پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
کشور پرجمعيت هند خشک و کم آب است. بسياري از مردان روستايي هندي در مناطق خشک براي حل اين معضل روش عجيبي دارند. اغلب اين مردان دو يا سه زن دارند تا افراد بيشتري در امر آبرساني به آن‌ها کمک کنند!
زنان هندي مجبورند هر روز براي تامين آب مورد نياز کشاورزي و همچنين مصرفي خانواده، مسيرهاي طولاني را تا منبع آب طي کرده و آن را در خمره‌هاي بزرگ روي سرشان تا محل زندگي خود حمل کنند. زندگي در روستاهاي کم‌آب هند بسيار سخت است.
مردان اين روستاها اغلب به کار کشاورزي و دامداري مشغول هستد و زنان هم کار خانه را انجام مي‌دهند و به کودکان رسيدگي مي‌کنند؛ بنابراين ضروري است که يک نفر هر روز کيلومترها راه برود و خود را به منبع آب برساند و براي خانواده آب بياورد و اين کار را هشت ماه مستمر که نشاني از بارندگي نيست، انجام دهد.
به همين دليل، چندهمسري در اين مناطق امري غيرعادي نيست. البته همسران اين زنان، تنها از زن اول خود بچه‌دار مي‌شوند؛ چرا که جمعيت بيشتر، آب بيشتر مي‌خواهد و اين خود مشکل‌زاست؛ پس بقيه زن‌ها فقط براي حل مشکل بي‌آبي اختيار مي‌شوند.
اين زنان در ازاي داشتن سقفي بر سر خود يا موقعيت اجتماعي همسر حاضر مي‌شوند با اين مردان ازدواج کنند و عنوان «زنان آب» را بگيرند.
البته پيدا کردن زني که مايل بشود زن آب شود، دشوار است؛ چون هيچ خانواده‌اي دوست ندارد دخترش را به مردي در سرزمين‌هاي کم‌آب شوهر بدهد؛ به ويژه اگر خود آن خانواده در منطقه‌اي پرآب زندگي کند. به خاطر همين اکثرا مردهاي روستاهاي خشک و کم‌آب با دختران روستاي خود يا روستاهاي کم‌آب ديگر ازدواج مي‌کنند.
گرچه اکثر اين دختران هم زير بار اين وظيفه دشوار نمي‌روند و بيشتر زنان آب کساني هستند که يا از همسر قبلي خود جدا شده‌اند يا بيوه هستند. غير از وظيفه آبرساني، زنان آب مجبورند که اوامر زن اول مثل مراقبت از کودکان، دوشيدن گاوها و آشپزي را هم اطاعت کنند. آن‌ها همچنين بايد قبول کنند که سهمي در ارثيه و اموال خانوادگي نداشته باشند.
زنان آب هر روز بايد در هواي گرم و زير آفتاب سوزان هند تقريبا 3 کيلومتر تا منبع آب پياده‌روي کنند و حدود 100 ليتر آب بياورند. تماشاي منظره‌اي که تعداد زيادي از زنان در هواي 40 درجه‌اي براي آب آوردن به جاده زده‌اند، صحنه عادي در هند به حساب مي‌آيد. همين کار سخت، زنان آب را به مرور زمان فرسوده و ازکارافتاده مي‌کند؛ پس مردها وقتي مي‌فهمند که زن آب ديگر توانايي اوليه خود را ندارد، به فکر زن سوم مي افتند.
يکي از روستاهاي کم‌آب هند «دنگانمال» است که در 150 کيلومتري بمبئي قرار دارد. هر پنج روز يک بار تانکر آبي با هزار ليتر آب به اين روستا مي‌آيد و اين به اين معناست که زنان آب مي‌توانند مسير کمتري را بپيمايند و به همين دليل هر بار صف‌هاي طولاني اطرف اين تانکر تشکيل مي‌شود و هر زن سعي مي‌کند که آب بيشتري براي خود بردارد. به اين خاطر اکثرا ميان اين زن‌ها ضرب و شتم رخ مي‌هد و با کشيدن مو، کتک زدن و هل دادن همديگر تلاش مي‌کنند سهم خود را از آب بيشتر کنند.
زنان آب اين روستا اميدوارند که دخترانشان مانند آن‌ها زندگي سختي نداشته باشند؛ اگر بالاخره دولت بگذارد از لوله‌هايي که از کنار اين روستا مي‌گذرد، به اين روستا هم آبرساني شود. اين زنان گفته‌اند که ديگر اجازه ادامه اين پروژه را به دولت نمي‌دهند؛ در حالي که همه آن‌ها مي‌گويند که از آب آوردن خسته شده‌اند.
