آیا اصول‌گرایان در انتخابات از روحانی حمایت کردند؟

هرچه به انتخابات مجلس دهم نزدیک می‌شویم جریان‌های سیاسی اعم از اصلاح طلب و اصول‌گرا به دنبال نزدیکی به رئیس جمهور هستند تا به مردم اینگونه القا کنند که رئیس جمهور محبوب این روزهای ایران متعلق به جریان‌ آنهاست. اصلاح طلبان به بهانه حمایت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی و سید محمد خاتمی و کناره گیری عارف به نفع حسن روحانی درانتخابات و بعد از آن نیز نوع چینش کابینه دولت تدبیر وامید معتقد هستند که روحانی نزدیک و یا حتی متعلق به جریان آنهاست.

به گزارش انتخاب، اصول‌گرایان نیز با توجه به سابقه راست گرایی روحانی و عضویت در جامعه روحانیت مبارز تهران به دنبال القای این معنا هستند که روحانی هنوز متعلق به جریان اصول گرایی است. اصول گرایان به طرح این مسئله می‌خواهند خود را شریک دولت روحانی بدانند تا به این واسطه بازهم بتوانند به صندلی‌های مجلس دهم تکیه بزنند. اما بسیاری از ناظران سیاسی با توجه به رفتار اصول گرایان در سال گذشته به ویژه در انتخابات ریاست جمهوری معتقد هستند که روحانی امروز، برخلاف سال‌های دور هیچ ارتباطی با جریان اصول گرایی ندارد و اصول گرایان نیز در جریان انتخابات هیچ حمایتی از این راست گرای دیروز نکردند. سخنان مصطفی پورمحمدی « وزیر دادگستری» و عضو برجسته جامعه روحانیت مبارز تهران در مورد سبد رای روحانی خود به خوبی بیانگر همین معناست.

وزیر دادگستری در اجلاس دبیران استان‌های حزب موتلفه با بیان اینکه دولت از بدنه اصولگرایان بالا نیامده است، اظهار کرد: اصولگرایان پشتیبان این دولت برای جمع‌آوری رای نبودند. حجت‌الاسلام والمسلمین پورمحمدی با بیان اینکه ما اصولگرایان در انتخابات نامزد زیاد داشتیم، افزود: حالا نباید انتظار داشته باشیم که دولت از اصولگرایان تشکیل شود. وی در ادامه افزود: اصلاح‌طلبان و کارگزاران از روحانی حمایت کردند ولی جمعیتی که به روحانی رای داد گرایش سیاسی چندانی نداشت. خود روحانی هم معتقد نیست که به جریان خاصی منسوب است و تلاش زیادی می‌کند تا اعتدال حفظ شود. وی همچنین اظهار کرد: دولت در گزینش‌های خود از طیف‌های مختلفی استفاده می‌کند، اما با این وجود نباید انتظار داشته باشیم که دولت گروه‌هایی را که از لحاظ فکری به خود نزدیک است را روی کار نیاورد. پورمحمدی همچنین اشاره کرد: در فضای عمومی دولت کار جناحی انجام نمی‌گیرد، اما ممکن است برخی وزرا تمایل جناحی داشته باشند به هرحال دولت باید قانون اساسی و منافع ملی را رعایت کند، اما ما اصولگرایان نباید انتظار داشته باشیم دولت نیروها را جابه‌جا نکند.

پورمحمدی با توجه به شناخت کامل از جریان اصول گرایی در انتخابات ریاست جمهوری به خوبی این مسئله را بیان کرد که «اصولگرایان نقشی در پیروزی حسن روحانی نداشتند پس انتظار منصب نداشته باشند.»

با بررسی رویکرد جریان اصول گرایی در انتخابات ریاست جمهوری می‌توان به این نکته پی برد که روحانی جز هیچکدام از گروه‌ها و دسته‌های اصول گرایی در انتخابات ریاست جمهوری نبوده است، همانطور که در روزهای ابتدایی انتخابات نامزد مورد نظر اصلاح طلبان نیز نبوده است.

