دولت آمریکا اسناد محرمانه بسیار مهمی را درخصوص تحول روابط با رژیم صهیونیستی و موضع دولت‌های پیشین آمریکا درباره سلاح‌های هسته‌ای این رژیم فاش کرد.
به گزارش انتخاب به نوشته روزنامه السفیر
لبنان، دولت آمریکا اسناد محرمانه مهمی را درخصوص تحول روابط با رژیم
صهیونیستی درباره مساله سلاح‌های هسته‌ای این رژیم فاش کرد. این در حالی
است که دولت‌های پیشین آمریکا مانع انتشار هرگونه اطلاعات رسمی درخصوص این
مساله شده بودند و بیشتر این اسناد و مدارک به دوره ریچارد نیکسون، یکی از
روسای جمهوری آمریکا باز می‌گردد که سیاست چشم پوشی را در خصوص مساله
هسته‌ای رژیم صهیونیستی در پیش گرفته بود.
این اسناد به زمانی بر می‌گردد که گولدا مایر، نخست وزیر رژیم صهیونیستی در سپتامبر 1969 به کاخ سفید سفر کرد و در آن هنگام اسرائیل مخالفت خود را با سه مساله به آمریکا اعلام کرد.
یکی مخالفت با معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای، دوم مخالفت با قبول نظارت آمریکا بر راکتور دیمونا و سوم مخالفت با ربط دادن مساله تحویل گرفتن جنگنده‌ها با کوتاه آمدن از تولید سلاح هسته‌ای یا موشک‌های زمین به زمین از نوع "اریحا" بود که می‌توانستند به پایتخت‌های کشورهای عربی در قاهره، دمشق، امان و بیروت ضربه وارد کنند.
امیر اورون، تحلیل‌گر امور امنیتی از طریق اسناد جدید در روزنامه هاآرتص توضیح می‌دهد که چگونه وزرا و مشاورانی که اسناد آمریکایی را ساختند، گام به گام از طرحهای منع اسرائیل از داشتن سلاح هسته‌ای کناره گیری کردند تا جایی که در گفت‌وگویی میان نیکسون و مایر به این مساله اعتراف شد که اسرائیل در حال تلاش برای تولید سلاح‌های هسته‌ای است.
اسناد آمریکایی در آن مرحله حاکی از این است که اسرائیل می‌تواند سلاح‌های هسته‌ای در اختیار داشته باشد و می‌تواند ترکیبات مواد منفجره را در سامانه عملیاتی ارتش خود به کار گرفته و از طریق انتشار یا اجرای یک تجربه هسته‌ای شبهه‌های موجود در جهان و کشورهای عربی در خصوص در اختیار داشتن سلاح هسته‌ای را از بین ببرد.
طرف‌های نزدیک به نیکسون به وی پیشنهاد دادند که در قبال مساله هسته‌ای رژیم صهیونیستی خویشتن دار باشد و از تلاش برای منع این رژیم از داشتن موشک‌های "طورت" در کارخانه‌های "مارسل داسو" فرانسه دست بردارد.
دولت آمریکا در مارس گذشته تصمیم گرفت این اسناد را منتشر کند اما این اتفاق در هفته گذشته افتاد. بیشتر این اسناد به سال‌های 1968 و 1969 باز می‌گردد.
امیر لورون می‌گوید: این اسناد نشان دهنده روابط شخصی میان رئیس جمهور آمریکا و نخست وزیر اسرائیل، روابط متقابل آن‌ها، تضمین امنیت اسرائیل توسط آمریکا و مجهز کردن اسرائیل به سلاح بوده است.
به عقیده اورون مهمترین اسناد، سند "nssm40" بود که هنری کیسینجر، مشاور امنیت ملی آمریکا آن را ساخته بود و تنها به دست وزیر خارجه و دفاع و رئیس اطلاعات مرکزی و رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا رسید.
