامعه وجود دارد، سختگیریها و فقدان نبود ظرفیتهای نقدپذیری ازسوی مسئولان سبب شده تا فیلمسازان کمتر به سمت ساخت چنین آثاری بروند و اساسا نقد فضای شهری را به عنوان درونمایه آثار خود قرار نمیدهند.»
او در پاسخ به این پرسش که آیا فضای نقد مدیران شهری در جامعه وجود دارد؟، گفت: «فضای نقد از مسئولان در جامعه ما وجود ندارد، البته ممکن است مدیران نقدپذیر هم داشته باشیم، اما وقتی فضای عمومی نقد در جامعه دیده نمیشود، اتفاق خاصی هم نمیافتد.»