مردمان تبت در ارتفاع چهار هزار و 511 متری زندگی می‌کنند و هم‌اکنون تیمی از دانشمندان به رهبری دانشگاه یوتا برای نخستین بار مولفه ژنتیکی عامل سازگاری آن‌ها را یافته‌اند.
به گزارش انتخاب بر اساس یافته‌های
آن‌ها، تغییر ایجادشده توسط جفت پایه دی‌ان‌ای منفرد در نوعی ژن در توانایی
تبتی‌ها برای زندگی در شرایط با اکسیژن پایین دخیل است. این یافته‌ها به
دانشمندان در درک بهتر تکامل انسانی کمک می‌کنند.
حدود 8000 سال پیش ژن EGLN1 توسط یک جفت پایه دی‌ان‌ای منفرد تغییر کرد و امروزه 88 درصد تبتی‌ها این تغییر ژنتیکی را در خود دارند اما چنین ژنی در آسیایی‌های خویشاوند آن‌ها که در ارتفاعات پست زندگی می‌کنند، وجود ندارد.
در افراد فاقد چنین تغییر و سازگاری، اکسیژن پایین موجب غلیظ‌شدن خون در تلاش برای تغذیه بافت‌های گرسنه می‌شود و این امر مشکلات متعددی از جمله نارسایی قلبی را به همراه دارد. کشف جدید نشان می‌دهد تغییر ژنتیکی جدیدا شناسایی‌شده با کاهش واکنش بیش از اندازه به اکسیژن پایین از مردمان تبت محافظت می‌کند.
مضامین این دستاورد فراتر از تکامل انسانی است زیرا اکسیژن نقش حیاتی در فیزیولوژی و بیماری انسان بازی می‌کند و درک عمیق سازگاری در ارتفاعات بالا می‌تواند منجر به ارائه درمان‌های جدید برای بیماری‌های متعدد از جمله سرطان شود.
این هنوز آغاز راه است و محققان به مطالعات بیشتری در این زمینه نیاز دارند.
جزئیات این یافته‌های علمی در مجله Nature Genetics منتشر شد.
