وزرای روحانی در چند قدمی خطر استیضاح هستند؟ + جدول

سه وزیر در منطقه قرمز دولت قرار دارند، منطقه ای که زیر سایه استیضاح و برکناری احتمالی قرار دارد. در این وضعیت اگر دولتی ها نتوانند نمایندگان مخالف خود را قانع کنند، باید خود را برای خداحافظی از کابینه آماده کنند.

 رضا فرجی دانا

 وزیر علوم تحقیقات و فناوری

هیچ کدام از وزرای دولت یازدهم به اندازه او در عمق منطقه خطر قرار ندارند. در حالی که تا همین چند روز پیش اخبار منتشر شده درباره تلاش برای استیضاح او تکذیب می شد، روز چهارشنبه مشخص شد که طرح استیضاح وی ۵۰ امضا دارد و آنچه تاکنون مانع به جریان افتادن آن شده، چیزی جز خواست هیات رئیسه نبوده است. هر چند با اعتراض روز چهارشنبه الیاس نادران به نظر می رسد به جریان افتادن این طرح استیضاح قطعی است اما خبرهای دیگری هم در راهروهای بهارستان به گوش می رسد و از جمله اینکه استیضاح فرجی دانا به احتمال بسیار زیاد می تواند پایانی باشد بر دوران حضور او در هیات دولت به عنوان وزیر علوم در نهمین ماه خدمت و او را تبدیل اولین وزیر برکنار شده دولت یازدهم بکند. چه آنکه روز چهارشنبه و در حاشیه جلسه علنی مجلس تعداد قابل توجهی از نمایندگانی که حتی طرح استیضاح او را هم امضا نکرده بودند، در ارزیابی های خود می گفتند که فرجی دانا بیش از چند هفته دیگر میهمان وزارت علوم نخواهد بود. به خصوص اینکه مجلس در اواسط اسفند ماه به خاطر اعتراض به برخی انتصاب ها در وزارت علوم به او کارت زرد داده بود و کمیسیون آموزش و تحقیقات هم تهدید کرد که اگر فرجی دانا به این کارت زرد توجه نکند، کارت قرمز خواهد گرفت.

 حمید چیت چیان

  وزیر نیرو

حمید چیت چیان هم این روزها اصلا حاشیه امنی در دولت ندارد، اوضاع او فقط کمی بهتر از فرجی دانا است. او در حقیقت اولین وزیری بود که نامش برای استیضاح در مجلس مطرح شد، آن هم تنها کمتر از یک هفته پس از کسب رای اعتماد و تشکیل کابینه یازدهم. از آن تاریخ تا چند ماهی انتقادات از چیت چیان آهسته و پیوسته ادامه داشت و او هر چند وقت یک بار باید راه بهارستان را در پیش می گرفت تا نمایندگان معترض را قانع کند. بعد از سال نو اما انتقادات افزایش یافت و یک بار طرح استیضاح او در اردیبهشت ماه منتفی شد. اما با گذشت یک ماه از آن تاریخ حالا طرح استیضاح مجدد او هم ۵۰ امضا دارد. در حال حاضر شاید بتوان گفت که نمایندگان اصفهان پیشروترین نمایندگان در پیگیری استیضاح وزیر نیرو هستند و در پی آن نمایندگان آذربایجان غربی نیز دریاچه ارومیه را لکه‌ای برعملکرد وزارت نیرو می‌دانند. نمایندگان استان های غربی و از جمله چهارمحال و بختیاری نیز از جمله نمایندگان پیگیر استیضاح او هستند. احتمال اینکه خشکسالی دامن چیت چیان در هفته های آینده را بگیرد و کمبود منابع آبی و مدیریت آنها او را از هیات دولت جدا کند قوی است. هر چند که او همچنان برای ماندن در کابینه از فرجی دانا شانس بیشتری دارد.

