به گزارش انتخاب؛ برنامه‌ای که حلاوتش تنها به‌عنوانش خلاصه
می‌شود و بس و در محتوا چیزی جز این است. سال گذشته انتقادهای فراوانی به
احسان علیخانی در مقام مجری و تهیه‌کننده این برنامه شد، انتقادهایی مبنی
بر اینکه چرا این همه تلخی و چرا در لحظات شیرین پیش از افطار اینقدر اشک و
آه؟ پرسش‌هایی که گاه، با پاسخ‌های تند و تیز او مواجه می‌شد و مثل همین
چندروز پیش که رسما اعلام کرد، «ماه عسل» اینطور نزد مخاطبانش معرفی شده
است و دستکاری آن ریسک دارد. پاسخی که حداقل برای نگارنده قانع‌کننده نیست؛
چراکه به‌جز احسان علیخانی، مجریان توانایی اجرای این برنامه را بر عهده
داشته‌اند و نمی‌توان این شدت تلخی را در آن برنامه‌ها جست‌وجو کرد و سهم
بیشتر انتقادها از تلخی برنامه طی یکی، دوسال اخیر شدت یافته است. از سوی
دیگر، قطعا گروه تولید یک برنامه تلویزیونی مثل «ماه عسل»که سالی یک‌بار
میزبان مخاطبانش است، بهترین فرصت را برای ارتقای کیفیت برنامه‌اش در
اختیار دارد. به جز ایده‌هایی که مخاطبان برنامه می‌توانند به عوامل تولید
انتقال دهند، قطعا خلاقیت، عنصر جدا‌ناپذیری در تولید یک برنامه تلویزیونی
پربیننده است.
برنامه ماه عسل در واقع خیلی وقتها خود ما را به خودمون نشان میدهد
همیشه شیرینی و تلخی زندگی در هم تنیده است و این برنامه هر دو را با هم نشان میدهد .
ماه عسل مشکلات جامعه رو نشون میده مشکلات جامعه تلخ نیست؟ تنهاچیزی که تو ماه عسل نشون میده خود مردم
شما اگر تو جامعه با دقت تر نگاه کنید سوژه های ماه عسل و تو جامعه میبینید
ان کسانی که دقیقا میگن ماه عسل تلخه همان کسانی هستند که به راحتی چشم هاشون رو به روی مشکلات تو جامعه میبندن