پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : دكتر مصطفي اقليما: به طور كلي در جهان مقوله اي به نام «ازدواج اينترنتي» وجود ندارد و آنچه به اين نام مرسوم است در واقع سايتهايي براي آشنايي هاي موقت است. در اين شرايط افراد نيز توقع رابطه پايدار را ندارند. در اينگونه سايتهاي خاص، افراد با ذكر شرايط ويژه به دنبال اهداف غيراخلاقي و برقراري رابطه با جنس مخالف مي باشند.
دركشور ما نيز در حقيقت اغلب آنچه به عنوان «سايتهاي ازدواج اينترنتي» رايج شده است؛ همين وضعيت را دارد. اما چون براساس قوانين كشور، با قيد «دوست يابي» امكان ادامه فعاليت را ندارند با پوشش «ازدواج» ظاهر مي شوند. البته در فرهنگ ايراني به طور معمول خانواده ها و افراد تمايلي به چنين ازدواجهايي را ندارند زيرا هر فردي كه شرايط مناسب ازدواج را داشته باشد خانواده و اطرافيان زمينه ازدواج وي را فراهم مي كنند. بنابراين افراد نيازي به حضور در سايتهاي مجازي همسريابي ندارند. لذا افرادي به اين سايتها، وارد مي شوند كه بنا بر مسايلي توان همسريابي در فضاي واقعي را ندارند. چنانچه ازدواجي نيز رخ دهد پس از مدتي به شكست مي انجامد، حتي اگر دوام يابد به دليل آن است كه طرفين به دليل مشكلات ناگزير به ادامه هستند و نشانه توفيق اين ازدواجها نيست.
همچنين، گاهي اوقات برخي مسؤولان، سازمانها يا نهادها با اعلام آمارهاي شكست در اين ازدواجها نسبت به اين مسأله هشدار مي دهند. اين در حالي است كه در واقع ما اطلاعات وآمار دقيقي در اين زمينه نداريم و نمي توانيم اين داده ها را مستند بدانيم.
اما واقعيت اين است، در شرايطي كه ازدواجهاي معمول و مرسوم ما كه واسطه پيوندش اطرافيان هستند و طرفين نيز پس از چند جلسه گفتگو و معاشرت زندگي مشترك را آغاز مي كنند، 25 تا27 درصد به طلاق ختم مي شود و بيش از نيمي از طلاقها در سالهاي نخست زندگي رخ مي دهد. حال چگونه مي توان به ازدواجي كه در فضاي مجازي شكل گرفته اميد داشت؟
نكته ديگر اينكه، ازدواج معامله نيست كه دو فرد با ذكر چند شرط ظاهري نظير رنگ مو و چشم يا مسايلي از اين دست در اينترنت بتوانند شريك زندگي مناسب خود را بيابند. براي ايجاد يك زندگي مشترك، افراد بايد با هم صحبت كنند، همديگر را بشناسند وبه تفاهم برسند اما در فضاي مجازي چنين فرصتهايي وجود ندارد. باز هم تأكيد مي كنم، واقعيت «ازدواجهاي اينترنتي» همان دوست يابي است. براي نمونه مردي كه متأهل است سعي مي كند در اين شرايط روابط تازه اي را تجربه كند يا پسراني كه شرايط ازدواج را ندارند و به دنبال رابطه با زنان بزرگتر از خود هستند به اين سايتها رو مي آورند. زيرا اگر افراد شرايط مناسب ازدواج را داشته باشند مي توانند همسر مناسب خود را در محيط كار و زندگي پيدا كنند. حتي اگر پيرمرد هفتاد ساله اي باشد؛ اطرافيان زمينه ازدواج وي را مهيا مي كنند بنابراين، افرادي كه در سايتهاي همسريابي حضور دارند، كساني هستند كه داراي محدوديتها و مشكلاتي هستند.
مسأله ديگر اينكه، چون در شرايط واقعي امكان روابط ميان پسران و دختران وجود ندارد. برخي از آنها با ساده انگاري به اين سايتها روي مي آورند تا به ظن خود همسر مناسبشان را بيابند. در حاليكه، روابط در چنين سايتهايي اغلب به ازدواج منجر نشده و به همان روابط موقت ختم مي شود. روابطي كه مي تواند آسيبهاي بسياري را براي اين افراد به همراه داشته باشد.