 محمود حجتی

  وزیر جهاد کشاوزی

طرح استیضاح او ۳۰ امضا دارد، ۳۰ امضایی که تهیه کنندگان این طرح در پی افزایش آن هستند تا بتوانند در هفته های آتی حضور حجتی در ساختمان بلوار کشاورز را تهدید کنند. هر چند وزیر کشاورزی با این طرح استیضاح وارد محدوده خطر شده است اما با این حال با فاصله قابل توجهی از فرجی دانا و چیت چیان یک حاشیه امن را هم برای خود می بیند. چه آنکه این برای اولین بار است که طرح استیضاح او در مجلس کلید خورده است و سابقه نشان داده که معمولا طرح های استیضاح در تلاش های اول و دوم خود ناکام می مانند. همین مساله می تواند حجتی را به ماندن در وزارت جهاد کشاورزی امیدوار کند، او همچنان فرصت دارد تا با رایزنی در کمیسیون برخی از امضاها را پس بگیرد و نهایتا طرح استیضاح خود را ضعیف کند. اما نکته این است که باز هم تجربه نشان داده که این تلاش ها در ماه های آینده هم ادامه خواهند داشت. طرح استیضاح حجتی اگر هم به نتیجه نرسد، به معنای سوخته شدن یکی از فرصت های او در برابر منتقدانش است. آنها در بار دوم و سوم تلاش جدی تری خواهند کرد. چه آنکه اکنون هم در تلاش هستند تا امضاهای طرح استیضاح حجتی را به عدد ۷۰ برسانند. نبود مدیریت الگوی کشت، مدیریت بازار محصولات کشاورزی و استفاده نکردن از دیدگاه های کارشناسی، نبود مدیریت بیمه محصولات کشاورزی و پرداخت نکردن خسارت حوادث غیرمترقبه و مدیریت ضعیف، افزایش بی رویه قیمت برخی محصولات کشاورزی، ضعف نظارت بر در آمد و ضایع شدن ۲۰ درصد از محصولات تولیدی کشاورزی از جمله محور این استیضاح است. با این حال به نظر می رسد که حجتی می تواند از منطقه خطر خارج شود.

 محمدرضا نعمت زاده

 وزیر صنعت، معدن و تجارت

هر چند این روزها طرح استیضاح او روی میز مجلس نیست اما تلاش ها برای برکناری او هم کم نبود. نعمت زاده بعد از چیت چیان دومین وزیری بود که حرف از استیضاح وی در مجلس مطرح شد. نمایندگان در دی ماه و بهمن ماه سال گذشته دو بار برای طرح استیضاح وی امضا جمع کردند، بار اول سی نفر از نمایندگان استان های شمالی می خواستند تا نعمت زاده را استیضاح کنند و نهایتا در بهمن ماه هم طرحی با ۶۰ امضا برای استیضاح او تهیه شد. بار اول دلیل استیضاح او استفاده از برنج های خارجی در سبد کالا بود و بار دوم استیضاح کنندگان گفتند که به دلیل «ویژه خواری» قصد دارند تا وزیر را به مجلس بکشانند. هر چند هر دوی این طرح ها با مذاکرات وزیر و رضایت استیضاح کنندگان منتفی شد اما زمزمه های استیضاح او همچنان به قوت خود باقی است. فعلا انتقادات از نعمت زاده درباره قیمت خودرو، واگذاری زمین های شهرک های صنعتی، واردات خودروهای لوکس، نحوه اداره و واگذاری معادن و … دوباره کم کم بالا می گیرد و همزمان خبر می رسد که طرح استیضاح او در کیف برخی از نمایندگان منتظر رسیدن به حد نصاب امضاها است.

 سید محمود علوی

  وزیر اطلاعات

راه بهارستان را خوب بلد است، اصلا قرار بود چهارمین کارت زرد مجلس به نام او سند بخورد که اینطور نشد. تقریبا هر اتفاقی در دولت می افتد را باید پاسخ بدهد، شاید هیچ وزیر اطلاعاتی در جمهوری سلامی تاکنون به اندازه سید محمود علوی زیر فشار مجلس نبوده است. تا حالا دو طرح سوال پر و پیمان از او در کمیسیون امنیت ملی مجلس مطرح شده که از سید محمود علوی درباره اظهارات سید محمد خاتمی گرفته تا اظهارات مقامات آمریکایی پاسخ می خواسته است. حتی خود نمایندگان مجلس هم بارها گفته اند که این سوالات ربطی به حوزه مسئولیت و وظایف وزیر اطلاعات ندارد. اما طیف های مخالف دولت به خصوص بعد از حضور ۶ ماه پیش آقای وزیر در جلسه کمیسیون امنیت و پیش آمدن جریان «فرزند معنوی» وی، استیضاح او را در اسفند سال گذشته کلید زدند اما طرحشان به جایی نرسید. با این حال تقریبا در تمام جلسات علنی مجلس تذکری خطاب به وی از سوی نمایندگان وجود دارد تا نشان دهد که علوی این ۱۰ ماه را چندان راحت نگذرانده و البته روزهای راحتی هم پیش رو ندارد. چه آنکه یک طرح استیضاح برای وی نیز تهیه شده که هنوز به صورت رسمی اعلام نشده است و فعلا در مرحله ابتدایی جمع آوری امضا قرار دارد. همچنین طرح سوال ۳۹ نماینده از وی در ۲۳ محور نیز به زودی در مجلس انجام خواهد شد. سوالی که شاید این بار منجر به دادن کارت زرد به او شود.