نیکسون، کسینجر را مسئول فراهم سازی تیمی از کارشناسان با ریاست جوزف سیسکو، معاون وزیر خارجه و یک تیم دیگر کرد و از این گروه‌ها خواست تا یک برآورد اطلاعاتی از میزان پیشروی اسرائیل به سمت تولید سلاح هسته‌ای ارائه و جایگزین‌هایی برای سیاست‌ها در قبال اسرائیل در این خصوص ارائه کنند. در آن دوره جنگ فرسایشی بر سر کانال سوئز میان اسرائیل و مصر در جریان بود.
اورون می‌گوید: یکی از مهمترین صفحات در این اسناد در خصوص اختلافات در داخل دولت آمریکا درباره مساله روابط با اسرائیل است. موضع وزارت خارجه آمریکا در این خصوص موضعی معتدل و با تهدیدات و تحریم‌ها مخالف بود.
وزارت دفاع آمریکا در آن زمان پیشنهادات وزیر دفاع درخصوص مجهز کردن اسرائیل به جنگنده‌های "فانتوم" برای جلوگیری از پیشرفت اسرائیل در زمینه سلاح هسته‌ای را مطرح کرد. اما الیوت ریچاردسون، معاون اول وزارت خارجه آمریکا در قبال اسرائیل محافظه کاری در پیش گرفت.
اختلافات زیادی در دولت آمریکا در خصوص برآورد اطلاعاتی از میزان پیشروی اسرائیل به سمت تولید سلاح هسته‌ای رخ داد. وزارت خارجه بر برآوردهای سازمان اطلاعات مرکزی تکیه داشت و معتقد بود که "حزب کارگر" رژیم صهیونیستی نمی‌خواهد بهای داشتن سلاح هسته‌ای را در زمان کنونی بپردازد اما به دلیل تلاش برای "حمایت از مردم یهود" احتمالا اسرائیل می‌خواهد چنین سلاحی را در اختیار داشته باشد. اما وزارت دفاع هوشیارتر و دوراندیشانه‌تر عمل می‌کرد و معتقد بود که اسرائیل در حال تلاش برای دستیابی به سلاح هسته‌ای است یا اینکه ظرف چند ماه به آن دست خواهد یافت.
اسحاق رابین که رهبری ارتش در سال 1967 را برعهده داشت و پس از آن سفیر اسرائیل در واشنگتن شد نقش زیادی در اقدامات رژیم صهیونیستی در آمریکا داشت.
مسئولان آمریکایی اعلام کردند که وی پیشروی اسرائیل به سمت داشتن سلاح هسته‌ای را انکار نکرده و گفته است اسرائیل می‌خواهد سلاح هسته‌ای را به خاطر قدرت بازدارندگی در اختیار داشته باشد.
سیسکو نیز از این مساله هراس داشت که تهدید کردن اسرائیل به ممانعت از مجهز کردن آن به سلاح، رژیم صهیونیستی را به این مساله وادارد که به در اختیار گرفتن سلاحی پیشرفته دست بزند.
وی معتقد است که بهتر است خطر احتمالی را به آینده واگذار کرد و تسلیم وضعیتی شد که در آن اسرائیل در حال تلاش برای دستیابی به سلاح هسته‌ای است.
در آن زمان 75 درصد نظامیان آمریکایی معتقد بودند که تهدید اسرائیل به عدم مجهز کردن آن به سلاح و جنگنده مانع مقابله‌ای میان آمریکا و تل آویو می‌شود.
دولت نیکسون بر این باور بود که مساله سلاح هسته‌ای اسرائیل مساله مهمی است و ظهور سلاح هسته‌ای دیگر کشورهای عربی را ظرف 10 سال به تلاش برای داشتن این سلاح ترغیب می‌کند. همچنین دولت وی نگران عملیات انتحاری هوایی از سوی کشورهای عربی علیه راکتور دیمونا بود.
معاونان نیکسون معتقد بودند که نمی‌توان اسرائیل را مجبور کرد تا از طرحهای خود برای داشتن سلاح هسته‌ای طی یک سال و نیم دست بردارد و می‌گفتند که آمریکا امکان ندارد اسرائیلی‌ها را به از بین بردن تمامی دستاوردها و ترکیبات و تاسیسات خود وادار کند و هدف اصلی اسرائیل وجود گزینه‌ای برای داشتن سلاح هسته‌ای طی زمانی کوتاه بود.
