بلاد شاپور (شهرهفت گنبد) دارای آب وهوایی گرمسیری است و معماری آن نیز از معماری صفوی الهام گرفته شده است، وفور منابع سنگ گچ در محل سبب استفاده فراوان از این ماده شده است و گچ بری‌ها و طاق و قوسهای بسیار زیبا هنوز جان و نفس تازه‌ای به شهر می‌بخشد به طوری که هر فرد آگاه به مسائل معماری و فرهنگی را مجذوب و متحیر می‌سازد.
بلاد شاپور (شهر هفت گنبد) دارای برج و
باروی گرداگرد شهر، باروی قلعه یا ارگ قدیمی آن با مساجد، حمامها،
کاروانسرا، زیارتگاه‌ها، بازار و گورستان در مجاورت دروازه‌های شرقی و غربی
پیرامون بناها است. در این شهر امامزاده جابر، امامزاده ابراهیم، امامزاده
بی بی عصمت، امامزاده سلطان مهدی، امامزاده پیر غازی (جعفر)، امامزاده سه
دختران و قدمگاه خضرنبی واقع شده است.
بلاد شاپور (شهر هفت گنبد) در
سندی از عصرشاه عباس دوم صفوی در سال 1036 هجری قمری به جای مانده است. در
قدیم، نام این شهر قریه الدشت بوده و در زمان سلجوقیان به اوج رونق خود
رسیده است.
وجود راه‌های سنگفرش شده پلهای متعدد و مرکزیت تجاری آن حکایت از این دارد که شاخه‌های فرعی جاده ابریشم از این شهر عبور می‌کردند.
بلاد
شاپور شهری مذهبی و تجاری در گذشته بوده و در آمیختگی هنر و مذهب باعث
شاهکارهای شگفت انگیزی در آن شده است. وجود هفت امامزاده، دو مدرسه، یک
کاروانسرا، چهار مسجد، بازاری بزرگ و منازل مسکونی گواه بر این است.
مردم
این شهر در قدیم آب مورد نیاز خود را از چاه تامین می‌کردند. در هر منزل
مسکونی و مسجد یک چاه آب وجود دارد. مصالح مورد استفاده در این شهر، سنگ
لاشه، گچ، ساروج، خاک، نی و تنبوشه سفالی بوده است.
در ناحیه
گرمسیری غرب استان کهگیلویه و بویراحمد در حاشیه شهر دهدشت، شهر باستانی
بلادشاپور قرار دارد که براساس نوشته‌ها و اسناد تاریخی بنای اولیه آن توسط
شاپور اول ساسانی فرزند اردشیر اول ایجاد شده است، این شهر در اواخر دوره
صفویه تجدید بنا شد، اما در زمان هرج و مرج دوران زندیه غارت و ویران شده
است.
آثار این شهر از معماری و مهندسی جالب توجهی برخوردار است.
آثار باستانی زیبایی چون آب انبار، بازار، امامزادگان، ارگ حکومتی، قلعه و
باروها که همان حصار پیرامون شهر بوده‌اند توجه هر بیننده ای را به خود جلب
می‌کند.
در داخل بافت تاریخی دهدشت، چهار گرمابه تاریخی وجود دارد
که شاخص ترین آنها گرمابه ضلع شرقی است که تنها اثری است که در ساخت آن آجر
به کار رفته است.