 علی جنتی

 وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی

سومین کارت زرد دولت یازدهم به نام او ثبت شد. نسبتش با آیت الله جنتی هم نتوانسته او را از تیررس انتقادات دور کند، اولین روزهای سال جاری نمایندگان نزدیک به جبهه پایداری رسما اعلام کردند اگر جنتی خود را اصلاح نکند استیضاح می شود. او تاکنون بارها به دلیل مواردی چون اظهاراتش درباره روزنامه بهار، خوانندگی زنان و ترویج اباحی گری توسط نمایندگان مخالفش مورد انتقاد جدی قرار گرفته است. اما از همه اینها مهمتر دیدار او با سید محمد خاتمی بود که جنتی را تا لبه استیضاح هم برد. او در ۱۷ دی ماه کارت زرد گرفته بود و کمتر از یک ماه بعد از آن هم می رفت تا به خاطر اختلافات بر سر جشنواره فیلم فجر کارت زرد دوم را بگیرد. کارت زردی که او با بی اعتنایی درباره اش گفت: «ما برنامه‌ خودمان را به مجلس داده‌ایم و الان هم همان برنامه را جلو می‌بریم. در کارت زردی هم که مطرح شد، کسی از برنامه ما سؤال نکرد و سؤالی که در گذشته شده، برخلاف آیین‌نامه مجلس، از وظایف ما نبود بلکه سوال درباره این موضوع بود که چرا در جایی اظهار نظری کرده‌اید و ما هم در مورد اظهارنظرمان جواب دادیم». هر چند او کارت زرد دوم را نگرفت اما همین چند هفته پیش علی رغم نبودن طرح استیضاح جدی در منطقه قرمز به سر می برد، اما به نظر می رسد اخیرا با توجه به برخی انتصابات او در وزارت ارشاد که به تمجید رسانه هایی چون رجانیوز هم منجر شد وارد منطقه زرد شده و حتی شاید از این منطقه هم به جای امن تری تغییر مکان بدهد.

 علی اصغر فانی

   وزیر آموزش و پرورش

روز ۳۱ فروردین چهارمین کارت زرد دولت یازدهم را از مجلس نهم دریافت کرد. دو بار تاکنون طرح استیضاح او مطرح شده و حتی یک بار تعداد امضاهای آن به ۹۵ امضا رسید، اما هر دو بار طرح های استیضاح فانی متوقف شدند. منتقدانش معتقدند او کم تحرک و سیاسی است. اول بار تب استیضاح او به دلیل رسیدن تعطیلات نوروزی سرد و بار دوم هم که دراردیبهشت ماه اعلام شد طرح استیضاح او نزدیک ۹۵ امضا دارد، مشخص نشد که سرنوشت این طرح به کجا رسید. هرچند که نامشخص بودن سرنوشت این طرح شاید کمی خیال آقای وزیر را راحت کند اما به نظر می رسد که آن ۹۵ نماینده موافق استیضاح به این راحتی پا پس نکشند و در هفته های آینده برای فانی مشکلاتی را به وجود بیاورند. این ۹۵ نماینده و آن کارت زرد حاشیه امن وزیر آموزش و پرورش را شدیدا تهدید می کند.

