چرا دلواپسان بی تاب اند؟!

به گزارش فرارو، این طیفی که اخیرا نام دلواپس برای خود برگزیده اند، همان هایی هستند که از ابتدای آغاز به کار دولت علم مخالفت بلند کردند. درخواست برای ارایه شناسنامه از سوی حسن روحانی هم آنها را مجاب نکرده است که با نام و عنوان رسمی خود وارد میدان نقد شوند.

بر همین اساس یا خود را نماینده مردم معرفی کرده اند و از جانب مردم به دولت تاخته اند و یا دلواپس. این نمایندگان به اصطلاح مردم و اکنون دلواپس عمدتا همان موافقان و همراهان دولت گذشته هستند. همان هایی که در 8 سال گذشته کوچکترین انتقادی از دولت را بر نمی تابیدند.

این طیف پس از انتخابات و شنیدن نه بلند از مردم خیلی زودتر از سایر جریانات سیاسی خود را پیدا کردند و به نوعی از شوک خارج شدند. بر همین اساس فعال تر از دیگران، موج نقد از دولت را به راه انداختند. سوار بر این موج به سرعت پیش می روند. برای آنکه از تک و تا هم نیفتند به هر ابزاری متوسل می شوند، از تهدید گرفته تا تخریب.

دلواپسان برای موج سواری خود دلایلی متفاوتی ممکن است داشته باشند.اما شاید مهمترین دلیل آن روی بورس بودن و در صدر اخبار قرار داشتن باشد. جریان دلواپس که سنگر دولت را از دست رفته می بیند نگران از دست دادن سنگر مجلس هم هست. برای همین سوار بر موج انتقاد شده است تا برای خود پایگاه جفت و جور کند.

قنبری: دلواپسان نگران از دست رفتن قدرت

یک فعال سیاسی اصلاح طلب با تایید انتخاباتی بودن بروز دلواپسی، با بیان اینکه نگرانی اصلی دلواپسان از دست رفتن قدرتشان است گفت: دلواپسان در انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته، بخشی از قدرت خود را از دست دادند و این جماعت در آستانه انتخابات مجلس که سال آینده برگزار می شود نگران از دست رفتن تمام قدرتشان هستند به همین دلیل دلواپس شده اند.

داریوش قنبری، نماینده پیشین مجلس در گفتو با فرارو گفت: این افراد چون نمی توانند نگرانی و دلواپسی خود را از بابت از دست دادن قدرت نشان دهند مجبورند نگرانی و دلواپسی خود را در لفافه و با رنگ و بویی سیاسی و ذیل مباحثی همچون هسته ای مطرح کنند.

وی با تاکید بر اینکه این دلواپسان پیش از هر دلواپسی باید پاسخگوی گذشته خود باشند گفت: این دلواپسان آیا در 8 سال گذشته اصلا در جریان اوضاع و احوال کشور نبودند. در این دوره کشور بارها بارها به سبب سیاست های دولت وقت، با مباحثی همچون تحریم و تهدید نظامی مواجه شد و به نوعی تمامیت ارضی کشور در معرض خطر قرار گرفت. این دلواپسان آن موقع کجا بودند. چرا در 8 سال گذشته دلواپس نشدند.

قنبری با اشاره به درخواست حسن روحانی از منتقدان برای طرح انتقدات با شناسنامه گفت: اگر چه هویت دلواپسان مشخص است عجیب است که این افراد هویت خودشان را کتمان می کنند. من تاکنون سراغ نداشته ام که هیچ جریان سیاسی از بیان نام و هویت خود بترسد و خجالت بکشد اما تندروهای اصولگرا هویت شان خود را پنهان و کتمان می کنند.

وی افزود: دلواپسان در هشت سال گذشته هویت کاذبی را برای خود دست و پا کرده بودند که این هویت کاذب هم در حال از بین رفتن است و همین امر موجبات نگرانی و دلواپسی شده است به همین دلیل به روش های تخریبی علیه دولت که مغاییر با ارزش های انقلاب است متوسل شده اند تا به این شیوه خود را مطرح کنند. هر چند دست دلواپسان برای مخاطبان اصلی شان که مردم هستند و دلواپسان چشم به رای آنها در انتخابات آینده دارد رو شده است.

