"ورینداوان" شهری مقدس است که بسیاری از زنان بیوه هند برای فرار از زندگی طاقت فرسا پس از آنکه خانواده های شان آنها را به حال خود رها می کنند به آنجا پناه می آوردند.
در این شهر مقدس بیش از 4000 معبد وجود دارد. در طول سال‌ها این شهر به پناهی برای زنان بیوه هندی تبدیل شده است و گفته می شود نزدیک به نیمی از جمعیت این شهر 60 هزارنفری را زنان بیوه تشکیل می دهند.
این شهر در واقع مکانی برای زنان فراموش شده است که پس از مرگ همسرانشان بی پناه و فقیر مانده اند. بر اساس باوری خرافی در هند برخی معتقد اند بیوه ها بدبختی بار می آورند و آنها را در مردن شوهران شان مقصر می دانند به همین خاطر زندگی بسیاری از این بیوه ها به فقر و تنگدستی می انجامد.
"پراواتی" دیوی 70 ساله که با عصای چوبی حرکت می کند پس از آنکه خانواده اش او را رها کرد، به اینجا آمد. او با اندوه می گوید: «وقتیکه شوهرم مرد، مرا از خانه بیرون انداختند. اعضای خانواده فکر می کردند که شاید من سبب این بدبختی بوده باشم. قسمت و تقدیر مرا به اینجا آورد و من می خواهم در این شهر مقدس بمیرم»
"جنکی جها" یکی دیگر از زنان بیوه این شهر نیز می گوید: «خانواده ام می داند که من زندگی رقت باری دارم، اما به نظر نمی رسد که این وضع آنها را رنج بدهد». او نیز مجبور شده است برای زنده ماندن دست به گدایی دراز کند.
پس از آنکه در سال‌های اخیر چندین موسسه خیریه در این شهر فعالیت های شان را در راستای حمایت و مراقبت از بیوه ها آغاز کردند شمار بیوه هایی که به این شهر می‌آیند افزایش یافته است.
همچنین سال گذشته دادگاه عالی هندوستان دولت را موظف کرد تا به وضع زندگی این بیوه ها را در شهر ورینداوان سر و سامان دهد. هندوستان بصورت تخمینی 40 میلیون بیوه دارد که تقریبا 10 درصد جمعیت زنان این کشور را تشکیل می دهند. "عدنان ابلدی" عکاس رویترز گزارشی مصور از این شهر و وضعیت بیوه های آن تهیه کرده است که در زیر می بینید.