 محمود واعظی

وزیر ارتباطات و فناوری ارتباطات

هر چند در طول ۱۰ ماه گذشته زیاد به مجلس آمد اما هنوز طرح استیضاح او به صورت جدی مطرح نشده است. اما این بدان معنا نیست که چنین طرحی در دستور کار برخی از نمایندگان قرار ندارد. محمود واعظی به خصوص با سخنان مکررش درباره عدم لزوم فیلترینگ و مخالفت وزارت ارتباطات بارها صدای تندروها را در آورده است. سخنانی که باعث شده تا برخی از وابستگان این طیف ها در مجلس تمایل جدی برای استیضاح وی داشته باشند اما هنوز این تمایل در بدنه مجلس به وجود نیامده است. به عبارتی اکثریت مجلس هنوز او را قبول دارند، اما خطری که واعظی را تهدید می کند تمایل بسیار زیاد چند تن از نمایندگان تندروی مجلس برای استیضاح او است. هر چند که عدم تمایل اکثریت مجلس به چنین استیضاحی موجب شده تا واعظی از اولویت های اصلی استیضاح بهارستان کنار برود. اما از یک منظر دیگر اگر طرح استیضاح دو – سه وزیر مجلس با موفقیت به انجام برسد در مرحله بعدی قطعا نوبت به محمود واعظی خواهد رسید و آرامش فعلی وی در وزارت ارتباطات در کوتاه زمانی به هم خواهد ریخت.

 محمود آخوندی

 وزیر راه و شهرسازی

مخالفان محمود احمدی نژاد می گویند که دولت یازدهم هم برنامه ای برای مسکن مهر ندارد و عنان آن عملا از دست دولت و وزیر راه و شهرسازی هم خارج شده است. این عدم مدیریت و ناکارآمدی خود عاملی برای طرح استیضاح علیه وی شده است.یک بار در بهمن ماه گذشته طرح استیضاح او با ۱۳ امضا به مجلس آمد اما به جایی نرسید. هر چند آن روزها دلایلی چون افزایش عوارض بزرگراه تهران – پردیس و مشکلات راه آهن مشهد، شیروان، بجنورد و گرگان عنوان شده بود اما موضوع مسکن مهر و اختلاف نظر جدی آخوندی با هواداران دولت سابق بر سر این پروژه موضوعی است که برخی از نمایندگان مجلس را در کمین او برده است. آخوندی بارها مسکن مهر را به عنوان یک برنامه غیر علمی و با ضعف های فراوان عنوان کرده است و این برای هواداران محمود احمدی نژاد که مسکن مهر را بزرگترین نوآوری دولتش می دانست بسیار سنگین است. چیزی که اگر در کنار ضعف های جاری وزارت راه و شهرسازی قرار بگیرد می تواند زمینه خطر را برای محمود آخوندی فراهم کند. با این حال هنوز هیچ گروهی عملا به دنبال استیضاح او نیستند.

عبدالرضا رحمانی فضلی

 وزیر کشور

او مهمترین سهمیه اصولگرایان در دولت است. معرفی او به عنوان وزیر کشور حتی نارضایتی برخی از اصلاح طلبان را هم به دنبال داشت. انتخاب استانداران و فرمانداران دولت جدید هم انتقادات اصولگرایان نسبت به او را به دنبال داشت و هم انتقادات اصلاح طلبان را.  روزی که رحمانی‌فضلی از بین ۲۸۴ نماینده حاضر در صحن علنی مجلس موفق شد ۲۵۶ رای موافق کسب کند و رسما سکان وزارت کشور را در دست گیرد، کسی فکر نمی‌کرد کمتر از چهار ماه بعد، سخن از استیضاح او به میان آید؛ استیضاحی که ۲۰ امضا داشت و برخی پارلمان‌نشینان یک‌ماه به‌دنبال آن بودند. این طرح اما منتفی شد تا اینکه در ۳۰ اردیبهشت دوباره طرح استیضاح جدید مجدد او با ۴۰ امضا تقدیم هیات رئیسه شد. کارت زرد هفته گذشته نیز بیش از پیش موقعیت او در مجلس را با تهدید مواجه کرد، کارتی زردی که عامل اصلی آن علی مطهری، از هواداران روحانی در مجلس بود. حالا او که گفته می شود از نزدیکان علی لاریجانی در دولت است، با این کارت زرد و طرح استیضاحی که سرنوشت آن احتمالا در هفته های آینده مشخص خواهد شد با تهدیدهای جدی مواجه است.