ایمانی: انتقاد برای کسب پایگاه

یک روزنامه نگار اصولگرا و کارشناس مسائل سیاسی نیز با تایید انتخاباتی بودن بروز دلواپسی گفت: مسلما چون در آستانه انتخابات مجلس هستیم، انتخاباتی که اگر چه سال آینده برگزار می شود اما در ایران چون احزاب و گروه های سیاسی خیلی زود به استقبال انتخابات می روند، شکل گیری موج انتقادی از دولت موثر است.

ناصر ایمانی با بیان این مطلب در گفتگو با فرارو گفت: به هر حال انتقادات از دولت ها در آستانه انتخابات در ایران طبیعی است فرقی هم نمی کند چه دولتی از چه جناحی حاکم باشد. این انتقادات مطرح می شود تا منتقدان در انتخابات بعدی برای خود پایگاهی کسب کنند.

وی با بیان اینکه به هر حال انتقاد از دولت ها طبیعی است مهم مدیریت انتقادات است گفت: هیچ دولتی بدون مخالف نبوده است. هم در دولت آقای هاشمی، هم در دولت آقای خاتمی و هم در دولت آقای احمدی نژاد و هم اکنون منتقدان با شدت و ضعف انتقاداتی را نسبت به دولت ها مطرح می کردند.

این روزنامه نگار با بیان اینکه این انتقادات در بازه های زمانی متفاوتی نسبت به دولت ها مطرح می شده است گفت: معمولا از سال های اول به بعد موج انتقادات از عملکرد دولت ها به حرکت در می آمده است و در چهار ساله دوم به اوج خود می رسید.

ایمانی تاکید کرد: بنابراین اینکه دولت روحانی منتقدانی دارد طبیعی است و نمی توان انتظار داشت که دولت ها بدون منتقد باشند. این نه مطلوب است و نه ممکن.

وی در ادامه با تاکید بر اینکه من به مجموعه مهندسی افکارعمومی دولت روحانی و سازماندهی مخالفانش انتقاد دارم گفت: تصور دارم دولت روحانی منتقدان را خوب مدیریت نمی کند و همین عدم توانایی در کنترل منتقدان منجر به تشدید انتقادات می شود.

این کارشناس مسائل سیاسی افزود: بعضا واکنش های برخی نزدیکان دولت و یا حتی شخص آقای روحانی در تحریک و تهییج منتقدان موثر بوده است و به نوعی دست اندرکاران دولت خواسته یا ناخواسته در افزایش انتقادات از دولت نقش داشته اند.

وی ادامه داد: برخلاف آقای خاتمی، آقای روحانی با منتقدان از موضع احترام برخورد نمی کند. آقای خاتمی حتی هم در کلام و هم در عمل با منتقدان موضعی محترمانه داشت اما آقای روحانی موضع تندی با منتقدان دارد و آنها را تحقیر می کند.

ایمانی تصریح کرد: مهم این است که این انتقادات چگونه مدیریت شود تا مقدار جهت انتقادات تغییر کند و به نوعی ضرب آن کاسته شود که متاسفانه تیم دولت و عمدتا تیم رسانه ای آن از توان لازم برای مدیریت انتقاددات برخوردار نیست.

وی تاکید کرد: حتما مجموعه تیم فکری دولت در زمینه رسانه ای با مجموعه رسانه های که در اختیار دولت است می تواند در زمینه مهندسی معکوس انتقادات عمل کنند که متاسفانه تاکنون در این زمینه ناتوان بوده است.

این کارشناس مسائل سیاسی در خاتمه گفت: دولت عاقل باید سعی کند که مخالفان را سازماندی کند و حداقل مانع از یارگیری افراطیون از منتقدان دولت شود. دولت باید افراطیون را در ویترین بگذارد و همه منتقدان را با یک چوب نراند، نباید هر منتقد هسته ای را مخالف دولت قلمداد کند اساسا دولت مساوی با سیاست های هسته ای نیست و این اشتباه بزرگی است که دولت مرتکب شده است و باید درصدد اصلاح آن برآید.