اصول گرایان قبل از ثبت نام در انتخابات با دو ائتلاف عمده وارد انتخابات ریاست جمهوری شدند. ائتلاف پیشرفت با حضور « قالیباف، ولایتی و حداد عادل» اولین ائتلاف وحدتی اصول گرایان بود. ائتلافی که بسیاری آن را یک ائتلاف ناهمگون و نمایشی می‌دانستند، اعتقادی که با حضور هر سه این نامزدها در انتخابات ریاست جمهوری و حضور ولایتی وقالیباف تا روز رای رای گیری خود به خوبی بیانگر ناهمگون بودن این ائتلاف بود.

دیگر ائتلاف با نام ائتلاف اکثریت اصول گرایان شکل گرفت. مصطفی پورمحمدی، یحیی آل‌اسحاق، سید محمدحسن ابوترابی، محمدرضا باهنر و منوچهر متکی در مقابل ائتلاف پیشرفت شکل گرفت. این ائتلاف با توافقی که میان خود انجام داده بودند یک نامزد از آنان به وزارت کشور رفت تا به عنوان نامزد ائتلاف اکثریت اصول گرایان ثبت نام کند و آن کسی نبود جز ابوترابی فرد. گرچه منوچهر متکی که برخلاف توافق به وزارت کشور رفت و ثبت نام کرد اما در نهایت منوچهر متکی رد صلاحیت شد و ابوترابی فرد نیز با توصیه نمایندگان مجلس از انتخابات انصراف داد تا این ائتلاف هیچ نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری 92 نداشته باشند.

همانطور که مشاهده می‌کنید در دو ائتلاف بزرگ اصول گرایان هیچ نامی از عضو جامعه روحانیت مبارز یعنی حسن روحانی وجود نداشت و « شیخ دیپلمات» به عنوان نامزد مستقل وارد انتخابات شد.

محمد رضا عارف به عنوان نامزد اصلاح طلبان، محمدباقر قالیباف، علی اکبر ولایتی، غلامعلی حداد عادل، سعید جلیلی و محسن رضایی از جریان اصول گرایی و حسن روحانی و محمد غرضی به عنوان نامزدهای مستقل وارد انتخابات شدند.

از این میان حداد عادل و محمدرضا عارف از انتخابات ریاست جمهوری انصراف دادند تا یک نامزد از اصول گرایان کم و تغییر در مستقل بودن حسن روحانی ایجاد شود. انصراف عارف باعث شد تا روحانی رسما به عنوان نامزد اصلاح طلبان در انتخابات ریاست جمهوری معرفی شود.

جبهه پیروان خط امام ورهبری، جامعه اسلامی مهندسین، حزب موتلفه، جامعه مدرسین و برخی ازاعضای جامعه روحانیت مبارز تهران که از جریان‌های اصلی اصول گرایی بودند در بیانیه‌ و موضع گیری‌های انتخاباتی خود از علی اکبر ولایتی، مشاور مقام معظم رهبری در سیاست خارجی و وزیر خارجه دولت‌های میرحسین موسوی و هاشمی رفسنجانی حمایت کردند.

اصول گرایان اصلاح طلب و آبادگران جهادی نیز در قامت حامیان قالیباف وارد میدان شدند و البته قالیباف در این میان آرا بخشی از اعضای جامعه مدرسین و جامعه روحانیت مبارز را نیز در اختیار داشت. جبهه پایداری از سعید جلیلی و جبهه ایستادگی نیز از محسن رضایی حمایت می‌کرد تا مشخص شود هیچ گروهی از اصول گرایان روحانی را نامزد خود در انتخابایت 24 خرداد 92 نمی‌دانستند.

با توجه به این آرایش می‌توان فهمید که حسن روحانی با پرچمی به غیر از اصول گرایی به ریاست قوه مجریه رسید. روحانی اما در سخنان خود بعد از انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرده است که متعلق به هیچ جریانی نیست و او رئیس جمهور تمام مردم ایران است. در این میان اما سیاسیون ایران با توجه به استراتژی، فراموشی ایرانیان به دنبال القای این معنا به مردم هستند که روحانی متعلق به ماست تا از این طریق بتوانند به صندلی‌های سبز بهارستان برسند. باید تا انتخابات مجلس دهم صبر کرد و دید مردم به کدام روحانی رای خواهند داد، روحانی اصول گرا یا روحانی اصلاح طلب؟

منبع: نامه نیوز