 علی طیب نیا

  وزیر اقتصاد و امور دارایی

بیشترین رای را به عنوان یک وزیر در تاریخ جمهوری اسلامی از مجلس گرفته است. جالب اینکه اولین کارت زرد همین مجلس هم به او داده شد. این کارت زرد آنقدر برای آقای وزیر گران تمام شد که در همان جلسه روز ۱۷ آذر که منجر به کارت زرد او شده بود تهدید به استعفا کرد. او تا حالا چند باری از سوی مجلس تهدید به استیضاح شده است، اما به نظر می رسد که این تهدیدها هر چه جلو می رویم کمرنگ تر می شوند. چه آنکه بیشتر فشارها به وزیر اقتصاد به دلیل مسایلی بود که به حوزه وظایف بانک مرکزی مربوط می شد نه حوزه اختیارات و وظایف او. به این ترتیب هر چند او نیز هنوز در منطقه زرد دولت قرار دارد اما فعلا جزو گزینه های در معرض خطر دولت نیست.

 محمد جواد ظریف

 وزیر امور خارجه

تندروهای مجلس اگر می توانستند، او را به عنوان اولین وزیر از دولت یازدهم برکنار می کردند. خودش گفته حاضر است استیضاح شود اما حرفی از جزئیات مذاکرات نزند. از همان روز اولی که از رئیس جمهور از سفر نیویورک بازگشت حرف و حدیث درباره استیضاح محمد جواد ظریف شروع شد. اختلافات او و تندروهای مجلس دامنه دارترین و پر سر و صداترین اختلافات بوده و هست. محور آن هم بحث جزئیات مذاکرات هسته ای است، چیزی که ظریف تن به فاش کردن آن نمی دهد. اما همانقدر که حمله برخی نمایندگان به او شدید است، حمایت برخی دیگر هم از او جدی است. خیلی ها تا ۱۶ اردیبهشت فکر می کردند که اوضاع او در مجلس خراب است، اما وقتی وی از جلسه سوال خود بدون گرفتن کارت زرد بیرون آمد نشان داد که آنقدرها هم زیر پایش خالی نیست. با این حال تلاش ها برای کنار زدن او جدی است، همان ساعاتی که او چمدانش را می بست تا راهی نشست وین ۵ شود، کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی سوال از او را به صحن علنی ارجاع داد تا یک بار دیگر ظریف در معرض خطر کارت زرد قرار بگیرد. مذاکرات هسته ای هر چند برای او دردسرهای زیادی درست کرده اما همین مذاکرات هم سدی شده در مقابل تندروها تا برخی از نیروهای معتدل اجازه ندهند در میانه مذاکرات وزیر امور خارجه تضعیف شود. اما مذاکرات هر چه باشد تا چند ماه دیگر تکلیفش مشخص می شود و آن وقت ظریف خواهد ماند و مخالفانش. اینکه در آن شرایط موافقان امروز او در مجلس در کدام سو خواهند ایستاد تعیین می کند که اوضاع ظریف در وزارت امور خارجه چگونه است. ظریف بر خلاف اکثر کابینه روحانی در وضعیتی قرار دارد که می تواند یک لحظه در عمق منطقه خطر باشد و خیلی زود به میانه منطقه سفید برگردد.

 بیژن نامدار زنگنه

 وزیر نفت

اگر او و محمد جواد ظریف را دو بال اصلی دولت یازدهم بنامیم اشتباه نکرده ایم. او هم مانند محمد جواد ظریف در منطقه خاکستری دولت است؛ جایی که هر لحظه می تواند در یک موقعیت متفاوت قرار بگیرد. زنگنه در همین ده ماه بارها تهدید به استیضاح شده است، اما هیچگاه طرح استیضاح او جدی دنبال نشد. از همان روزی که زنگنه بر سر کار آمد منتقدان و مخالفان جدی دولت در مجلس از جمله علیرضا زاکانی و مسعود میرکاظمی با پیش کشیدن دوباره موضوع کرسنت می گفتند که قصد استیضاح او را دارند. این استیضاح اما هیچگاه به جایی نرسید و حتی طرحی هم برای آن تهیه نشد. با وجودی که شاید زنگنه کمتر از خیلی از وزرای دیگر مشغول رفت و آمد در مسیر بهاستان بوده باشد اما فشار روی وزارتخانه او به مراتب بیشتر از بسیاری از وزراتخانه های دیگر بود. اکنون با تغییر رئیس کمیسیون انرژی مجلس که از منتقدان و مخالفان سر سخت او بود، حاشیه امن بیشتری برای زنگنه ایجاد شده است. اما او هم به مانند ظریف باید هر لحظه منتظر خطری جدی باشد و در حقیقت هیچ حاشیه امن قابل ذکری برای او وجود ندارد. بحث واردات بنزین و همینطور پرونده کرسنت و توسعه میادین نفت و گاز از سر فصل هایی است که مخالفان او مشغول کار بر روی آنها هستند تا با استفاده از آن بتوانند زنگنه را از کسی وزارت ساقط کنند.

