تیم ملی به «ضعف فدراسیون» باخت، نه AFC و ویلیامز!‎‎

علی رفسنجانی - پایگاه خبری تحلیلی انتخاب: رأی نهایی کمیته انضباطی کنفدراسیون فوتبال آسیا مبنی بر «عدم حقانیت» ایران در پرونده دوپینگ علا عبدالزهراء عراقی، صبح یکشنبه از سوی رسانه‌های خارجی و داخلی منعکس و براساس آن جامعه فوتبال دو کشور را از شرایط استرس و نگرانی خارج شد؛ هرچند در یک سو غم و در یک سو شادی فزونی یافت.

پیش از اعلام شکایت ایران در قبال پرونده دوپینگ بازیکن عراقی نیز مسئله قضاوت ضعیف بنجامین ویلیامز، داور استرالیایی چه در دیدار مقابل بحرین و چه در بازی یک‌چهارم نهایی مقابل عراق از سوی مسئولان فدراسیون فوتبال مطرح شده بود و آنها ضمن اعتراض شدید، موضوع را به کنفدراسیون فوتبال آسیا منتقل کردند؛ اما پیامد این اعتراضات شدید چه بود؟ ویلیامز از سوی AFC به عنوان قاضی دیدار تیم‌های فولاد و الهلال در جام باشگاه‌های آسیا معرفی شد!

در این شرایط شاید برخی از کارشناسان وطنی، این وضع را به عربی‌بودن کنفدراسیون فوتبال آسیا و حتی اشخاص حقوقی عربی‌تبار حاضر در فیفا ربط دهند؛ بله، این امر به طور قطع به یقین ممکن است؛ همیشه و در همه بخش‌ها اعم از ورزشی، سیاسی، اقتصادی و... شاهد بوده‌ایم که مقوله «لابی» می‌تواند نقش بسیار مهم و حائز اهمیتی را ایفا کند، با این همه اما آیا فدراسیون فوتبال یا حتی از آن بالاتر؛ متولیان ورزش و اصلا دولت ایران تا به اکنون در این حیطه کاری کرده‌اند، کما اینکه همه اهالی فوتبال می‌دانند که نقش لابی در فوتبال آسیا و جهان، تعیین‌کننده است و ایران نیز بارها از این مسئله ضربه خورده و آسیب دیده است.

با توجه به سوابق و تجربیات موجود، چگونه است که مسئولان فوتبال ایران تنها در زمان وقوع یک حادثه به فکر راه علاج می‌افتند؛ اینکه چرا مسئولان محترم در این شرایط درصدد انجام اقدامات اولیه و فراهم‌آوردن بسترهای لازم جهت «لابی‌دار»شدن ایران در آسیا و حتی جهان نیستند، برای اصحاب رسانه و مخاطبان جای سؤال دارد. متأسفانه تمامی ادعای آقایان در فدراسیون به جایگاه‌های پوشالی در رنکینگ فیفا و یا انتصاب آنها به عناوین بی‌ارزش خلاصه شده است.

هر اتفاق ناراحت‌کننده‌ای برای ملت و مسئولان ما، می‌تواند تجربه و فرصت مفیدی باشد تا بتوانیم نکات کمتر دیده‌شده و مغفول‌مانده در قبال آن قضیه را بیش از پیش مورد توجه قرار دهیم. ای کاش از همین امروز و همین لحظه مسئولان ورزش و فوتبال ایران اختلافات «شخصی و سلیقه‌ای» را کنار بگذارند و با همدلی و اتحاد، به تحقق راهکارهای لازم در زمینه ارتقای جایگاه فوتبال ایران در تمامی سطوح بپردازند.