«استیضاح» جناحی‌تر از آن بود که استدلال‌پذیر باشد

البته اشتباهات تکنیکی در نحوه دفاع از فرجی‌دانا وجود داشت. مهم بود که بشود بهتر دفاع کرد اما این مساله اینقدر سیاسی بود که به‌سختی می‌شود یک دفاع حرفه‌ای را واجد اثر دانست.

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

145موافق، 110 مخالف؛ البته با صرفنظرکردن از 15نفری که نسبت به ماندن و رفتن وزیر بی‌تفاوت بودند. تحلیل عوامل موثر بر رای این دو گروه مخالف و موافق نشان‌دهنده ترکیب وضعیت این‌روزهای مجلس اصولگرای نهم است. این سوالات مطرح است که آیا نیامدن روحانی در رای عدم اعتماد به «فرجی‌دانا» موثر بود؟ یا رای‌ها از پیش مشخص بود؟
به گزارش انتخاب اقلیت اصولگرای تندرو شامل رهپویان و جبهه پایداری چطور توانست جمعی دیگر را به میزان لازم برای حذف فرجی‌دانا از وزارت علوم با خود همراه کند؟ اصولگرایان میانه‌رو مدعی حمایت از دولت اعتدال، دیروز کجا بودند و چه نقشی داشتند و چه عواملی آنها را با مخالفان وزیر همراه کرد؟ اینها پرسش‌هایی است که با «احمد شیرزاد» فعال سیاسی اصلاح‌طلب و نماینده مجلس ششم در میان گذاشتیم.

تحلیل شما از استیضاح وزیر علوم چیست؟ رای‌نیاوردن فرجی‌دانا چقدر قابل پیش‌بینی بود؟
رفتار مجلس خیلی قابل پیش‌بینی نیست، به‌ویژه که اطلاعات ما از داخل مجلس هم خیلی دقیق نیست ولی به‌هرحال مشخص بود که رایی که به وزیر داده می‌شود، بینابینی و ناپلئونی خواهد بود؛ چه رای اعتماد، چه عدم اعتماد.
نقش اقلیت تندرویی مانند جبهه پایداری و حامیانش را در موفق‌شدن استیضاح چطور می‌بینید؟
نمی‌شود گفت که فراکسیون جبهه پایداری که افراد شاخص آن، رسایی و حسینیان بودند، نقش اصلی را داشتند. دیدیم که آنها صحبتی هم نکردند و اگر هم نقشی داشتند، پشت صحنه بودند و بیشتر اعضای فراکسیون رهپویان انقلاب اسلامی مانند «نادران» و «زاکانی» جلو افتادند. اگرچه من قضیه را از زاویه دیگری می‌بینم و اینکه وزارتخانه‌ای مانند، علوم و آموزش‌وپرورش که ابعاد فرهنگی، اجتماعی دارد جایی است که خیلی‌ها چشم به آن دارند. برای همین است که معمولا مخالف‌جمع‌کردن برای آن خیلی سخت نیست. از روز اول هم حساسیت ویژه‌ای روی این دو وزارتخانه بود. من فکر کنم ریشه مساله این است که بعد از دوره اصلاحات، جناح راست افراطی تلاششان این بود که دانشگاه را مال خود کنند. انواع سیاست‌ها را هم به کار گرفتند ولی استیضاح امروز مشخص کرد که موفق نشده‌اند؛ کارهایی مانند تغییر آیین‌نامه‌ها و بورسیه‌ها. من در پرانتز بگویم در حاشیه استیضاح دیروز، بحث بورسیه‌ها خوب باز شد. به نظرم باید جداگانه این موضوع و مجموع توضیحات وزیر و نمایندگان مدافع را برجسته کرد. چون اینطور که مشخص شد فاجعه بزرگی در شرف وقوع بود. متاسفانه شاید باید گفت، فداکردن یک وزیر دانشمند و ارزشمند به فاش‌شدن این فاجعه که در آموزش‌عالی کشور اتفاق افتاد، می‌ارزید. برنامه این‌ بوده که سه‌هزارنفر به شکل رانتی بورسیه و بعد‌هم با دورزدن آزمون و مصاحبه، استخدام شوند. استیضاح وزیر علوم نشان داد که آنها در تسخیر دانشگاه به این شکل موفق نشدند.
به‌نظر شما عدم حضور رییس‌جمهوری تا چه اندازه در رای‌اعتماد‌نیاوردن وزیر علوم موثر بود؟
البته اشتباهات تکنیکی در نحوه دفاع از فرجی‌دانا وجود داشت. مهم بود که بشود بهتر دفاع کرد اما این مساله اینقدر سیاسی بود که به‌سختی می‌شود یک دفاع حرفه‌ای را واجد اثر دانست. دیروز آقای «جهانگیری» در مجلس بود و اگر ایجاب می‌کرد، می‌توانست دفاع کند اما فکر می‌کنم کل مساله بیش از اینها جناحی بود که ورود به حوزه استدلال اثر‌گذار شود. تعاملات فراکسیون‌های سیاسی داخل مجلس موثرتر بود.
نقش آن 110 نفر مخالف استیضاح را چطور ارزیابی می‌کنید؟ چه اتفاقی رخ می‌دهد که در نهایت آن اصولگرایان معتدل مدعی حمایت از دولت، نتوانستند در فضای دیروز تاثیرگذار باشند؟
فکر می‌کنم تعاملات سیاسی در این مجلس بسیار ثانیه‌ای روی می‌دهد. رای سیال در این مجلس، خیلی بیش از مجالس قبلی است و فضاسازی‌ها روی آنها موثر است. متاسفانه در تمام این استدلالات، کمتر مطلبی شنیدیم که جنبه تکنیکی و مدیریتی داشته باشد. یکی، دو نکته پیش‌پاافتاده مطرح شد که با پاسخ وزیر جواب داده شد. اگر قرار شود محتوای استیضاح تحلیل شود، مشخص می‌شود که واژه فتنه چندبار تکرار شده ‌است. خیلی‌ها هنوز سعی می‌کنند از رخدادهای سال 88 برای کسانی که نقشی در آن ماجرا نداشتند، استفاده ابزاری کنند. سال 88 به تابویی بدل شده که جناح اصولگرا با آن فضاسازی می‌کند و برخی افراد از ترس اینکه انگ نخورند، همراهی نشان می‌دهند.
تحلیل شما از واکنش روحانی در انتصاب «فرجی‌دانا» به سمت مشاور خود و «نجفی» بهسرپرستی وزارتخانه علوم چیست؟
تصمیم درستی بود. آقای «نجفی» پیشینه موفقی دارد و خط‌مشی‌اش هم متعارض با «فرجی‌دانا» نیست. ایشان در دوره‌ای وزارت علوم را احیا کرد. هنوز مشخص نیست که بعد چه می‌شود. شاید نجفی به‌خاطر وضعیت جسمی‌اش به‌عنوان وزیر معرفی نشود و همین وضعیت جسمی ایشان که به‌خاطر آن سمت ریاست میراث فرهنگی را رها کرد، حامل این پیام از سوی روحانی باشد که ایشان ماندنی نیست. اما فارغ از همه اینها، نکته مثبت «نجفی» این است که می‌تواند به فاصله کوتاهی در دستگاه اجرایی تحت‌مدیریتش، بر امور مسلط شود.

منبع: شرق

لینک کوتاه

ارسال به تلگرام

برچسب ها: رای ، اصلاح طلب ، میانه رو ، جناحی

نظرات بینندگان