علی ربیعی

  وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی

کمتر کسی فکرش را می کرد که مجلس نهم به او رای اعتماد بدهد، کمتر کسی هم فکر می کرد که همین مجلس با او همراه و هماهنگ شود. علی ربیعی در این ۱۰ ماه گذشته خوب فهمیده که چطور باید با مجلس اصولگرا کار کند تا حاشیه ای، دامن او را نگیرد. میدانی که او برای اصولگرایان و حتی هواداران احمدی نژاد در وزارتخانه اش باز کرد اجازه داد تا با خیال راحت و آسوده این ۱۰ ماه را بگذراند. رفت و آمدهای او به بهارستان هم خیلی عادی و خارج از عرف نبوده است. هیچگاه هم نه استیضاح جدی و نه سوال جدی از او در دستور کار نمایندگان قرار گرفته است. ربیعی امیدوار است که تا پایان ۴ سال کار یازدهم بتواند با همین رویه در کابینه حضور داشته باشد.

 مصطفی پور محمدی

 وزیر دادگستری

یکی از سهام اصولگرایان در دولت اعتدال است. چند باری موضوع طرح سوال از او در مجلس به میان آمد اما آنقدرها جدی نشد. اتفاقا سوال کنندگان از هواداران اصلی دولت در مجلس بودند؛ نمونه آخرش هم به علی مطهری و محمدرضا تابش بر می گردد. می خواستند پورمحمدی را به دلیل وقایع بند ۳۵۰ به مجلس بکشانند و از او جواب بخواهند. کاری که نهایتا انجام نشد و حاشیه امن پورمحمدی در دولت را تهدید نکرد.

 سید حسن قاضی زاده هاشمی

  وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی

محبوب ترین اصلاح طلب دولت در مجلس است، قاضی زاده هاشمی یک حاشیه امن بزرگ در دولت دارد و آن هم بحث اجرای طرح جامع سلامت است، چیزی که شاید بیش از آنکه به مدیریت او ربط داشته باشد به تصمیم و سیاست گذاری کلی دولت و رئیس جمهوری ارتباط دارد. اما همین موضوع او را در منطقه کاملا امنی قرار داده است. او از معدود وزرایی است که به خاطر فعالیت های وزارتخانه اش در تریبون های نماز جمعه ستوده شده است. تا حالا هم خیلی جدی از سوی نمایندگان تهدید به استیضاح یا سوال نشده است. اگر طرح جامع سلامت همینطور جلو رود، او بدون هیچ مشکلی به کار خود در وزارت بهداشت ادامه خواهد داد، طرحی که البته اگر زمین بخورد قاضی زاده هاشمی اولین قربانی آن خواهد بود.

 محمود گودرزی

  وزارت ورزش و جوانان

آخرین وزیری بود که به کابینه یازدهم اضافه شد. مهمترین دردسرش هم واگذاری باشگاه های استقلال و پرسپولیس است. گودرزی این روزها منتظر رسیدن موعد حضورش در صحن علنی مجلس و پاسخ به سوالات نمایندگان است، سوالی که از کمیسیون به صحن علنی آمده است. به جز این، اواسط خرداد ماه هم بحث استیضاح او مطرح شد که همچنان ادامه دارد. با این حال هنوز اوضاع گودرزی خیلی حاد نشده است. به هر حال او در این چند ماه فشار جدی مجلسی ها را تجربه نکرده و به نظر نمی رسد فعلا هم مجلسی ها قصدی برای چنین فشاری داشته باشد. سوال از او در صحن علنی و زمزمه های استیضاح گودرزی هم چندان جدی به نظر نمی رسد، بدین ترتیب با کمی اغماض می توان او را در منطقه حاشیه امن دولت دانست.

 حسین دهقان

  وزیر دفاع

اصلا حوزه مسئولیت او جایی نیست که با چالش و فشار نمایندگان مواجه باشد. حتی سوالات مرسوم کمیسیون ها هم برای این حوزه مطرح نیست. به این ترتیب وزارت دفاع جایی است که وزیر می تواند با خیالی راحت دوره ۴ ساله مدیریت خود را تضمین شده ببیند. همینطور که این وضعیت برای دهقان هم صدق می کند.