به گزارش انتخاب آنان آشکارا ترجیح دادند تا به
مقوله حساس سیاسی- اجتماعی وارد نشده و با سکوت از کنار آن بگذرند. گروه
دوم را باید «طرفداران منتقد» دولت نامید. این گروه ضمن دادن نمره بالایی
به عملکرد سیاست خارجی و تا حدودی اقتصادی دولت، در عین حال نمره پایین یا
ضعیفی به عملکرد آن در حوزه سیاسی یا اجتماعی می‌دهند. بالاخره باید به
مخالفان اصولگرای دولت یازدهم اشاره کرد. مخالفان اصولگرای دولت را باید به
دو گروه میانه‌رو و تندرو تقسیم کرد: اصولگرایان میانه‌رو اساسا در قبال
جشن تولد یک‌سالگی دولت، سکوت کردند. نه عملکرد یک‌ساله آن را ستودند و نه
نقدی بر آن وارد کردند؛ گویی آقای روحانی و دولتش در کشور دیگری در مصدر
امور بوده‌اند و بالاخره می‌رسیم به مخالفان تندرو دولت. جبهه پایداری و
طرفداران آقای احمدی‌نژاد. آنان به‌جز نکوهش و تقبیح، سخن دیگری برای دولت
یازدهم چه ظرف یک‌سال گذشته و چه امروز ندارند. آنان استدلال می‌کنند که
دولت یازدهم دستاوردی نداشته است. آنچه طرفداران دولت آن را دستاورد
می‌دانند، تندروها آن را تقلیل می‌دهند به مجموعه‌ای از «عقب‌نشینی»ها،
«وادادن»ها و تسلیم‌طلبی چه در عرصه داخلی چه مهم‌تر از آن، عرصه خارجی.
