به گزارش انتخاب در چارچوب این سیاست، روسیه با درنظرگرفتن این واقعیت که جمعیت روس‌تبار در
اوکراین در بخش مهمی مستقر هستند که به‌لحاظ منابع و موقعیت جغرافیایی و
ظرفیت‌های اقتصادی برای روسیه اهمیت بسیار دارد، تلاش برای تحکیم سیطره بر
این کشور از طریق روس‌تبارها را شدت بخشیده است. به هر حال فعالیت جنبش
جدایی‌طلب در اوکراین –همان‌طور که اسناد و مدارک آن در روزهای اخیر از سوی
مسوولان اوکراین و غرب و ناتو انتشار یافته است- بدون حمایت موثر و مستقیم
روسیه میسر نبود. تجربه جدید روس‌ها در مورد جمهوری‌های دیگر نیز مدنظر
سران کرملین قرار دارد. آنچه در سال‌های نخست پس از فروپاشی شوروی در
گرجستان و به‌ویژه «آبخازیا» پیگیری شده بود در کنار تجربه‌های دو دهه
گذشته، سبب شده تا سران روسیه با عزم جدی‌تر، استفاده از روس‌تباران و
تاکید بر «وظیفه» مسکو در دفاع از حقوق روس‌تباران را مورد بهره‌برداری
قرار دهند. در شرایطی که روابط روسیه با آمریکا و اروپا در سال‌های اخیر در
پرتو سیاست مصمم پوتین برای بازسازی قدرت روسیه در عرصه اوراسیا و زدودن
مسایل گوناگون دیگری که موجب اختلافات بوده، رو به بهبود رفته است اما
همچنان استفاده از ابزار نظامی در سیاست روسیه به‌عنوان ابزاری سنتی،
جایگاه ویژه‌ای دارد. با این حال طرفین موضوع با توجه به همبستگی‌های مختلف
و نیازهای اقتصادی روسیه به غرب و وابستگی اروپا به‌ویژه آلمان به انرژی
روسیه در عین بحرانی‌شدن، زمینه مناسب را برای کنترل بحران و تمرکز بر
منافع مشترک را فراهم کرده‌اند.
