اوباما از جان اف کندی درس نگرفته، او برای آشتی با ایران دست به هر کاری می زند

روزنامه اسرائیل هیوم نوشت: اوباما از بدو ورود به کاخ سفید در بیستم ژانویه 2009 شیوه ای در برخورد با ایران پیش گرفت که پیش تر سلف او جان اف کندی در تعامل با مصر به رهبری جمال عبدالناصر دنبال می کرد.

به گزارش «انتخاب»، کندی گمان می کرد به کمک تاثیر مثبت، مشوق های اقتصادی و تدابیر اعتماد ساز می تواند مصر را از مسیر خود بازدارد.  ظاهراً اوباما از این مساله درس نگرفته است و تلاش می کند به هر شیوه ای با ایران آشتی کند.

اوباما امیدوار است سیاست جلب نظر ایران و مشوق های اقتصادی به جای تهدید و تحریم بتواند ایران را به توافق ترغیب کند.

درست همان طور که کندی از هر اقدام جدی ضد قاهره پرهیز می کرد تا مبادا تلاش برای ارتقا روابط با قاهره به مرحله همکاری و دوستی با شکست مواجه نشود؛ حتی زمانی که ناصر از همه خط قرمزها در جنگ یمن عبور کرد. اوباما نیز از هر آنچه سیاست عادی سازی رابطه با ایران را به خطر بیاندازد پرهیز می کند.

تنها زمانی که تهران پیشنهاد انتقال اورانیوم غنی شده ایران به روسیه را رد کرد اوباما حاضر شد تحریم های اقتصادی علیه ایران را به ویژه در بخش های انرژی و بانکی تشدید کند. با وجود تشدید تحریم ها یک سال پیش از پیروزی حس روحانی در انتخابات ریاست جمهور، کاخ سفید گفتگوهای پشت پرده را با مقام های عالی رتبه دولت احمدی نژاد آغاز کرد.

تمایل اوباما به موافقت با خواسته ایران مبنی بر تداوم غنی سازی (حتی در سطح پایین) به ایران در مقام کشوری در آستانه هسته ای شدن مشروعیت بخشید. مسیر را برای توافق موقت نوامبر 2013 هموار کرد و بر برنامه هسته ای ایران مهر تایید زد.

یک سالی که از امضای توافق موقت هسته ای می گذرد حقیقتی آشکار شده است: اوباما مصمم است توافق موقت را پایه توافقی جامع قرار دهد حتی اگر بهای دستیابی به چنین توافقی از نظر اسرائیل تحمل ناپذیر باشد. در حقیقت گفتگوهایی که امروز میان ایران و 5+1 شاهدیم درباره حواشی و نه متن است. وقتی بر سر اصل ادامه غنی سازی توافق شد، چیزی جز بحث جانبی بر سر تعداد سانتریفوژها و میزان تولید آنها باقی نمی ماند.

همه چانه زنی ها در حالی انجام می شود که دو طرف به خوبی می دانند حتی پس از تغییرات در میزان تولید سانتریفوژها ، تهران می تواند به سرعت به سوی ساخت بمب گام بردارد. اخبار به دست آمده از گفتگوهای اخیر نشان می دهد ایران در چارچوب توافق جامع مجاز خواهد بود شش هزار و پانصد سانتریفوژ فعال داشته باشد و تعداد آنها را به مرور زمان در مدت ده سال تا ده هزار سانتریفوژ افزایش دهد.